GENT 2016

Oftewel: hoe vier heren op gevorderde leeftijd een luxe schaakvakantie in Gent hebben gevierd

Door Oene Schriemer

Het Open Schaaktoernooi  in Gent staat al jaren met hoofdletters in onze agenda’s gemarkeerd. Op de website van Phildor kan je onder het kopje “Clubblad” diverse veslagen van dit mooie event nog eens rustig nalezen.  De gezelligheid van een vriendengroep, de sfeer van Gent tijdens de Gentse feesten en het schaken zelf zijn daarin vaak terugkomende items. Steeds was camping Blaarmeersen daarbij de uitvalsbasis van onze belevenissen. Regen, hitte, nachtelijk lawaai, gebral van opgeschoten pubers, we trotseerden alles en maakten er graag onderdeel vanuit. Tot dit jaar en ik sluit niet uit dat de camping voorgoed de geschiedenisboeken in gaat.

Sinds Egbert en Eelke de grens van 60 zijn gepasseerd en Oene deze met snelle schreden nadert is er vorig jaar besloten om een meer comfortabel alternatief te zoeken. De oudste van ons en ook degene die deze zoektocht het meest heeft gepromoot en nodig had is er in geslaagd om een gweldig appartement op letterlijk een steenworp afstand van de speellocatie te vinden. Nadat wij op donderdagavond voorafgaand aan het toernooi de laatste voorbereidingen bij Eelke hadden getroffen en hem van zijn alternatieve bieren met een hoog alcoholpromillage hadden verlost, konden we zaterdagochtend de reis naar Gent aanvaarden. Met groot gemak paste onze bagage in de kofferbak van Egbert’s mooie BMW en er was zelfs ruimte voor twee fustjes bier en de tap van Marcel. Geen gedoe meer met tenten, stoeltjes, kookgerei , slaapzakken, matrassen en wat al niet meer om het leven op een camping zo aangenaam mogelijk te maken.

Om een uur of één kwamen we aan bij het luxe appartement van een zeer vriendelijke en na later bleek zeer ondernemende jonge dame die in het dagelijks leven de kost verdient als free-lance journalist. Nadat zij ons het appartement heeft laten zien en de werking van alle huishoudelijke apparaten heeft uitgelegd konden wij ons op ons gemak voorbereiden op vijf heerlijke dagen in Gent. Vanuit onze nieuwe uitvalsbasis hadden we niet alleen onze speellocatie heel dichtbij, maar ook de vele podia met muziek waren op een loopafstand van tien minuten bereikbaar. Bovendien hadden we via Netflix en de meegebrachte dvd’s ons eigen filmhuis, zodat we de kosten en de reis naar de cinema ons konden besparen. Bijkomend voordeel daarbij was dat ik mijn avondpartijen niet meer hoefde af te raffelen om de film nog te halen en dat Eelke en Egbert voortijdig de hete speelzaal konden verlaten om zich te verpozen in het koele appartement, al of niet met een filmpje erbij.

De enorme luxe van dit onderkomen zorgde er ook voor dat we niet meer elke nacht de stad in gingen. We kozen dit jaar onze momenten. Eén daarvan was het optreden op het Laurentplein van Eva de Rover, een Belgische dame die vooral bekend staat om haar mooie, goed in het gehoor liggende Vlaamstalige liedjes over liefde en de mooie dingen in het leven. Helaas zong zij vooral Engelstalige nummers van haar onlangs uitgebrachte nieuwe cd, waarbij zij ondanks haar mooie stem niet de sfeer wist te creëren die we gewend zijn. Dan zelf maar de sfeer bepalen en met Eelke in het gezelschap lukt dat meestal wonderwel. De hele dag was Eelke al in een vrolijke en jolige stemming, die nog intenser werd nadat hij à tempo een knappe remise wist te scoren tegen de veel sterkere Hans Dam. Op het Laurentplein werd deze euforische stemming voortgezet.

Natuurlijk zijn we ook bij het Baudelopark geweest, waar we hebben genoten van het dansen van vooral jongeren op de klanken van een zeer enthousiaste band, die ook bij ons wat swingende bewegingen van onze al wat stijve lichamen los maakten. 
In tegenstelling tot voorgaande jaren was het nu vele malen rustiger op straat. De terreuraanslagen in Frankrijk en België hebben toch hun invloed gehad op de vele toeristen die normaal gesproken de straten in het centrum van Gent bijna onbegaanbaar maken. Ook de voortdurende aanwezigheid van helicopters in de lucht en agenten op straat, gaven toch een ander, minder ongedwongen gevoel.

