GENT 2017
Door Oene Schriemer
Al meer dan dertig jaar geleden deden Eelke en Egbert voor het eerst mee aan het open schaaktoernooi van Gent. Een 9-rondig toernooi, dat gespeeld wordt van zaterdag t/m woensdag en samenvalt met de Gentse Feesten. Deze unieke formule heeft niet alleen Eelke en Egbert maar ook andere Philidorianen zoals Wietze, Marcel, Oene en Rein enthousiast gemaakt voor dit toernooi. Sinds vele jaren is het dan ook een bijna jaarlijks terugkerend evenement dat met hoofdletters in onze agenda’s staat genoteerd. Zo ook dit jaar. Het was trouwens nog even spannend of het door zou gaan, omdat Egbert i.v.m. de late schoolvakanties in het Noorden nog geen vakantie had. En Gent zonder Egbert is als bier zonder alcohol en dus geen optie. Dankzij welwillende collega’s en onder de voorwaarde dat hij bereikbaar moest zijn werd hem en dus ook ons dit (schaak)feest gegund. Evenals voorgaande jaren hadden we ook nu weer een voorbereidingsavond belegd. Eigenlijk niet nodig, maar wel heel erg gezellig. Dit keer was het bij Marcel, waar we direct ook maar even een voorschot namen op zijn verjaardag.
Vorig jaar hadden we na meer dan een kwart eeuw camping Blaarmeersen voor het eerst een prachtig appartement nabij de speelzaal en dicht bij het centrum weten te regelen. Ook dit jaar was Egbert er weer in geslaagd om dit mooie appartement van Lien vast te leggen. Volgend jaar zullen we echter een ander appartement moeten zoeken, omdat Lien besloten heeft om het appartement te verkopen. Aangezien Lien dit jaar zelf op vakantie was in Japan werden we verwelkomd door haar vriendin Leen. Nadat ze ons de sleutels had gegeven en wij de tapinstallatie van Marcel en onszelf hadden geïnstalleerd kon het feest beginnen.
Om direct goed in de sfeer te komen drinken we ons na het inschrijven traditiegetrouw al lekker in bij die gemoedelijke Belgen. Over de gevolgen van de drank op onze prestaties maken we ons al jaren geen zorgen en bovendien krijgen we in de eerste ronde toch allemaal een kruk als tegenstander. Eigenlijk is Gent Open een feest der herkenning; veel leuke mensen, een prachtige stad, vele bandjes op diverse podia en een mooi ongedwongen schaaktoernooi voor het ritme van de dag en avond. Een feest waar we dus elk jaar weer naar uitzien. Een belangrijke reden daarvoor is ook dat we het goed met elkaar kunnen vinden, dat we binnen de groep onze eigen gang kunnen gaan en dat we humoristisch zijn, zodat we het altijd gezellig hebben. Bovendien gaan we discussies niet uit de weg en is alles bespreekbaar.
Al jaren hebben we een abonnement op schitterend weer tijdens Gent Open. Overdag is dat niet erg lekker in de bloedhete speelzaal, waar ze er maar niet in slagen om de temperatuur onder de 40 graden te houden, maar dat wordt ruimschoots gecompenseerd door de heerlijke temperaturen in de nacht, zodat wij getooid in korte broek en opvallende t-shirts de stad kunnen verkennen.
Al jaren doe ik verslag van onze belevenissen. Dit jaar wil ik mij beperken tot onze schaakprestaties, omdat het verslag anders een kopie dreigt te worden van eerdere versies. Een ieder van ons doet verslag van zijn prestaties en heeft daarbij een aantal fragmenten of partijen voor jullie geanalyseerd.
Eelke
SInds jaren is mijn streefscore in Gent 5 uit 9. Dat is meestal wel haalbaar, omdat ik in de oneven ronden naar beneden ingedeeld wordt en in de even ronden naar boven. Als ik maar zorg in de even ronden niet te winnen haal ik het wel. :-) Dit jaar is het echter niet gelukt en dat kwam door drie Belgische jongetjes van een jaar of 15 à 16. Ze hadden alle drie een rating tussen 1700 en 1800, en ik speelde in de 3e, 5e en 7e ronde tegen ze, steeds met zwart. Het waren vrienden want ik zag ze geregeld met elkaar praten. Of overleggen, wie zal het zeggen. Ze speelden alle drie dezelfde vervelende variant tegen mijn standaard-opening. Ook wel een beetje dom van mij natuurlijk, om steeds maar weer dezelfde variant te spelen. Maar wij zijn in Gent niet om na te denken, toch? Daarbij waren het tamelijk vervelende jongetjes, ik heb er zelfs eentje naar de WC gestuurd om zijn neus te snuiten omdat hij tijdens de partij voortdurend zijn neus ophaalde.. Maar het kan ook aan mij liggen fansels, geërgerd door al die nullen. En in de nacht tussen de zesde en zevende partij heb ik gewed dat ik nog wel 2,5 uit 3 zou halen in de laatste drie ronden, zodat ik toch mijn streefscore zou halen. Omdat ik verloor in de zevende ronde kostte me dat direct twee kratten bier en een kitkat. Het is me wat. Door winst in de achtste en negende ronde haalde ik toch nog 4,5 punt.
