GERT

Door Marcel Vermaat

Afgelopen vrijdag 7 september is Gert Winkel overleden. Negenveertig jaar jong. Gert was nog met zoveel mooie dingen bezig en was nog zoveel van plan. Prachtig huis in Menaldum, een leuk jochie van 9 en een hele boel plannen samen met Adriana in het verschiet. Maar plotseling was zijn tijd op.

Hij had al een tijdje klachten. De dokter dacht aan nierstenen. Afgelopen januari gingen we (Gert, Oene, Eelke, Egbert, Rein, Jippe en Marcel) nog een weekend naar Wijk aan Zee, Tatasteelen. Toen hadden we het nog over vergruizen en leek er heel weinig aan de hand. Gert zat nog vol energie.

In de 2de week van maart kwam plotseling de donderslag. Gert had kanker. Niets geen nierstenen. Daarna is het heel snel gegaan. Scans, kweekjes, onderzoeken, second opinions. Het bleek helemaal mis. 

In april speelde Gert zijn laatste partij voor ons team. Volgepompt met een stevige dosis pijnstillers, terwijl zijn armen en benen eigenlijk niet meer meewerkten, ging hij nog eenmaal voor ons de strijd aan. Tegen Pieter Tromp uit Assen (Rating 2116) speelde hij een typische Gert partij.

Actief opstellen, klein nadeeltje op de koop toe …. en dan net op het moment dat wit overwicht lijkt te krijgen er plotseling  ongenadig op inbeuken. De witte armada werd overrompeld, mat was binnen handbereik, victorie schitterde aan de horizon. Maar… plotseling was zijn tijd op.

Gert was een belangrijke schakel in ons team en in ons Celeb-clubje. Niet alleen vanwege zijn zeer prettige persoonlijkheid en zijn scherpe humor en vermogen om fantastisch slap te ouwehoeren, ook zijn bijdrage aan de resultaten voor het team moeten genoemd worden. Zo sleepte hij, amper een jaar geleden, persoonlijk de FSB-beker binnen tegen Emmeloord, terwijl de rest van het team niet verder kwam dan een paar slappe remises.

Berucht binnen ons vriendenclubje was Gert zijn antwoord op meerkeuze vragen: “Heb je wit of zwart vandaag Gert ? “ Antwoord van Gert: “Ja”.

Zondag 26 augustus nam Gert afscheid van familie en vrienden. Dat deed Gert in stijl. Met de ambulance werd hij naar een strandpaviljoen bij Callantsoog gebracht. Aan die plek had Gert goede herinneringen en daar wou hij samen met dierbaren nog eenmaal de zon in de zee onder zien gaan. Het werd een emotioneel afscheid. 
Gert, je was een kanjer !