Door Eelke Heidinga

Bord 6 was als eerste klaar. Selwin gaf te gauw het centrum uit handen, en toen de witte lopers op de lange diagonaal geruild werden, kon zwart met dame en paard op diezelfde diagonaal verwoestend uithalen. Aan het eerste bord won Marcel een pionnetje, wat hij met enig geduldig peuteren in een punt omtoverde.

Hette leverde wederom een modelpartij af. Een Draak met korte rokades waarin wit rustig zijn stukken op de goede velden zette. Probleem voor zwart was de ontwikkeling van de witveldige loper; daar is ze niet meer uitgekomen. Wit drukte zwaar op de zwakke punten in de zwarte stelling: b6, d6, f6, f7 en sloeg op een gegeven moment tactisch toe. Pb6 won een kwaliteit, Dxf7 een pion, en Txg7 een stuk. Kazarian speelde een straal verloren stelling door tot mat. Ook aan bord 8 werd een geheel verloren stelling nog doorgespeeld. De voorzitter van Sneek over dit fenomeen: : "Daar leren ze van, die kinderen." Tja, als Dirk Schild het zegt dan leren ze daarvan.

Op dat achtste bord zat Wessel een mooi potje te spelen. Hij stelde de rokade even uit en toen sloeg zijn jeugdige tegenstander met paard en loper op e6, twee stukken tegen toren en twee pionnen. Wessel had dat afgelopen zaterdag ook op het bord gehad en wist dat de overbijvende witte stelling een gatenkaas zou worden. De zwarte lichte stukken doken als haviken op de zwakke plekken, dood en verderf zaaiend en her en der pionnen en zelfs stukken wegslaand. Wessel miste een mat in vier maar won in plaats daarvan de witte dame. Wit had toen kunnen opgeven, maar speelde nog even door. "Daar leren ze van."

Gert won met gepointeerd spel een pion, maar ten koste van een actieve zwarte toren op de tweede rij. In tijdnood koos hij voor de veilige (en matchwinnende) remise. De enige verliespartij kwam op naam van Egbert. Die begint zo langzamerhand een sneekcomplex te ontwikkelen.Ook deze keer speelde Egbert (net als tegen Sneek II) tegen een invaller op bord 3, Jan Hans de Jong. Hoe het heeft kunnen gebeuren is me niet duidelijk, maar ze slaagden erin de partij af te wikkelen naar een pionneneindspel met een pion meer voor Jan Hans.

De partij van Catharinus is het bekijken zeker waard! Catharinus nam de witte stelling in een wurgende houdgreep met twee prachtige lopers ondersteund door twee torens, een paard en een dame. In zo'n mooie stelling is het gevaar dat je eindeloos veel tijd verknoeit met zoeken naar een beslissing om die vervolgens niet te vinden. Achteraf bleek er hier en daar een snellere winst in gezeten te hebben (zie commentaar bij de partij) maar Catharinus hield het hood koel en het voordeel in stand.

Na de 35e zet van zwart hadden beide spelers nog 1 seconde. Toen zwart de klok indrukte bij zijn 35e zet sprong de witte klok op 15:00 en de zwarte gelijktijdig op 14:49. Gelukkig stonden er 6 getuigen omheen die dit waarnamen; er werd dus doorgespeeld. De wedstrijdleider zat elders in de zaal te schaken.

Catharinus trok de teugels zo strak aan dat Pen een gepend paard speelde. Ai, dat had Catharinus niet gezien! Gelukkig was de wedstrijdleider nu wel paraat en die verklaarde de zet in strijd met de spelregels. Terugzetten! Vervolgens werd wit genadeloos gefusilleerd.

En wie was er weer de laatste? Net als de vorige ronde speelde Oene door tot beide spelers 30 seconden over hadden en twee kale koningen. Maar er was heel wat aan vooraf gegaan. Het leek eerst een pittige aanvalspartij te gaan worden, maar het werd een lange laveerpartij. Dame en twee paarden tegen dame en twee paarden dansten langdurig over het bord. Uiteindelijk hield Oene een pion meer over in een paardeindspel. Of dat gewonnen is zal Oene nog uitzoeken; in elk geval verdedigde Renske Hania uitstekend en haalde met nauwkeurig spel de remise binnen.