Door Tjapko Struik

Met nog twee borden te gaan, een stand van 4½-3½ in ons voordeel en Addy met een onplezierige stelling, vestigde ik al mijn hoop op Amir. Goed paard tegen slechte loper: kwestie van een beetje zelfvertrouwen, een beetje techniek en een berg geduld van hier tot Groningen. In onderstaande stelling, waar zwart een schaakje geeft, zat ik lekker mee te rekenen. In mijn hoofd had ik Amir al bestempeld als man van de wedstrijd. Bij winst zaten we op 5½ punt, genoeg voor een vergelding van het dieptepunt van de vorige wedstrijd tegen Unitas - zie het verslag "Daar loopt een punt" van vorig jaar. Dit had ook gekund. Een kleine huisanalyse geeft mij onderstaande onderbouwing. Het zij Amir overigens allemaal vergeven als mijn analyse zo lek als een mandje blijkt te zijn.

DE FALENDE CAPTAIN
Na enkele schaakjes biedt Amir remise aan. Dit falen is het uiteraard een direct gevolg de dubieuze strategie van onze teamcaptain Wietze. Deze had bij voldoende animo van de overige spelers Bas het genoegen gegund om een ronde vrij te nemen - een gewaagde zet. Toen ik enkele jaren geleden nog maar net in het eerste van Philidor speelde, was Bas degene die mij bij een stand van 4½-4½ op het hart drukte tot in den treure door te spelen. Daar zat ik met mijn lichte plusje - paard en vier pionnen tegen paard en drie pionnen, op een en dezelfde vleugel. Uiteraard gewonnen, met minder mocht ik niet aan komen zetten. Noch mijn zelfvertrouwen, noch mijn techniek heeft destijds Philidor dat tweede halfje opgeleverd. Alles was te danken aan het opgelegde geduld van Bas.

KANSEN VERGOOID, CONCLUSIE ONGEWIJZIGD
Terug naar de wedstrijd, die in mijn ogen reeds verspeeld was. Ondanks dat Amir niet het winnende punt punt had behaald, bleef hij voor mij 'man van de wedstrijd' - de man die al in de eerste maand heel 2011 wist te verpesten voor het droomteam. Een misschien wat al te kwade uitspraak over iemand die een belangrijk puntje haalde van iemand die in een belangrijke wedstrijd zonder pardon een verloren eindspel tegemoet gaat. Maar een persoonlijke nul of niet, een kritische verslaggever ben je 24 uur per dag!

IK BEN EEN KLUNSCH
Nee, dit zijn niet mijn woorden na mijn treurige nederlaag. Noch zijn het Amir zijn woorden na het analyseren van zijn eindspel. Het is de omschrijving van het spel van de 'echte man van de wedstrijd' - in eigen woorden. Bescheidenheid siert hem, onze Addy - redder van de dag. Na het geven van diagram en analyse van Amir zijn partij, zou iedere zichzelfrespecterende journalist nu ook een fragment van deze nog belangrijkere partij tonen. Ik heb besloten dit niet te doen. Onder het motto 'spreken is zilver, zwijgen is goud', laat ik de partij aan de verbeelding over. Wat ik wel kan zeggen, is dat ik achteraf gezien geen moment had mogen twijfelen. Wie houdt zo'n partij nou langer vol dan Addy? Want zeg nou zelf, wat stelt een potje van 6 uur voor, voor iemand die de hele wereld rondfietst? Ik zou nog verder willen gaan: als Amir had doorgespeeld, en per ongeluk had verloren, dan hadden we een half uur later bij de Chinees gezeten. Niet door Amir, maar door Addy, die er nog even voor ging zitten om het volle punt binnen te halen. Uiteraard kan ik deze laatste, overtreffende stap alleen maken dankzij het feit dat ik de partij aan de verbeelding over heb gelaten.

NOG MEER OVERWINNINGEN
Tot nu toe heb ik het wel over belangrijke halfjes gehad, met potentiële punten, maar laten we de daadwerkelijke overwinningen van deze dag niet vergeten! Migchiel wist in het Frans - ditmaal met wit - overtuigend initiatief te nemen. Dit resulteerde in een goed eindspel en tot slot in een overwinning.

Babak is terug van weg geweest. Hij doet gezonde zetten in de opening en zet zijn tegenstander onder druk. Vervolgens krijgt hij een kwaliteitsoffer te verwerken en moet hij heel precies spelen. En dát is nou net wat we aan Babak over kunnen laten! Zo'n tien nauwkeurige zetten later hebben we er weer alle vertrouwen in en even later kunnen we het punt noteren.

Weliswaar niet een vol punt voor Eddie, maar wel van de akelige nul af. Na een gevaarlijk lijkende opening slaat hij remise af, maar na nog enkele vervlakkingen wordt alsnog de vrede getekend. Nadat Nick Bijlsma vorig jaar Babak te slim af was, mocht dit jaar Erik proberen om dit jeugdtalent te vloeren. Op het oog offerde Erik op het juiste moment een pion in het centrum, waarna zijn tegenstander erg veel moeite had al zijn stukken bij elkaar te houden. Dit initiatief was voor Erik voldoende om de buit binnen te halen. Na wat nullen en halfjes nu eindelijk een vol punt, een goede start om zich in het eerste te bewijzen.

Tot slot Gert Jan zijn partij. Volledig geïnspireerd door Tal, zo liet hij mij na afloop weten, lokte hij een loperoffer - tegen een paard overigens - uit op e3, om zo een half-open lijn te creëren voor de aanval. Dit kwam aardig uit de verf en na wat trek- en duwwerk wist hij net als in de vorige wedstrijd als winnaar uit de strijd te komen. Met deze 4½ overwinning en de twee reeds besproken halfjes is de overwinning binnen.  Wat is er dan op die andere drie borden gebeurd?

TALENT VERLIEST
Hiermee bedoel ik niet de nederlaag van Jan, die al direct na de opening met een paard op f7 de zwarte koning naar het het centrum offert. Hoewel de zwarte koning nog een tijdje in het midden blijft, is een winnende combinatie de hele middag uitgebleven. Maar het is niet deze jeugdige moed die ik aan wilde halen met 'talent verliest'. Nee, dan was dit de titel van het verslag geweest áls Philidor één bordpunt minder had gehaald én als de wedstrijd pak 'm beet 6 jaar eerder werd verspeeld in plaats van in 2011.

Deze kop zou nu echter volkomen misplaatst zijn als titel. Niet alleen omdat het niet de juiste uitslag suggereert en een wel erg negatieve inslag heeft, maar ook omdat het, ondanks de twee nullen - van Harmen en ondergetekende - uiterst voorbarig zou zijn om ons nog altijd onder talent te scharen... Of toch niet? Zou er nog een onverwachte versnellingen in de verbetering van ons spel op kunnen treden? U wordt op de hoogte gehouden - binnen nóg 24 jaar weet u meer!