KORT, SAAI EN LEUK
Door Kees van Straten
Tiende ronde lentecompetitie.
Vier republikeinen complimenteerden me met de foto- en woordkeuze (“ontknoping”, “koppen die gaan rollen”) van de vorige keer (al hoefde het van hen niet zo barbaars te gaan). Nu ben ik monarchist in hart en nieren, dus beslist geen onruststoker. Alle teksten en foto’s zijn geschreven en geplaatst zonder abjecte bijbedoelingen.
Ook kreeg ik een paar mailtjes dat Alex geen remise had gespeeld tegen Johan, maar dat hij zelfs gewonnen had. Sorry Alex. Een knappe prestatie!
De tiende ronde liet weer korte, saaie en leuke partijen zien.
Derk misrekende zich bij een offer en stond gelijk een stuk achter. Hij moest het met een paard tegen twee lopers opnemen in een vrij gesloten pionnenstelling. Wietse kon weer een winstpartij noteren.
Wietse: "ik kan er ook niks aan doen."
Het leuke van de lentecompetitie is, dat het een open wedstrijd is. Iedereen is welkom. Gerben van Manen kwam ook even langs, “om de sfeer te proeven”. Maar hij deed ook mee. Leuk! Ik had de eer om tegen hem te spelen. Het ging redelijk gelijk op, en een remise had er waarschijnlijk in gezeten, ware het niet dat Gerben in het eindspel een toren weggaf. Tja, dan wordt het moeilijk. Het leuke bij Gerben is, dat je tijdens de nazit aan de bar, gelijk de fraaiste verhalen krijgt te horen. Over Constant Orbaan, over amoureuze escapades van Euwe (die ik nooit bij Münninghof gelezen heb) en kannibalisme in de Nederlandse literatuur. Ondanks dit licht-alcoholisch afkoelmoment was Gerben toch nog wel zo van slag van het toren-incident, dat hij bij vertrek, in plaats van zijn eigen jas, de (gloednieuwe!) jas van Eddie meenam.
De Speer blijft lachen
Eelke had relatief ook snel van de Speer gewonnen. En nu maar loeren hoe Wietse ’t doet. Het gaat uiteindelijk om de eerste plek. Maar Wietse won weer (zucht van de webmaster). Toch is het onderlinge verschil tussen hen wel héél klein geworden.
Sytze stond goed in het eindspel tegen Pieter: een kwaliteit voor. Sytze met toren en loper tegen Pieter twee lopers; allebei 6 pionnen. Sytze wist het lichte voordeel goed uit te buiten en wandelde na afloop tevreden neuriënd naar buiten.
Marten had niet veel tijd vanavond (huiswerk, proefwerken) en na drie kwartier had hij de klus geklaard. Back to business.
Het zit Johan niet mee in de lentecompetitie. Het wil maar niet lukken. Tegen Peter (even terug van de Bahama’s) gaf hij eerst een loper weg, daarna nog een toren. Toch wist Johan nog remise te maken!
Ook remise voor Siem en Henk. Zo zag het er, lange tijd, ook naar uit.
Margriet vond het maar “een slome partij“ tegen Jan. Het blijft lastig, verzuchtte ze, om goed uit de opening te komen.
Ko Janse en de Hr. Bakker waren vrij snel klaar (terwijl de Hr. Bakker het anders akelig lang vol kan houden). Toen ik Ko vroeg hoe de snelle remise tot stand was gekomen zei hij: “Jaja, anders wordt het te laat voor de ouwetjes”. Lust U nog peultjes.
J.H. Bakker lust wel peultjes!
Bij de partij tussen Rinze en Alex ontstond de volgende interessante stelling:
Het lijkt zo’n mooi plaatje voor wit. Maar hoe verzilver je dat?
Wit aan zet speelde g3 om zowel zijn paard te dekken als de inval op h2 te blokkeren. Zwart speelde De6 (hij wil naar g4), wit zag geen gevaar ging op pionnenjacht met Txc7. Jawel, Dg4. Nu kreeg Rinze het benauwd en speelde zijn dame naar f4. En dat is natuurlijk fataal voor zijn paard. Hierna nog enkele zetten en Rinze bood remise aan. Dat vond Alex heel sportief (en terecht, want Rinze stond drie pionnen voor). Later zei Rinze tegen me: “Siem zou me voor gek verklaren. Je laat heel wat punten liggen. Maar… weet je, ik hoef niet altijd zo nodig te winnen”. Toen ik later in het notitieboekje van Rinze keek, zag ik dat hij bij zwart “schaakvriend” had geschreven. Mooi toch!
Ook remise voor Siem en Henk. Zo zag het er, lange tijd, ook naar uit.
En hier gaat het uiteindelijk allemaal om: de lente-trofee. Er zijn nog twee ronden te gaan. Belangrijkste kandidaten voor titel en trofee lijken Wietse en Eelke. Wie wint dit duurzame kleinood?