Door Tjapko Struik

In tegenstelling tot wat u wellicht vermoedt, zal ik u de siciliaanse verdediging onthouden. Een veel vreemder voorval deed zich voor op Jan zijn bord. Een voorval dat toch zeker in het verslag thuis hoort. Dus waarom niet meteen met de deur in huis vallen?

"Dat was op het moment nadat ik c5 speelde." Met deze woorden werd het vreemde voorval door Jan zelf ingeluid. Na het reglementaire bxc6 e.p. zou zwart waarschijnlijk een stuk moeten geven om mat te voorkomen. Door in het voorbij gaan de b-pion slaan in plaats van de c-pion, kon dit echter moeiteloos worden voorkomen. Aldus geschiedde. Bij terugkomst aan zijn bord was Jan verrast door deze variant, die hij volledig had gemist! Pas een dag later, bij het naspelen van de partij drong het pas bij hem de mate van geldigheid van deze zet door. Of dit voorval nog een vervolg krijgt, wacht ik geduldig af. Natuurlijk besef ik zelf dat dit wel een uiterst laffe manier is om meteen de de helft van de nederlagen binnen ons team te verantwoorden, maar vergeet niet: ik ben slechts de boodschapper!

Op bord 1 kreeg onze tegenstander van de Wijker Toren een goed voorbereide Migchiel te bestrijden. Na een pionoffer in de Kan-variant van het siciliaans moest Migchiel enkele nauwkeurige zetten doen om zijn koning veilig te stellen. Dit lukte echter en na nog enige strijd wist hij af te wikkelen naar een gewonnen eindspel.

Op bord 2 Babak, weer helemaal in vorm! Althans, zo lijkt het: in opperste Babak-stijl werd de tegenstander langzaam maar zeker een rij achteruit geduwd, waarbij Babak zelf geen moment minder risico heeft gelopen. Het resterende eindspel leverde wellicht niet meer op dan een voorzichtige pluspion, maar dit was toch voldoende op het punt te verzilveren. Na menig poging dit positione d4-getouwtrek onder de knie te krijgen, gooi ik het maar eens op een andere tour! Waar Babak na een dergelijk duel riant positioneel voordeel heeft, beland ik - ook met wit - altijd met het kleine minnetje in het eindspel. Hoewel dit in de praktijk meer dan verdiend voldoende is voor een vol punt, verplicht ik mij zelf tot meer aanvalsspel. Dus toen ik na een zet of 10 de kans kreeg om een stuk tegen 3 pionnen te offeren, was de keuze snel gemaakt. Correct of niet, het gaf goede praktische kansen. Mijn tegenstander koos voor vervlakking door lichte stukken te ruilen. Waarschijnlijk een goede strategie, maar in de variant die hij koos, verloor dit een vierde pion voor het stuk. Met een massief centrum van pionnen en zware stukken ter indersteuning duurde het niet lang meer voor het punt binnen was.

Op bord 4 de andere helft van de nederlagen binnen ons team. Addy belandde na wat wisselende kansen in een eindspel met zware stukken en een pion minder. Goede remisekansen, maar met weinig risico voor zijn tegenstander. Na enige tijd zorgvuldig verdedigd te hebben, wist zijn tegenstander hem met een omtrekkende beweging alsnog te misleiden, waarna de pion voorsprong uitgebouwd werd tot een overwinning. Op bord 5 speelde Eddie een goede partij. In het middenspel won hij een pion en in wederzijdse tijdnood liet hij ons zien dat hij de druk van de klok nog altijd aan kan. Met nog een zet van mat verwijderd en 12 seconden op de klok (en 7 voor zijn tegenstander) werd de partij in zijn voordeel beslist. Naast hem speelde Erik een goede opening, maar met het sluiten van de dame-vleugel leken er wel wat kansen te ontstaan op de koningsvleugel voor zijn tegenstander. Het ware duel werd door hen beiden echter niet afgewacht: de vrede werd getekend. Bord 7 is reeds in voldoende mate behandeld in mijn openingswoord. Mijn advies aan Jan is: volgende keer gewoon weer c5 spelen!

Aan de slotborden werden goede zaken gedaan. Gert Jan belandde in een toreneindspel met op het oog een klein plusje. Het proberen waard om daar een punt uit te slepen. Niet gelukt helaas, waarna nog even uit een verdedigend vaatje getapt moest worden. Uiteindelijk wist hij toch nog met een - stevig bevochten, zo zien wij het graag - half punt naar huis ging. Harmen speelt weer intern! Bij Caissa in Amsterdam wel te verstaan. En hoewel hij er nog maar twee wedstrijden gespeeld heeft, is zijn ritme al weer helemaal terug. In een siciliaan waarin beide partijen de nodige tempi aan elkaar cadeau deden, wist Harmen uiteindelijk de vijandige koning als eerste te vinden. Op het laatste bord zette Amir zijn tegenstander telkens onder de druk. Hoewel hier en daar wat betere verdedigingen mogelijk waren, toch een welverdiende overwinning. Hiermee kwam de balans op een ruime overwinning van 7-3 te staan.

Vooralsnog is de - met het regelmaat van de externe wedstrijden - gebruikelijke sneer naar de teamleider achterwege gebleven. Gemiddeld genomen kan hij weinig goed doen, daar heb ik menigeen inmiddels wel van weten te overtuigen. Echter, na de opeenvolgende en vooral indrukwekkende reeks van stevige pogingen om van dit imago af te komen, moet ik na deze speeldag toch zeggen: ere wie ere toekomt, Wietze weet wat onze spelers nodig hebben. Hoewel hier en daar een teken van zwakte opduikt, zo werd mijn verzoek om eindelijk een keer niet bij het Indiaas restaurant te eten ingewilligd (ondanks dat dit de genadeklap zal zijn voor het toch al naderende faillissement), weet hij toch zijn gezag te bewaren. Mijn verontwaardigde vraag waarom ik na twee nederlagen op rij niet in de achterhoede werd opgesteld, werd zonder nadenken beantwoord door "mensen met een grote bek zet ik altijd op een hoog bord". Anderzijds weet hij ook zijn zorgzame kant te tonen, voor Babak had hij speciaal een hele zak met uitdeelzakjes M&M's in de auto geplaatst en omdat hij toch met de auto was gekomen - een uitzondering bij thuiswedstrijden - wilde hij Harmen en mij zelfs wel bij Quatrebras afzetten na afloop! Daarom Wietze, wil ik je van harte bedanken voor alle inzet die je toont als non-playing captain van het droomteam Philidor I. Ga zo door en misschien, heel misschien wordt je in het volgende verslag wederom ontzien van de gebruikelijke sneer.

Zoals gezegd was het afsluitende etentje ditmaal niet in het Indiaas restaurant. Het mooie Leewarden is ook een pizzeria rijk. Door alle pizza's en lasagne geraakten wij in uiterst Italiaanse sfeer. Tijdens het bespreken van de nodige politieke spanningen liet Eddie zich zijn meest gevoelige kant zien. Dit verslag wil ik dan ook afsluiten met zijn woorden: "Berlusconi, voorbeeld voor de ouder wordende man."