In de negende ronde speelde ik wederom tegen een jonge Belgische speler. Voor de gelegenheid haalde ik het Siciliaans maar weer eens van stal en kwam in een variant van de Draak die ik al 10 jaar niet gespeeld had. Ik was dus het eerst uit de theorie; maar mijn tegenstander maakte een aantal fouten zodat ik toch won. Een attractief potje, dan dan weer wel.
Een dans der dames: wit doet 8 damezetten, zwart 7.
Oene
In tegenstelling tot vorig jaar heb ik een prima toernooi gespeeld. Met 5,5 uit 9 voldeed ik precies aan mijn vooraf vastgestelde norm. Ik was met name tevreden over het relatief groot aantal 2200+ spelers waar ik tegen moest spelen. Vooral de plusremise tegen Geert van der Stricht (2362) deed me goed. Vorig jaar leed ik nog een onnodige nederlaag tegen hem, maar dit jaar had hij geen goed antwoord op mijn Siciliaans-gambiet (zie partij). Mijn partijen tegen respectievelijk Abolianin (2329) en Sadkovsky (2279) gingen kansloos verloren, maar tegen een tweetal krukken en drie 1900 spelers haalde ik 4,5 punt. Een van die 1900 spelers was een lief Belgisch meisje. Ze speelde goed, bood mij een drankje aan, analyseerde de partij met mij na afloop en een kwartier later stond ze al weer achter de tap om mij en vele anderen van bier te voorzien. I.t.t. de ongemanierde Belgische jongetjes waar Eelke tegen moest kan het dus ook anders zoals A. Vincent liet zien. Van haar gaan we de komende tijd vast meer horen. Met vijf uit acht ging ik de laatste ronde in. Midden in de nacht, zo rond half twee keek ik even naar de loting van de volgende dag en ja hoor de volgende tegenstander was niemand minder dan….Marcel. Ik had het hem nog nauwelijks verteld of hij bood mij direct remise aan, hetgeen ik natuurlijk niet af kon slaan. Het voordeel was dat Marcel en ik de volgende ochtend in alle rust het appartement weer in orde konden maken, terwijl Egbert en Eelke nog even moesten werken om hun streefscores te halen.
Egbert
Ik ‘hoefde’ dit jaar maar 4,5 punt te halen. Ik zat, ondanks mijn lage rating, net in de bovenste helft van het speelschema, hetgeen betekende een ‘kruk’ in de 1e ronde, met wit.
Het werd een Blackmar Diemer. Is niet goed voor wit, maar tegen zwakkere spelers wel een prettige opening. Ze maken wel ergens een fout. Winst dus. ’s Avonds met zwart tegen een ‘crack’. Verlies dus.
Eigenlijk waren de 3 dagen daarna een kopie van de 1e dag: ’s middags een Blackmar tegen een kruk, ’s avonds met zwart tegen een crack.
Na 4 dagen 4 Blackmar winstpunten, de laatste dag een remise: 4,5 punt, missie geslaagd!
Over mijn wit-partijen hoef ik niets naar huis te schrijven, één van mijn zwart-partijen was tegen Abe Douwe Willemsma(ronde 6) en dat was eigenlijk wel een interessante partij. Zoals je hierboven hebt kunnen lezen heb ik die partij verloren, maar het had ook heel anders kunnen gaan. Tja, zoals gezegd: zwakkere spelers maken wel ergens een fout...
Tijdens de 8e ronde vond een merkwaardig voorval plaats. Ik had zwart tegen een crack en bood na 1 zet remise aan, hetgeen werd geweigerd. Dat mag. Het volgende gebeurde.
We hadden in ons luxe appartement afgesproken dat zwart de Leeuw-opstelling kan spelen, praktisch ongeacht de zetten van wit. We speelden de eerste 11 zetten dan ook à tempo en ik kwam tot de ontdekking dat ik een pion verloor...:( en ik wilde opgeven.
Oene zei al dat het altijd ontzettend warm was in de speelzaal en veel mensen lopen dan ook op sandalen of op blote voeten. Mijn tegenstander ook. Op een zeker moment deed hij zijn sandalen uit, zat wat te frunniken aan zijn tenen(met zijn rechterhand!), gooide er wat water op, rook aan zijn vingers en trok een vies gezicht. Even later herhaalde hij zijn gefrunnik. Niet lang daarna gaf ik op. Voor zover ik me kan herinneren was dit de eerste keer dat ik mijn tegenstander geen hand gaf bij het opgeven, gatver, wat een viespeuk.
Klik in het vakje onder de partij waarin 1. in staat om de tweede partij te voorschijn te toveren.
De eindklassering van ons was als volgt:
38 Marcel 5,5 uit 9 2035 als gemiddelde rating van de tegenstanders
54 Oene 5,5 uit 9 2020 als gemiddelde rating van de tegenstanders
112 Egbert 4,5 uit 9 1827
127 Eelke 4,5 uit 9 1752
Verder was het weer als vanouds: lekker weer, gemoedelijke mensen, mooie muziek. Foto's staan hier. En voor de echte liefhebber hier wat wazige filmpjes.