De fraaie nieuwe T-shirts waren dit jaar geregeld door Marcel. Helaas hebben we daarvan geen goede foto; hierboven wordt hij gedragen. Er staat Leeuwarden op, samen met de Oldehove.

Elk jaar maken we een inschatting van het aantal punten dat we uit negen partijen denken te halen. Marcel moet in staat zijn 6 punten te halen, Oene 5½, Eelke 5 en Egbert 4½. Hieronder ieders verhaal over de jacht naar zijn voorspelde score.

Marcel:
De eerste 6 rondes waren wat povertjes. Ronde 1 en 2 had ik twee punten gemaakt tegen laag gerate spelers en de 4 ronden daarna louter remises tegen spelers tussen de 1900 en 2100.
De ochtend voor de 7de ronde ging ik boodschappen doen bij de Delhaize. Daar zag ik plots Rein en Franke voorbijkomen! Nee, niet lijfelijk, niet hun prettige lichamen, maar hun aanbevelingen voorafgaande een schaakpartij. Een schap vol bananen! Ik besloot een grote tros mee te nemen. Dat was voor mij de ommekeer in het toernooi.

In de 7de ronde trof ik de Luxemburger Rene Kalmes rating 2018. Deze was zijn banaan duidelijk vergeten.
Mijn laatste zet in onderstaande partij was 1 e5! Ik zat toen al te azen op een loperoffer op f7. Na 1 … Lc6 2 h5 - g5 3 Dd3 Kg7 zou ik 4 Lxf7 gaan spelen wist ik al. Wit krijg t dan na 4… Txf7 5 Dg6+ Kf8  6 Dxh6+ Tg7  7 exd6 drie pionnen (1 kanjer met 7 mijlslaarzen op h6) en een aanval voor zijn loper.
Maar Kalmes speelde het logische 1 Dc7.
Uiteraard nam ik eerst op d6 omdat Dxc4 verliest na Dxc4 Txc4 dxe7.

In plaats van Da1+ ?? Had zwart Lxf3 moeten spelen. Na het vrijwel gedwongen Thg1 (hxg6 Lxh1 gxf7+ Txf7 Txh1 De5! 0-1) kan zwart ontsnappen met Dg5+ want er is geen f4 meer. De koning moet dan naar b1 en zwart speelt weer Da5! en wit moet weer naar c1 en zwart speelt weer Dg5+. Dan was het remise geworden. Maar de magneet naar a1 was te krachtig voor Kalmes.

Na deze overwinning mocht ik aan de bovenste borden plaatsnemen tegen een meester. Helmut Froeyman. Een Belg die waarschijnlijk een Duitse moeder heeft… Vanaf zet 15 stond ik al heel slecht. Froeyman had het al een paar keer stevig kunnen afmaken, maar wikkelde af naar een gewonnen eindspel met dame en loper.
De lopers waren echter van verschillende komaf en daar zag ik mijn kansen…. als ik nou eens die pion op g7 kan opsnoepen en de dames ruilen…. dan ligt daar een remise kansje….

Mijn laatste zet (zie partij hieronder) was h5! Plaatst de pion op een wit veld om later met de loper te kunnen dekken en lokt de dame naar h6. Ook deze dame wordt door een magneet op h8 aangetrokken. Helmut speelde Dh6 ?? en er gloorde weer hoop aan de horizon! 

En wit komt niet meer verder ondanks zijn 2 pluspionnen. De zwarte koning blijft op c8 staan en de loper op de lange diagonaal. Daardoor kunnen de pionnen nooit a8 en b7 passeren. Zodra de witte koning naar h5 gaat, gaat de koning op b7 staan en de  zwarte loper over naar de diagonaal h5-d1. Zwart kwam niet verder en berustte na wat koningszetten in remise.

