Na de glorieuze overwinning op Apeldoorn staan we weer met beide benen op de begane grond: het kampioenschap is (voorlopig?) ver uit ons zicht verdwenen na het teleurstellende gelijkspel tegen de Zaankanters. Nu moet gezegd dat HWP voor ons al jaren een lastige tegenstander is, waartegen vaker averij is opgelopen. Spelers als de gebroeders Klarenbeek, Van Schaardenburg en De Saegher gedragen zich zelden als makke lammeren.
De voortekenen waren ook al niet direct gunstig: Sipke wilde perse Chris de Saegher ontlopen aan bord 2, maar kwam hem toen juist tegen aan bord 4, Migchiel was met een volle weekendtas gewapend op weg naar een Sporthuis Centrum weekend en verkeerde reeds in de ban van de geneugten van zoiets en nieuwbakken teamcaptain Wietze J. week aan het laatste bord op verdachte wijze van zijn gewone vredelievende patronen af. De arme Zaankanter tegenover hem werd door een ontketende Jongsma op verschrikkelijke manier afgetuigd.
In plaats van een rustgevend effect had deze Jongsmaïaanse tour de force een verlammend effect op zijn medespelers: de een na de ander zag gunstige tot gewonnen stellingen in rook opgaan. Het ergst maakten Babak, Jan Boersma - tot nu toe deze competitie sterk op dreef - en Cor Kamstra het, al pochte Cor nog lang na afloop, bij de Chinees, over het remiseaanbod dat hij in een eerder stadium had afgeslagen. Maar ook Migchiel en ikzelf slaagden er niet in ons voordeel uit te buiten, terwijl Bas van der Lijn, ditmaal per trein en taxi aangereisd, er nimmer in slaagde zijn tegenstander in gevaar te brengen en Sipke geen echte greep kreeg op het spel van de taaie De Saegher. Slechts Karel van der Weide onttrok zich aan de malaise: na een boeiend gevecht van theoretische betekenis wist hij de zich fel verwerende Hans Klarenbeek op fraaie wijze op de mat te krijgen.
Zo leek de nederlaag onvermijdelijk, want invaller Maarten Etmans (voor de in India rondfietsende Addy Lont) was er ook al niet in geslaagd zijn immense openingsvoordeel te verzilveren en remise leek na de eerste tijdcontrole, toen de andere partijen al afgelopen waren, het hoogst bereikbare. Tot grote ontzetting van zijn medespelers meende zijn tegenstander echter een winstpoging te moeten doen, die gelukkig voor ons op een fatale misrekening steunde. Maarten greep de niet meer verwachte kans dankbaar en redde zo toch nog een punt.
Maar dat kon de dag niet echt meer goedmaken.
1. H. Klarenbeek - K.v.d. Weide 0-1
2. M.v. Schaardenburg - M. de Jong ½-½
3. J. Roebers - B. Tondivar 1-0
4. C.de Saegher - S. Ernst ½-½
5. C. Janssen - B.v.d. Lijn ½-½
6. K. Dekker - E.C. Scholl ½-½
7. J. Brink - J. Boersma 1-0
8 F. v. Harreveld - C.Kamstra 1-0
9. J. Rot - M. Etmans 0-1
10. P.v. Haastert - W. Jongsma 0-1
Wit: P. van Haastert - Zwart: Wietze Jongsma
1. e4, c5 2. Pf3, Pc6 3. d4, cxd4 4. Pxd4, g6 5. Pc3, Lg7 6. Le3, Pf6 7. Lc4, 0-0 8. h3? (deze zet kan wit zich in deze scherpe stelling niet permitteren; de zwarte ontwikkelingsvoorsprong wordt na opening van de stelling te groot), Pxe4! 9. Pxe4, d5 10. Pxc6, bxc6 11. Ld3, dxe4 12. Lxe4, Lxb2 13. Lxc6
a
b
c
d
e
f
g
h
8
8
7
7
6
6
5
5
4
4
3
3
2
2
1
1
a
b
c
d
e
f
g
h
(13. Dxd8, Txd8 14. Lxc6 Lxa1 15. Lxa8, Lc3+ en 16. …, La6+ is ook verschrikkelijk), Da5+! 14. Ld2, De5+ 15. De2, Lxa1 16. Lxa8(het minst slecht was nog 16. Dxe5, Lxe5 17. Lxa8, Le6 en 18. …, Lxa2, waarna de zwarte a-pion, gesteund door de beide machtige lopers eens de overkant zal halen), Le6 17. Le4(?), Lc3! 18. Ld3, Lxd2+ 19. Kxd2, Da5+ 20. Kd1, Tb8 21. c4, Dc3 21.Te1, Td8 0-1
