DAN MAAR LIEVER LADDERCOMPETITIE

Door Kees van Straten

Na “enige filosofische woorden” (citaat van de Webmaster) over “Inleidende opmerkingen omtrent het begrip laddercompetitie in de schaakwereld” ben ik door een volledig bevoegd leraar lichamelijke opvoeding op het bestaan van het klimrek gewezen. Het klimrek als alternatief voor de wrede ladder. Hoe kon ik het vergeten:  het klimrek!

In de tijd van vogelnestjes maken en apenkooien (wij schrijven de jaren vijftig van de vorige eeuw) bestond een klimrek uit een aantal naast elkaar geplaatste ladders, die door angstige kinderen zo snel mogelijk, op straffe van hoongelach van de volledig bevoegde leraar lichamelijke opvoeding (ze dorsten het ook nog opvoeding te noemen), beklommen moest worden. Dat er ook nog een veelvoud aan andere zaaddodende oefeningen op dat martelwerktuig moest worden verricht, laat ik fatsoenshalve onvermeld.
Het sadistische karakter van deze door kindvriendelijke pedagogen ontworpen constructie, is mijn grootste bezwaar om te pleiten voor de term “klimrekcompetitie”. Dan maar liever laddercompetitie.

In mijn onschuld dacht ik dat klimrekken niet meer bestonden, maar deze recente foto bezorgde me drie dagen maag- en darmklachten.

De laddercompetitie dan: hoe staat het ermee.
De meest opvallende gebeurtenissen:
in de achtste ronde wist Erik Kruit Rowan in zijn opmars naar de top te stoppen. Jeppe en Henk remiseren; knap werk van Jeppe.
De negende ronde was te voorspellen geweest. In de tiende ronde komen Eddie en Oene remise overeen (de partij is geanalyseerd door Eddie en staat op de website) en Rinze wint van Marten.
Na de tiende ronde staat Migchiel (who else) bovenaan, Rowan is gezakt naar een zesde plaats (nog steeds erg mooi).
Zahid, Erik, Wessel, Auke, Jippe en Jan staan niet in de top-tien. Ze hebben nog alle tijd, het is nog geen voorjaar.
Tot zover een samenvatting van de laatste ronden.
En voor het overige ben ik van mening dat (in ieder geval in de maand december) de zwartspeler met groene stukken moet spelen.