Een heerlijke ontsnapping. Wanneer wit ipv 1 Dh6 meteen a4 had gespeeld had het anders afgelopen…. Maar ja… als…. en ik had de remise wel gezien en hij niet…. dus…. terechte remise!
En ja, ik heb hier ook nog een behoorlijke verbetering gemist. Na 1 Dh6 had ik beide g-pionnen kunnen opsnoepen middels De1+ Kc5 Dg1+ Kc6 Dxg2+ en Dxg7 en meteen remise. Maar ik koos voor het meest frustrerende slot voor wit :-)

In de laatste ronde wachtte mij wederom een Belgische meester: Gorik Cools 2306.

Ik besloot eens iets compleet anders te spelen. Een opening waarvan ik niets weet, maar de tegenstanders ook niet. Dit pakte heel goed uit. Na 10 zetten kwam ik met iedere zet beter te staan.
Deze opening is iets voor nog eens!

Hier bood ik remise aan. Deze werd onmiddellijk aangenomen. Wit staat duidelijk beter. Zonder aanbod had Gorik Df8 gespeeld verklaarde hij na de partij. Dan had ik Pg5 gespeeld.
Dat bleek in de analyse (en volgens een schaakprogramma) een hele goede. Wit dreigt Lxf6 gevolgd door Lxf7. Dus Le8 is vrijwel gedwongen na Pg5. Dan kan wit kiezen tussen 2 goede zetten. Ik was Te1 van plan met wederom de dreiging Lxf6, ditmaal gevolgd door Txe8! en Lxf7. Maar ook Pe4 is een sterke.
Waarom ik remise aanbood…. we zullen het nooit weten. Gemakzucht, schaakmoe, angst, twijfel of Boeddha.
Iemand vroeg ooit eens aan een Chinese wijsgeer wat Boeddha zou spelen op de 1ste zet. Het antwoord:  Boeddha zou eerst remise aanbieden.

Egbert:
Egbert speelde een goed toernooi. Mooie en knappe remises tegen 2100+ spelers om te laten zien dat hij klaar is voor het komende seizoen in de 2e klasse. Opvallend is dat L. Saligo (zie partij) ook in 2011 niet verder kwam dan een remise tegen Eelke (zie website Philidor onder kopje clubblad). Dat Egbert wat minder scoorde tegen lager gerate spelers zij hem vergeven. Ook Egbert haalde op de slotdag met gemak zijn beoogde score van 4½ punten.

Eelke:
Ook Eelke voldeed met gemak aan zijn voorspelde score. Zijn remise tegen Hans Dam noemt hij niet, maar de wijze waarop hij met slechts 10 minuten bedenktijd zijn sterke(re) tegenstander een halfje ontfutselde mocht er best zijn. Ook Eelke kan tevreden terug kijken op zijn schaakprestaties.

Oene:
Zelf heb ik een slecht toernooi gespeeld. Tegen laag gerate spelers lukte het me vaak niet om te winnen en tegen de hoger gerate spelers (G. Van der Stricht 2377, R. Hennipman 2191 en M. Lacrosse 2225) haalde ik slechts een halfje, hoewel ik tegen Geert van der Stricht lange tijd goed heb gestaan. Met 4,5 uit 8 moest ik in de slotronde winnen om mijn beoogde score van 5,5 te halen. Ik sloeg daarom een remiseaanbod af om tenslotte terecht het deksel op de neus te krijgen.
Als enige van ons vieren ben ik er niet in geslaagd om het beoogde resultaat te halen. Bovendien moet ik er i.t.t. Eelke nog aan wennen om een geslaagd Gent niet af te laten hangen van het schaakresultaat. Dat gaat me nog steeds moeilijk af, maar het zal me eens gaan lukken.

Resumerend kan ik zeggen dat we terug kunnen kijken op een zeer geslaagde editie van het open schaaktoernooi van Gent. Hoewel een camping zijn charmes blijft houden lijkt het erop dat een luxe verblijf in een super mooi appartement vanaf nu beter bij ons past. We zullen het moeten doen met de mooie herinneringen, foto’s en verhalen en gelukkig zijn die allemaal terug te vinden op de website van Philidor. Vrienden, wederom bedankt voor vijf mooie dagen Gent.

Het toernooi werd met 8 uit 9 ongedeeld gewonnen door onze grote Philidor-vriend Epishin, die ondanks de verzengende hitte in de speelzaal dezelfde kleren droeg als tijdens het Waling Dijkstra Toernooi vorig najaar.
                                                                                                                            
Eelke, Egbert, Marcel en Oene