Bepaalde lieden (kamerleden voorop) willen tegenwoordig niets meer over vroeger horen. “We leven nu” blaten ze dan. Mijn antwoord luidt steevast: “Dat zeiden ze gisteren ook.” Maar schakers zijn niet van gisteren. Daarom bij deze een duik in het verleden.
“Hoe kwam jij aan Fedde van Wijngaarden?” wordt me vaak gevraagd. Alsof die op een regenachtige dag onder een platte steen vandaan was gekropen.
Fedde Fokke van Wijngaarden kwam als een jong studentje naar Amsterdam, waar ik in die jaren als zendeling werkzaam was. Arjen Tilstra (tegenwoordig colporteur voor de schaakclub Groningen) had me gevraagd een beetje op de “feut” te willen passen. Die kon dan mooi lid worden van mijn club Het Vrije Veld, indertijd spelend bij de van de KNSB afgescheiden Amsterdamse Schaakbond. (boegbeeld Ger N J Janssens)
Zo kon het jonge talent voor Philidor behouden blijven. Aldus geschiedde. Later volgde Wim Ooiman dit illustere voorbeeld. Omgekeerd kregen ze mij in 1958 bij Philidor. Zo werden wij drie schaakmusketiers met een dubbel leven. Ondanks onze steeds hechter wordende vriendschappen vlogen we elkaar in de onderlinge competitie van HVV met ware bloeddorst naar de keel. Ter illustratie de volgende broedermoord.
Wit: SHP Amsterdam, 22 september 1961
Zwart: FF van W.
1.e4 d5 2.exd5 Pf6 3.c4 c6 4.d4 cxd5 5.Pc3 g6 6.Db3 Lg7 7.cxd5 0-0 8.Le2 Pbd7 9.Lf3 Pb6 10.Pge2 Lg4 11.Lxg4 Pxg4 12.0-0 Dd7 13.Lg5 Tfd8 14.Tac1 h6 15.Lh4 Pf6 16.Tfe1 Pbxd5 17.Pxd5 Pxd5 18.Pc3 Pf6 19.Pb5 a6 20.Tc7
| |
a |
b |
c |
d |
e |
f |
g |
h |
|
| 8 |
 |  |  |  | | |  | |
8 |
| 7 |
|  |  |  |  | |  | |
7 |
| 6 |
| | | | |  | | |
6 |
| 5 |
|  | | | | | | |
5 |
| 4 |
| | |  | | | |  |
4 |
| 3 |
|  | | | | | | |
3 |
| 2 |
 | | | | | | | |
2 |
| 1 |
| | | | | |  | |
1 |
| |
a |
b |
c |
d |
e |
f |
g |
h |
|
|
20..Dxb5 21.Dxf7+ Kxf7 22.Texe7+ Kf8 23.Tf7+ Kg8 24.Txg7+ Kf8 25.Tcf7+ Ke8 26.Te7+ Kf8 27.Tgf7+ Kg8 (Hier bood Fedde heel bedeesd remise aan. Hoe arglistig! Ik dacht daardoor dat er winst in moest zitten en deed oerstom)
28.Lxf6? Om na 28…Dc4 tot de ontdekking te komen dat ik op kon geven.
Siep H. Postma