Door Jeroen Schoonhoven

Alle leden en volgers van het dit seizoen zo succesvolle 5e team hadden maandag 15 maart met rode pen in hun agenda omcirkeld. Het 5e zou op die dag in Akkrum tegen Mid- Fryslan voor het eerst sinds mensheugenis het kampioenschap in de 3e klasse voor zich gaan opeisen. Er moest alleen nog even worden gewonnen. Vorige keer had het 5e nog met 5-3 gewonnen van Mid- Fryslan, dus de algemene verwachting was dan ook dat het 5e dat kunststukje wel weer even zou gaan herhalen.

Eenmaal aangekomen op de prachtige locatie zorgde Maarten al meteen voor een grote verrassing door een gezonde maaltijd te gaan nuttigen. Hij verklaarde ook degelijker te gaan openen, en het bier te laten staan tot hij zijn partij zou hebben afgerond. Dit geeft wel aan hoe serieus en professioneel we de avond namen. Na al deze ogenschijnlijke voordelen begonnen we dan ook vol goede moed. Het mocht niet baten.

Wolter verloor al snel een paard, kon het niet meer compenseren en hobbelde de verdere partij ook achter de feiten aan. Maarten’s nieuwe tactiek kwam helaas ook niet tot wasdom. Hij begon nog best aardig, maar verviel in zijn oude fout door zijn pionnenstructuur op te blazen en hij kon na een uur spelen alsnog aan het bier.

Met deze 2-0 achterstand werden we toch wel een beetje zenuwachtig. We moesten nu toch wel punten gaan pakken. Kees stond al wel een kwaliteit voor, en Peter een paard en een pion, dus er was nog volop kans. Onze Voorzitter leek het nota bene zelfs aan bord 8 te gaan verprutsen, hij verloor 4 pionnen, maar creëerde een schitterende aanval waarmee hij een toren veroverde, en vervolgens alle pionnen kon ophalen. Hij gaf dus het goede voorbeeld en scoorde na lange tijd weer eens een punt.

Ikzelf stond in het begin overwegend beter, maar liet me als een dom schaap in een aftrekaanval lopen waardoor ik mijn dame verloor. Vreselijk, dramatisch, dom, beschamend en nog vele superlatieven zijn er te verzinnen voor een fout van dit kaliber. Ik kan mezelf al dagen niet meer recht in de spiegel aankijken. Het probleem was dus nu dat wij 3-1 achterstonden en wij dus bij de resterende 4 borden 3,5 punt moesten behalen. Peter pakte al snel een pion en daarna een paard. Hij gaf dit niet meer weg, en had dus een makkelijk avondje. Kees won een kwaliteit, stond nog even onder druk, maar won nog zeer knap. Leo speelde ook gewoon een hele goede partij, hij was toonaangevend op het bord en won ook.

Het onmogelijke kon dus toch nog mogelijk worden. De stand was nu ‘gewoon’ 4-3 in ons voordeel, en als Henk van Wilgenburg zijn partij op remise zou kunnen houden zouden wij alsnog kampioen zijn. Het werd een fiasco. Henk stond al de hele partij onder zware druk, en gaf onder die immense druk ook al zijn dame weg. 4-4 is de eindstand en wij dropen inwendig huilend over onze gemiste roem en klok af naar huis. Jammer, maar als de Donger volgende week dinsdag minder dan 6 punten behaald tegen Knudde zijn we alsnog kampioen. Het wordt afwachten, maar aangezien de Donger vorige keer met 8-0 won lijkt het kampioenschap aan onze neus voorbij te gaan.