Door Wietze Jongsma

Door de afwezigheid van Tjapko -jarige vriendin durft hij een reden te noemen- mag ik zelf weer eens een stukje schrijven. Helaas is er over de wedstrijd niet veel positiefs te melden. De topborden deden het goed en vooral Erik Sparenberg. De tweede helft presteerde ronduit slecht, alleen Gert Jan deed zijn plicht. Riante stellingen waren niet aan Bas en voor de verandering ook eens niet aan Amir besteed. Een povere 6e plaats is het gevolg; gelukkig is het degradatiespook ver weg. Nee, om nog een enigszins verteerbaar verhaal te maken, zal ik het in navolging van Tjapko, over het randgebeuren moeten hebben. De locatie was fantastisch, schuin tegenover het Centraal Station van Amsterdam, toch een beetje het epicentrum van Nederland. De noordelingen arriveerden mooi op tijd via de pont en we troffen een geinig uitgedoste tegenstander: blazers met rugnummers en namen. Doet een beetje denken aan onze jongens van het derde en dan neem je ze niet helemaal serieus natuurlijk.

Om een uur of half zeven begonnen we aan de aangekondigde educatieve wandeling richting Wallen en Tibetaans restaurant. Zo heeft Mozart nog in de Warmoesstraat gelogeerd in 1766, een belangwekkend feit dat alleen door Babak op waarde werd geschat. Ik had de indruk dat de anderen meer oog hadden voor de etalages met hele vreemde voorwerpen. Onder het toeziend oog van de dalai lama was het eten over het algemeen in orde, al vond Erik de Peking duck beter dan de Tibetaanse uitvoering. Bas bestelde vlees met ui en toen dat inderdaad op tafel kwam, klaagde hij over het ontbreken van groente- duidelijk zijn dag niet, een onmiddellijk winnende zet gemist en nu dit weer. De attente lezer zal gemerkt hebben dat ik helemaal in de stijl van Tjapko probeer te schrijven Hij lardeert zijn stukken altijd met citaten van Bas en vooral Eddie. Deze had weer het hoogste woord over zijn favoriete onderwerp Yge V. Ik zat net te ver weg om iets interessants op te vangen. 

Tjapko zegt nooit veel over de partijen -de korte karakteristiekjes zitten er meestal behoorlijk naast- feiten zijn onbelangrijk, het is eigenlijk zijn verbeeldingskracht versus de feiten. Dat is op zich verstandig want als hij zich aan een analyse waagt, zoals over de partij van Amir, dan gaat het op de eerste zet al mis- meteen verliezend. De verbeelding neemt pas echt een hoge vlucht als de gebruikelijke sneer naar de teamleider voorbij komt. Zo zorgde het ontbreken van het opgelegde ongeduld van Bas ervoor dat Amir niet won bij Unitas. Waarschijnlijk bedoelt de redacteur dat als hij het over de onnavolgbare stijl heeft. Een goede formulering voor: er is geen touw aan vast te knopen. Maar we dwalen af, de educatieve wandeling zou een vervolg krijgen richting het hart van de Wallen. De jongens hadden duidelijk wel zin in wat extra educatie, maar helaas maakte Eddie misbruik van zijn machtspositie als chauffeur door botweg richting pont te lopen. Met een uitgedund groepje (4) hebben we toen de interessante tocht voorgezet en heel veel opmerkelijk vriendelijke meisjes gezien. Jammer dat Tjapko er niet bij was. Volgende keer laten we de meester zelf weer aan het woord.