Dit was de kop die Johan Hut schreef in het Haarlems Dagblad van 14 augustus. Mijn tante uit Haarlem was zo aardig mij dit artikel op te sturen. Johan had natuurlijk gelijk! Twee keer een meesterresultaat in één maand is heel erg mooi te noemen. Na 14! Jaar wachten en meerdere keren net niet, is het dan toch gelukt. Nu nog de ratinggrens van 2400 passeren en dan ben ik internationaal meester.

Na de slechte start die wij in de externe competitie maakten met het eerste team, beantwoordde ik de vraag van Bas van der Lijn over belangrijkheid en doelen wat betreft een aantal competities en kampioenschappen als volgt: Laten we eerst ons handhaven in de eerste klasse, dan zou ik graag clubkampioen worden en graag Fries kampioen, in volgorde van belangrijkheid. Dat dit allemaal gelukt is had ik toen alleen gehoopt en een beetje verwacht, maar dat ik daarna nog tweemaal zou scoren had ik zeker niet verwacht.

Wel was ik bij voorbaat al heel blij, dat ik uitgenodigd was om mee te doen aan de Atlantis meestertienkamp. Ten eerste was het mijn eerste keer dat ik aan een gesloten tienkamp meedeed en ten tweede is het vooraf bekend tegen wie je speelt en hoeveel punten je moet halen voor een norm. Bij het Atlantis toernooi begon ik wat stroef, maar dat lag geheel niet aan de kwaliteit van mijn spel. Ik was met die wetenschap in mijn hoofd nog absoluut niet kansloos voor een resultaat. 2½ uit 5 betekende echter wel dat ik tegen de meesters zou moeten winnen. Tegen de Bulgaar Kozhuarov (die dit toernooi tegenviel) had ik al snel een riante stelling, waar ik geen moeite mee had. De volgende dag moest ik tegen Afek. Afek heb ik verslagen in het eindspel, het onderdeel van het spel waar hij erg goed in is! Toen dacht ik: remise tegen Daan Brandenburg en dan winnen van Floris van Assendelft en het resultaat is binnen. Uiteindelijk heb ik inderdaad nog een halfje en een punt toegevoegd, echter van Daan won ik en toen was Floris wel tevreden met een snelle remise. De partij tegen Daan heb ik geanalyseerd.

Play Off Philidor

Voor het Atlantis-toernooi ben ik dus ook clubkampioen geworden en Fries kampioen. In de Play Off van 2009 had ik geduchte tegenstand van Jippe Kamstra. Hij liet mij kansloos in de tweede ronde en alhoewel ik daarna telkens won, deed Jippe dat ook. Soms kwam de beruchte Jippe truuk om de hoek als zijn stelling niet meer zo rooskleurig was. Maar dat kan je natuurlijk ook een kwaliteit noemen. Als voorbeeld neem ik Sipke Ernst, die al menigmaal een zwaar inferieure stelling heeft omgebogen naar winst. (bijvoorbeeld zijn laatste partij in Vlissingen 2009).
In de play off begon ik echter toch al vroeg na mijn nederlaag tegen Jippe te geloven dat het goed zou komen. Ik versloeg namelijk mijn al jarenlang sterkste opponent in de Philidorcompetitie: Eddie Scholl.

Als ik tegen Eddie moet, maak ik vaak een strijdplan. Een klein plusje na de opening is fijn, want Eddie is op zijn sterkst in het (vroege) middenspel. Zo ging het ook in de volgende partij:

Uiteindelijk bleek mijn score van 8 uit 9 genoeg voor het clubkampioenschap. Jippe werd verdienstelijk tweede met 7 punten.

FK 2009

Na de play off kon ik mijn vizier richten op het FK. Dit FK werd gehouden in de dansschool Vergonet te Sneek. Aan deze dansschool heb ik goede herinneringen. Nee, hier heb ik niet voor het eerst met een meisje gedanst. Eind jaren tachtig was in deze school namelijk een jaarlijks terugkomend toernooi , dat ik een aantal keer op mijn naam heb geschreven.

Het toernooi verliep vrij goed. In de tweede ronde was ik niet alert genoeg om een voordelige stand goed uit te spelen, met een waarschijnlijke winst. Gezegd dient te worden dat Mark Masmeijer gewoon goed tegenspeelde. Het Fries kampioenschap leek wel een veredeld clubkampioenschap van Philidor, want mijn tegenstanders waren bv Erik Sparenberg, Auke van der Heide en Jippe Kamstra. Auke en Jippe waren mijn laatste 2 tegenstanders en daaruit kan u opmaken dat Philidor de dienst uitmaakte tijdens het FK. Als dienst uitmaker wil ik vooral ook nog Rein de Boer noemen, die bijv. van Nick Bijlsma won. Daar kan je later trots op zijn Rein!
 Hoe ik in de laatste ronde won van Jippe laat ik nu zien:

Dus eindelijk weer eens Fries kampioen sinds 2000!, na die vele tweede plaatsen achter Babak Tondivar.

