Door Siegbert de Jong

De avond en de ochtend voor de wedstrijd en ook nog tijdens de reis naar Sint Jacobiparochie gingen de gesprekken meer over het weer dan over de wedstrijd zelf. Was het niet beter om de wedstrijd uit te stellen? Er werd sneeuw verwacht, maar wanneer en waar en hoeveel? Er werden zelfs gekscherend aan de mogelijkheid gedacht dat wij in Sint Jacobiparochie zouden moeten overnachten. Bij Tjalling Wiersma had het wel gekund. Hadden wij genoeg dekens bij ons om in de auto niet te bevriezen? Alle teamleiders hadden van de competitieleider de vrijdag ervoor zelfs een e-mail gekregen i.v.m. de sombere weersverwachting. Er was op dat moment nog geen sprake van dat de gehele competitie stilgelegd zou worden, maar uitspelende teams werd wel gevraagd om ruim op tijd te vertrekken en thuisspelende teams om soepel om te gaan met de begintijd. Als beide teams aanwezig zouden zijn, maar de wedstrijdleider nog niet, dan zou een lid van de thuisclub de wedstrijd van start mogen laten gaan. Er mocht ook een vlugger speeltempo worden afgesproken om ervoor te zorgen dat iedereen op tijd thuis zou zijn voordat hij ingesneeuwd zou raken. Aanvankelijk hadden sommigen van ons hier wel oren naar, maar uiteindelijk werd toch het gebruikelijke speeltempo gehanteerd. ’s Avonds konden wij lezen dat 20 van de 75 KNSB-wedstrijden niet door waren gegaan. Onbekend is hoeveel wedstrijden met een sneller speeltempo zijn afgewerkt. In Sint-Jacobiparochie viel het gelukkig allemaal erg mee. Tijdens de afsluitende maaltijd in Leeuwarden begon het pas te sneeuwen. Jan en Arjen moesten daarna nog naar Heerenveen, maar ik neem aan dat ook die reis zonder al te grote problemen is verlopen.

Lasker speelde aan de hoogste borden in een andere opstelling dan verwacht: Sikko Ros i.p.v. Tjalling Wiersma op het eerste bord en Rienk Sijbesma, die tot dan toe steeds zwart had gehad, nu voor het eerst achter de witte stukken. Aan de andere kant zal Lasker ook niet helemaal gerekend hebben op onze opstelling. De wedstrijd begon met een remise tussen Geert en Johnny Diekstra. Om kwart over twee bood Diekstra dit al aan, maar toen sloeg Geert het nog af. Om drie uur was de remise toch een feit. Zo’n half uur later begon ik eens te rekenen. Hoe stond iedereen? Het leek niet slecht, maar zou er 4,5 punt inzitten? Zahid zou wel verliezen en Auke moest vechten voor remise, maar Erik stond erg goed en Franke stond dankzij een stukoffer van Jan Hibma een stuk voor. Sommigen zagen zijn stelling echter somber in en zelf keek hij ook niet al te vrolijk. Vooralsnog onduidelijk dus. De andere partijen (Jan, Rein en Arjen) gingen op dat moment redelijk gelijk op, al stond Arjen misschien toch wel slechter. Nadat Jan remise had gespeeld, kreeg Arjen ook opeens remise aangeboden. Hij kon de boel dichtschuiven met een potremise-stelling als resultaat en als hij dat niet zou doen, kon het volgens Arjen alleen maar misgaan. Ook remise dus. Auke was goed uit de Slavische opening gekomen, maar daarna ging er het een en ander mis. Tijdens de afsluitende maaltijd was hij er nog niet achter waar precies. Sommige teamgenoten dachten op een gegeven moment dat hij zich met Tb8 nog had kunnen redden, maar dat klopte niet. Dat had Auke nog wel gezien. Nu restte hem niets anders dan een verloren eindspel. Gelukkig bracht Franke ons weer op gelijke hoogte.

Zahid stond eerst een pion achter, daarna twee, uiteindelijk drie. Ieder zou allang hebben opgegeven, maar Zahid wist van geen wijken. Hij hield zich zolang mogelijk aan de regel ‘met opgeven is nog nooit remise gemaakt’, maar uiteindelijk moest hij er toch aan geloven. Dit betekende 3,5-2,5 voor Lasker. Rein zou wel remise maken, dus hing het van Erik af of er nog een gelijkspel inzat. Gelukkig wist deze zijn voordeel de hele partij vast te houden en ten slotte te verzilveren.

Rein besloot kort daarna remise aan te bieden. Zijn tegenstander Dolf Wissmann dacht er lang over na; per slot van rekening zou een gelijkspel de kansen van Lasker op promotie danig doen slinken, en hijzelf zou met een remise zijn 100%-score ook nog eens kwijtraken. Uiteindelijk besloot hij het toch te accepteren.

4-4 tegen Lasker is eigenlijk het eerste resultaat dit seizoen waar wij best tevreden over mogen zijn. Tot nu toe was het allemaal niet om over naar huis te schrijven: twee magere overwinningen op degradatiekandidaten en twee nipte nederlagen tegen teams van ongeveer ons niveau. Nu eerst Schaakwoude en daarna nog drie middenmoters. Benieuwd waar wij aan het eind van het seizoen staan…