Door Tjapko Struik

"Houd het kort."
Aldus het advies van de oude wijze man uit ons team. Het was misschien meer het uitspreken van zijn eigen wens. Hoe dan ook, ik zal mijn best doen. Naast bord 1, waar Migchiel tegen zijn metgezel-titelhouder Berelowitch in een rustige partij remiseerde, wist Eddie de balans lange tijd te bewaren. Het eindspel met een halve pion achterstand had hij waarschijnlijk passief moeten verdedigen. Door zijn achtergebleven pion op te lossen, kwam hij te laat om zijn andere pionnen te redden.

Op bord 3 werd mijzelf kort na de opening een stuk in de schoot geworpen. Hoewel de afwikkeling behelsde dat ik het met twee paarden tegen een pion en een gevaarlijke zwartveldige loper op moest nemen, kon ik toch zelf de aanval inzetten over de open h-lijn. Met het voordeel dat iedere afwikkeling voordelig voor mij zou zijn, kon ik zonder al te veel risico het punt veilig stellen. Naast mij wist Addy echter de rommel minder goed bij elkaar te houden. Na de opening was al snel duidelijk dat zijn stukken niet samenwerkten. Daarbovenop kwam nog dat de stukken van zijn tegenstander wel samenwerkten. Roemloos tenonder gaan was zijn lot.

Bas zette een aardige partij neer, zoals hij dat vaker doet. Zijn tweede en tevens laatste prestatie deze dag was dat hij zijn partij het langst vol hield en daarmee iedereen ophield. Zoals gezegd zijn laatste prestatie, wat in dit geval betekende dat hij met een kleine kwaliteit achterstand zijn tegenstander niet kon bijbenen in het eindspel. Met deze inmiddels lange rokade maakt Bas al aardig kans een waardig vervanger van Harmen te zijn, die door twee afzeggingen in de eerste drie ronden het risico op een al te lange nullenreeks probeert te vermijden. Naast Bas werd enigszins het evenwicht herstelt door Jan. Een enigszins evenwichtige partij van afstand, maar na een fout van zijn tegenstander leuk materieel voordeel. Helaas bleek dit na afwikkeling onvoldoende te zijn in het eindspel, waar zijn tegenstander een vesting wist te bouwen. Met een dame tegen een toren, maar wat minder pionnen, kun je het zonder enig risico echter nog lang proberen. Dit leverde meer op dan misschien verdiend, maar een punt is een punt.

Jelmer kreeg kwam prima uit de opening. Geen zwaar voordeel, maar een prettige stelling, goed genoeg om niet te verliezen. Onder lichte tijdsdruk wist hij echter toch zijn damevleugel keurig van kant te maken. In het eindspel dame, toren en ongelijke lopers is alles mogelijk bij voldoende initiatief. Op de 40e zet maakte zijn tegenstander een uiterst pijnlijke fout, die tot mat leidde. Even wat kwetsbare velden dichtmaken had hem een veilige koningsstelling, een uur bedenktijd en twee pionnen voorsprong op de damevleugel opgeleverd. Jelmer wist het mat echter te vinden, wat de partij besliste. Gert Jan overschatte een afwikkeling vlak na de opening. Hij hield een eindspel over waarin zijn dame het op moest nemen tegen een toren en twee lichte stukken. Dit was teveel gevraagd en leverde al vroeg in de middag een nul op.

Erik had na de opening initiatief en goede kansen. Hij wist dit echter niet om te zetten in concreet voordeel. Nadat hij eeuwig schaak uit de weg ging, moest hij zelfs nog even oppassen. Gelukkig werd het evenwicht niet te ernstig beschadigd en kon even later toch de vrede worden getekend. Naast hem werd ook de vrede getekend, maar zeker niet op vergelijkbare wijze. Op rustige wijze trad Amir het eindspel tegemoet. Hij won een pion en het toreneindspel van vijf tegen vier pionnen gaf hem goede kansen op een punt. Zijn tegenstander verdedigde echter taai en na 50 zetten met toren en koning rondom een vastgezette meerderheid van drie tegen twee pionnen te hebben gedraaid, moest Amir de belegering staken. De vrede werd getekend en nadat we nog enige tijd op de ondergang van Bas mochten wachten, was de nederlaag een feit.

Ondanks de nederlaag gingen we daarna eten bij de plaatselijke Chinees. Dit op aanraden van onze teamleider Wietze, welke zelf al tijdig verdween naar Amsterdam - iets met 'relatie' of andere onzin in hetzelfde straatje. Even leek het erop dat we, afgezien van onze non-playing captain, met het voltallige team gingen eten. Halverwege onze weg naar de Chinees liet Bas ons echter weten dat hij 'natuurlijk' niet meeging. Hij wilde naar zijn auto, die bij het station stond - totaal de andere kant op. Het siert hem dat hij een goede reden had om niet mee te gaan, anders had ik hem hier - ik ken mijn plaats - met vele verwijten om de oren moeten slaan. Nu kan ik enkel zeggen, 'jammer dat je niet mee kon, Bas'.

Bij de Chinees werd bijna automatisch geen voorgerecht besteld, wat de snelheid zo heerlijk bevorderd - één van de kenmerken van mijn droomteam. Bijna nog had Jelmer roet in het eten gegooid dankzij zijn eigen naïviteit: "Gooi ik roet in het eten als ik wél een voorgerecht bestel, of als ik géén voorgerecht bestel?" Verder opperde Amir nog dat hijzelf de volgende keer geen Sveshnikov moest spelen. Nadat ik hem vroeg: "Waarom, je kwam toch zonder heel veel moeite een pion voor...", reageerde hij droog: "Ja, maar dat is blijkbaar nog niet voldoende voor de winst." Gebrek aan angst, een tweede kenmerk van spelers uit mijn droomteam.