Het begin van onze relatie was overdonderend. Het was liefde op het eerste gezicht.
Ze was mooi, snel, intelligent en gewillig. Nooit een woord teveel, de buurman kende ze niet, niet 1 keer sprak ze me vermanend toe.
Samen namen we vele openingen door en analyseerden we vele ingewikkelde stellingen. Ik kreeg een groot respect voor haar, ze had altijd gelijk. Uitslagen in onze gezamenlijke vluggertjescompetities eindigen niet zelden met de verhouding 2-8 in mijn nadeel.
De laatste tijd ging het al niet meer zo goed tussen ons. Bij een vluggertje speelde ze vaak dezelfde opening. Het kwam voor dat ik driemaal met exact de dezelfde variant won. Op bijna al haar systeempjes had ik reeds (oké, vaak met haar eigen hulp) een goed speelbaar antwoord gevonden. Vluggeravonden werden steeds vaker in mijn voordeel beslist.
Gisteren is ze definitief van haar voetstuk af gevallen. Ik speelde, voor de externe, een spannende partij tegen van Steenis. Op gegeven moment kwam de volgende stelling op het bord:
| |
a |
b |
c |
d |
e |
f |
g |
h |
|
| 8 |
 |  |  | |  | | | |
8 |
| 7 |
 | | | | |  | | |
7 |
| 6 |
| | | | | | | |
6 |
| 5 |
| | | | |  | | |
5 |
| 4 |
| | |  |  | | | |
4 |
| 3 |
| |  | | | |  | |
3 |
| 2 |
| | | | | |  | |
2 |
| 1 |
| | | |  |  | | |
1 |
| |
a |
b |
c |
d |
e |
f |
g |
h |
|
|
Een tweetal zetten geleden had ik een paard op c3 geofferd omdat ik gezien had dat ik met Df6-f5 (de laatst gespeelde zet voor de diagramstelling) een toren ging terugwinnen.
Ik stond op en ging een rondje langs de borden van mijn teamgenoten plegen. Op mijn rondje kwam ik Oene en Kees tegen. “Hij kan remise maken met eeuwigschaak he”, spraken ze me ieder afzonderlijk toe. Ze hadden gelijk, beaamde ik.
Van Steenis nam geen genoegen met de zetherhaling (dameschaakjes langs de 2de en 3de rij) en moest met de kwaliteit achter snel de strijd staken.
Gisteren zette ik de stelling in mijn eens zo gewaardeerde computer. Eens even kijken wat zij ervan zegt.
Naarstig sloeg ze aan het rekenen. Na enkele seconden gaf ze als beoordeling –5,71 , wat neerkomt op bijna 2 stukken materiaalvoorsprong voor zwart. Nog even gaf ik haar het voordeel van de twijfel. Ze had immers de gehele nacht in den koude gestaan. Na een 3 (!) uur rekenen (Fritz5 / Pentium 233) kwam ze zelfs tot een evaluatie van –6.37. Ruim twee stukken meer voor de zwarten. Ze begrijpt me niet. Ik houd niet meer van haar…
De oorzaak van deze dramatisch slechte beoordeling door Fritz5 is natuurlijk simpel. Zwart kan 26 schaakjes met de dame geven (onderwijl c2 en a2 meesnoepend) alvorens 3 maal dezelfde stelling op het bord komt. Oftewel: De zwarte torens blijven voor een domme rekenmachine nog 26 zetten op het bord staan. En dan moet ze na 26 zetten ook nog zien dat andere zetten i.p.v. het 27ste dameschaakje in het voordeel van wit zijn.
Ha ! In sommige stellingen zijn zelfs wij als 2de-rangs schakers nog altijd superieur aan de rekenwonders !
Marcel Vermaat.