Door Siegbert de Jong

Philidor 2 heeft zich dit seizoen versterkt met Rein en Albert. Daartegenover staat het vertrek van Maarten en Bauke. Ook Catharinus is er niet meer bij. Favoriet voor het kampioenschap is het tweede opnieuw niet. Die rol is weggelegd voor En Passant en ESGOO 2, die er qua teamrating duidelijk uit springen. Vooral En Passant heeft zich danig versterkt met niemand minder dan Manuel Bosboom, Bruno Carlier en Hans Böhm. Vorig jaar was Philidor 2 evenmin favoriet, maar toen kwam het toch dicht bij het kampioenschap. Of dat er dit jaar opnieuw in zit?

Het nieuwe seizoen begon met een thuiswedstrijd tegen Almere: ook een team met een hogere teamrating dan wij, maar omdat zij met maar liefst vier invallers kwamen opdagen, waren wij op papier afgelopen zaterdag favoriet. Oene viel in voor Franke, die de avond tevoren heel laat uit Zeeuws-Vlaanderen zou terugkeren en niet wilde dat hij zijn partij in de late uren door vermoeidheid zou verpesten.

Toch ging lang niet alles naar wens en als sommige spelers van Almere hun kansen wat beter hadden benut en wat beter met hun tijd waren omgesprongen, had het er somber voor ons kunnen uitzien. Rein kreeg al vrij gauw remise aangeboden. Hij had wit en wilde zijn eerste partij in het tweede natuurlijk graag winnen. Bovendien stond Wessel op dat moment al slecht. Omdat Rein echter het gevoel had dat hij ietsje minder stond, nam hij het aanbod toch maar aan. Nog niemand stond op dat moment beter. Het enige wat in ons voordeel was, was het tijdverbruik. Bijna alle spelers van Almere hadden veel meer tijd verbruikt dan wij. Daarom wanhoopte ik nog niet. Auke had geen problemen, Zahid zou in het verre eindspel misschien wel kunnen profiteren van zijn voorsprong in tijd, de tegenstanders van Erik en Albert zouden de tijdnoodfase misschien wel niet overleven en in een goed resultaat voor Oene had ik ook nog wel vertrouwen. De stelling van Aeilko beviel mij niet, maar omdat hij tegen een van de vier invallers speelde, hield ik ook bij hem nog hoop op een goed resultaat.

Het duurde lang voordat er nieuwe beslissingen vielen. Het begon bij Wessel. Hij was de avond voor de wedstrijd van een rodeostier gevallen en iedere beweging deed hem nog steeds pijn. Het zal er wel mee te maken hebben gehad, maar wat ook pijn deed, maar dan aan onze ogen, was zijn stelling. Iemand noemde zijn opening zelfs een gedrocht. Hij verzette zich langdurig, maar moest toch het onderspit delven. Naast hem was Aeilko helaas ook in onoverkomelijke problemen gekomen. Dat betekende 0,5-2,5 achter. Auke won als eerste zijn partij, maar toen liep het al tegen vijven. Hierna ging het gelukkig snel crescendo voor ons. Erik was zonder het te weten van de theorie afgeweken door in een Siciliaan geen Dc7, maar Db6 te spelen. Het kostte zijn tegenstander zeeën van tijd om te bedenken waarom de theorie daar Dc7 voorschrijft en geen Db6. Hij kwam er niet uit. De plannen die wit na Dc7 bedenkt, vielen allemaal ineens in het water. Hij wist de verwikkelingen die ontstonden niet meer de baas te blijven en ging ten onder.

Hoe Oene zijn partij won, schetst hij hieronder zelf. 

Dat bracht de stand op 3,5-2,5 bij de eerste tijdcontrole. Het zag er goed uit: twee remises waren voldoende. Alleen Zahid en Albert waren nog bezig. Alberts tegenstander had de tijdnood overleefd, maar de stelling leek houdbaar voor Albert, hoewel wit een pion had gewonnen. Aanvankelijk had Albert geen problemen gekend, maar naarmate de partij vorderde, kwam zijn tegenstander steeds beter te staan. Waarschijnlijk heeft hij daar ook ergens de winst gemist. Hoewel Zahid wit had gekregen, had hij aanvankelijk helemaal niets bereikt en na de 40ste zet van zwart stond het zo:

Enige tijd later zag de tegenstander van Albert af van verdere winstpogingen en was de wedstrijd gespeeld. Hij speelt graag met zwart, maar over deze partij zal hij toch niet echt tevreden zijn. Helaas vertrekt hij nu voor enige tijd naar Zuid-Afrika, zodat wij hem tot februari kwijt zijn.

De wedstrijd had zoals altijd anders kunnen aflopen, maar uiteindelijk maakten de spelers van Almere meer en grotere fouten dan wij. Daarom was onze overwinning toch verdiend.