Atlantis meestertienkamp

Hierna keek ik uit naar de Atlantis tienkamp, omdat ik dit zag als een gouden kans om ooit nog eens een meesterresultaat te boeken. Ik begon niet zo goed, zoals eerder vermeld, met als dieptepunt het overzien van een dubbelschaak tegen Rob Schoorl van net stap 3 niveau. Het toernooi begon pas interessant te worden in de achtste ronde. Ik moest tegen Daan Brandenburg met zwart. Dit werd mijn beste, overigens niet foutloze, partij in deze mooie zomer:

Ook in de laatste fase van de partij had ik betere zetten kunnen doen, maar dat maakte voor de einduitslag geen verschil. Ik was erg blij met deze partij. Niet alleen kwam ik hierdoor dicht bij een meesterresultaat, ook laat ik in deze partij een zeer talentvolle en sterke meester kansloos!

Vlissingen 2009

Na dit geluk in mijn leven, had ik nooit gedacht dat ik in Vlissingen weer een resultaat zou neerzetten. Nou doe ik het traditioneel goed in Vlissingen, ( 2 jaar geleden won ik het toernooi zelfs gedeeld. (Dat was trouwens niet eens genoeg voor een meesterresultaat, omdat ik toen 4 titelhouders als tegenstander had, terwijl je 5 nodig hebt ))  maar Vlissingen is een open toernooi met veel deelnemers (250) Je kan je dan geen foutjes veroorloven tegen lager gerate tegenstanders. Dit gebeurde mij dit jaar ook bijna in de tweede ronde, maar uiteindelijk won ik die partij nog. Eigenlijk moet je in zo’n groot open toernooi volgens de volgende formule spelen: 1) Winnen van lager gerate tegenstanders. 2) Tegen een erg hoog gerate speler mag je verliezen, maar het liefst toch remise. 3) Tegen een iets hoger gerate tegenstander moet je dan minimaal remise spelen en dan maar hopen dat je elke keer een titelhouder krijgt.

Dit jaar had ik dat geluk! Toen ik hoorde dat ik in de achtste ronde tegen Manuel Bosboom moest, was ik bij voorbaat in een juichstemming. Niet zozeer omdat ik dat wel even zou winnen. Manuel kan als hij het op zijn heupen heeft erg sterk spelen, vaak ook tegen sterke tegenstand, maar kansen krijg je tegen hem altijd! Temeer omdat hij er altijd voor gaat.
In deze partij weerlegde ik het openingsspel van Manuel. Toen Manuel ook nog in grote tijdnood kwam, kon de winst mij niet meer ontgaan. Door concentratiegebrek miste ik nog een damewinst in 1 zet, maar vervolgens blunderde Bosboom een stuk.

Ja en nu nog die laatste ronde remise spelen. Tegenstander Ahdiban is echter een hele goede Indiase schaker van nog maar 17 jaar. Hij heeft dit jaar een grote opmars gemaakt en heeft al een rating van 2480. Als scalp in het toernooi van Dubai 2009 had hij Tiviakov, die hij met gedurft aanvalsspel verpletterde. Geen makkelijke opgave dus, maar ik had wit en ik was blij.

Ik stond het grootste gedeelte van de overigens korte partij wat minder. Toen ik echter beter dreigde te komen staan, koos ik voor zetherhaling, die mijn tegenstander niet  goed uit de weg kon gaan. Dat betekende mijn derde resultaat en ik kon een gebalde vuist in combinatie met een inmens brede grijns op mijn gezicht niet onderdrukken. Wij ( Ik was in Vlissingen samen met de Leeuwarders tevens Burght-spelers Michiel Takkebos en Rene Wolfslag en de Amsterdamse schaker/fotograaf Bas Beekhuizen) hebben dit feit nog even gevierd met een mosselpan (met mosselen) en een soort karaoke Nederland zingt mee-actie op een gezellig plein in Vlissingen.

Tja, dan kom je thuis en ben je weer eens onder de indruk van je eerste resultaat, behaald in het VB-accountantstoernooi 1995 te Leeuwarden. Die blijft toch het mooist, want daar heb ik bv. nooit het probleem “genoeg titelhouders krijgen” gehad. 9! van de 9 waren titelhouders, 7 grootmeesters, 2 meesters, behaalde score: 5 uit 9.

Mijn virtuele rating is nu 2373. Ik moet dus nog 27 ratingpunten erbij halen om internationaal meester te worden. En Siep Postma: Ik hoop dat ik ook als internationaal meester gelukkig word!!

Migchiel de Jong