Door Wietze Jongsma

Wij zeurden niet over het weer en gingen onvervaard naar Utrecht en zouden wel zien hoe/of we nog terug konden. Alleen Tjapko kwam ruim een half uur te laat, maar wist toch ternauwernood remise te maken tegen captain Bouwmeester. Op dat moment zag de wedstrijd er niet ongunstig uit voor de Utrechters, Gert jan maakte in vliegende vaart ook remise na een scherpe opening met enkele pionoffers, maar Jippe stond ruimschoots verloren en het was volstrekt onduidelijk wie er voor ons zou winnen. De remises volgden elkaar snel op: Jan Hania na een matige witte opening, Maarten ondanks fysiek ongemak werd een Bensdorp afgestopt, Eddie na Nieuwenhuis aanvankelijk in de opening te hebben overspeeld ging er iets mis, Babak maakte een plusremise tegen de sterkste Bensdorp. 

Ineens kreeg Jippe een paard cadeau, maar was het nog steeds de vraag of dat voldoende was- zelfs voor remise omdat er een pionnenwals op de damevleugel dreigde. De stelling was zo moeilijk dat binnen een minuut alle uitslagen waren voorspeld door waarachtig niet zwakke spelers. Uiteindelijk wist Jippe de waarschijnlijk enige weg naar remise te vinden, wit moest eeuwig schaak houden. Toen waren er mogelijkheden: Bas had een sterk loperpaar en bij Migchiel was het buigen of barsten. Kodentsov offerde, min of meer gedwongen, een stuk en dat zag er gevaarlijk uit, maar Migchiel hield het hoofd koel en speelde de stelling zeer solide uit. 

Bas had inmiddels het eindspel  binnen gehaald, na pionwinst gaf de tegenstander meteen op. Tenslotte wist ook Amir zijn mindere eindspel heel knap remise te houden en hadden we gewonnen zonder een nederlaag. Weer een goede uitwedstrijd, nou nog een paar thuis winnen en we doen mee voor het kampioenschap, maar niet heus.