EN DAN DE FINALE
Door Kees van Straten
EELKE LENTEKAMPIOEN!
Wie zou de winnaar worden van de begeerde lente-trofee, dat was de hamvraag aan het begin van de avond. Wietse zat zich al rijk te rekenen: Tjeerd komt hopelijk/waarschijnlijk niet, want die speelt vanavond in een bekerwedstrijd tegen NEO. Maar Heerenveen kwam helemaal niet opdagen, en Tjeerd werd, inderdaad, gekoppeld aan Wietse. “Ik speel altijd remise tegen die man”, mompelde Wietse. Tjeerd speelde niet eens remise, maar hij won!
Eelke had het op het rating-oog beter getroffen met Henk. Op het rating-oog, want er ontstond een felle strijd.
En daarmee was het duidelijk:
Eelke lentekampioen.
Van harte gefeliciteerd!
Er werden natuurlijk nog andere partijen gespeeld.
Jeppe kwam beroerd uit de opening en verloor uiteindelijk van Pieter. De eerste partijen van Jeppe in de lentecompetitie liepen wel lekker, maar daarna ging het bergafwaarts. Hij had het te druk gehad met zijn werk en kon eigenlijk vanaf september tot maart niet schaken. Als je een half jaar lang niet kunt schaken, dan verlies je toch wel wat routine. Volgend jaar beter, Jeppe!
Jeppe tegen Derk in een gemoedelijke ambiance.
Juko won verrassend van Marten. Twee kleine foutjes van ons opkomend talent (Marten bedoel ik) en het werd lastig voor hem. Heel lastig, want hij liet zich zelfs mat zetten (“En ik had remise kunnen maken”, verzuchtte hij na afloop).
Rinze won van Peter. Die snijdende kou op dat kneuter-eiland blijkt funest te zijn. Blijf toch gewoon thuis; daar is het rustiger tactiek te bestuderen dan in zo’n tochtige flappertent.
Siem won van Monsieur le Professeur Boulanger en eindigt daarmee op een 5e plaats.
Zahid versloeg Erik en eindigt als 4e.
Alex had niet veel problemen vanavond. Jan kreeg al in een vroeg stadium een flinke ontwikkelingsachterstand, raakte zijn dame kwijt, en na nog wat wanhoopszetten gaf hij maar op.
Margriet speelde (alweer) tegen Johan. “Het ging veel beter dan de vorige keer, en dat vond Johan ook. Nee, ik heb geen onaangenaam gevoel bij deze partij”, aldus de enige dame in het gezelschap.
Joop had thrilling moments in zijn partij tegen Hindirk. Gevaar dreigde aan beide kanten. Op een gegeven moment zag Joop dat Hindirk nog maar twintig minuten had en nog lang geen 45 zetten had gedaan. Sportief vroeg hij aan zijn tegenstander of hij op de hoogte was van de 45-zetten-binnen-een- uur-en-drie-kwartier-regel. Dat bleek niet zo te zijn. Toen is Hindirk op een minder bedachtzame manier gaan schaken. Ondanks die versnelling (misschien wel vanwege die versnelling) kon hij het niet bolwerken tegen Joop en verloor.
Derk is een geen bange speler. Hij huldigt het principe: als de strijd is begonnen, dan gaat de koning voorop. Dat liep niet helemaal goed af.
Een droevige mededeling tot slot.
De schenkers van de prijzen hebben allen hun prijzen weer ingetrokken. De eigenaar van de retro-asbak was zo gealarmeerd door mijn opmerking over de hoge zilverwaarde dat hij het object heeft laten taxeren, veilen, en van een gedeelte van de opbrengst een Jaguar (E-type)heeft gekocht.
De eigenaar van de place-mat, naar ik begreep gewaarschuwd door de eigenaar van de retro-asbak, ontdekte dat onder de haan een unieke schildering zat van Gerard Hoen. Ook hij had een droomwens: een overlevingstocht op IJsland. Gisteren kreeg ik deze foto toegestuurd.
Tenslotte:
de fraaie eerste prijs, geschonken door een landelijk bekend adviesbureau, heeft helaas gemeend het kleinood te moeten schenken aan een jubilerende Chinese naakthondenvereniging in het zuiden des lands.
Het zij zo. Vooralsnog ben ik ervan overtuigd dat de echte schaker niet maalt om uiterlijk vertoon en patserige prijzen, maar dat de schoonheid van het spel, eerlijkheid, soberheid bij drankgebruik, burenliefde en gepaste sportiviteit beduidend belangrijker zijn.