Door Siegbert de Jong

Eigenlijk was het een normale overwinning gezien de ratings van beide teams, maar spannend was het zeker. Na de eerste tijdcontrole was de stand 2½-2½ met de partijen van Auke, Oene en Rein nog aan de gang. Het betekende het begin van een zenuwslopende periode die pas tegen zevenen afgelopen zou zijn. Zou Auke het redden tegen Jelic? Hij had zijn prachtige stelling met pluspion voor de tijdcontrole verknoeid en was een stuk tegen een pion achter gekomen, maar compensatie was er gelukkig wel in de vorm van de beide zwarte vrijpionnen op de koningsvleugel, maar zou het genoeg zijn voor remise? Oene stond twee stukken tegen een toren voor en leek aan de winnende hand, maar het punt was nog lang niet bijgeschreven. En bij Rein zag het er ook goed uit. Hij had maar liefst vijf pionnen voor een stuk… Okay, er zat een dubbelpion bij, maar wij rekenden toch allemaal op een punt.

Als Rein en Oene beide zouden winnen, was de winst binnen, dan zou Auke mogen verliezen. Maar als Auke zou verliezen en Oene of Rein zouden niet weten te winnen, dan zouden wij met slechts één matchpunt naar huis gaan. En dat zou te weinig geweest zijn. Mijn prognose was op een gegeven moment 3-5, maar vooral Aukes stelling was moeilijk te beoordelen. In de wandelgangen wisselden de meningen van de toeschouwers dan ook bijna per zet, maar zoals hierboven te zien is, kwam het allemaal toch nog goed. Nog niet bij Rein, want die verspeelde eerst één pion, daarna nog een en offerde toen nummer drie om nummer vier te kunnen laten doorlopen. Toen zijn tegenstander zijn extra stuk tegen die pion moest ruilen, had Rein nog een pion meer over, maar met ongelijke lopers had het toen geen zin meer om door te spelen. Toen was het 18.15 uur en waren alleen Auke en Oene nog over. Aukes tegenstander had zijn stuk meer intussen moeten geven voor een van de zwarte vrijpionnen. Even later haalden beide partijen dame. Op dat moment had wit de dames kunnen ruilen en een gewonnen eindspel kunnen bereiken van toren+pion tegen toren. Gelukkig voor ons verzuimde hij dit. Bij de stand 3½-3½ moest Oene zodoende voor het beslissende punt zorgen en dat ging als volgt:

Wat eraan vooraf ging:
Wij wisten dat het geen gemakkelijke middag zou worden. De Twee Kastelen moest zeker hoger aangeschreven worden dan onze vorige tegenstander Schaakwoude. Bovendien waren zij de trotse koploper in 3A na twee wedstrijden. Wessel had te kennen gegeven dat hij die dag in Utrecht zou zijn. Afgelopen dinsdag vertelde hij dat hij misschien toch wel zou kunnen spelen, maar toen was Oene al gestrikt om in te vallen. 

Net als tegen Almere opnieuw veel remises. Maar in tegenstelling tot die wedstrijd kwamen de remises deze keer grotendeels na lange en zware gevechten tot stand. Het betekende dat beide teams behoorlijk aan elkaar gewaagd waren.

Maarten leek een moeilijke middag tegemoet te gaan toen hij een pion achter kwam. Volgens hem was er echter weinig aan de hand. Hij kreeg gelijk, want zijn tegenstander kon remise even later niet meer goed uit de weg gaan. Grappig om te melden is dat Maarten gedurende een groot deel van de partij – nog voordat hij echt een pion verloor – in de veronderstelling verkeerde dat hij een pion achterstond. Wat was nl. het geval? Hij had bij vergissing twee keer dxc4 opgeschreven, terwijl het de tweede keer slechts om de zet c5-c4 ging. Hij had Dxc6 kunnen spelen met pionwinst, maar omdat hij in de verkeerde veronderstelling verkeerde dat hij daarmee slechts zijn pion terug zou winnen, deed hij dit niet, ook omdat zwart na Dxc6 de dames had kunnen ruilen en er daarna geen stelling zou overblijven waarin Maarten op voordeel zou kunnen hopen.

Jippe kreeg een gesloten Siciliaan tegenover zich. Zijn tegenstander had aanvankelijk wat meer ruimte, maar Jippe wist zich los te werken en toen hij met toren, paard en koning op de arme witte koning op h1 afging leek de overwinning een kwestie van tijd. Eén verkeerde voortzetting gooide echter roet in het eten, zodat er niet meer dan remise door zetherhaling in zat. Op dat moment waren de partijen aan de beide laatste borden reeds lang beslist en Philidor 2 had daar slechts een half punt uit weten te bemachtigen. Mager, om niet te zeggen slecht, gezien de ratings van de beide DTK’ers. Franke wist met zwart niet verder te komen dan een eindspel met ongelijke lopers, maar veel erger was wat Nick overkwam. Hij kwam er verrassend genoeg niet aan te pas tegen Johan Mostertman. Volgens Nick was er in de opening iets misgegaan. Hopelijk heeft hij er iets van geleerd. Jan bracht de stand weer in evenwicht door overtuigend te winnen. Wie de partij naspeelt zal zien dat het geen prettige middag voor de zwartspeler moet zijn geweest.

Al met al dus een overwinning waar weinig op af te dingen valt en die ons op een mooie tweede plaats brengt achter onze aartsvijand Emanuel Lasker. En laat dit nu onze eerstvolgende tegenstander zijn. In dit duel staat de eerste plaats in 3A op het spel. Hoe het team er dan uit zal zien is nog even de vraag, want helaas is niet iedereen beschikbaar.