Door Siegbert de Jong

Het tweede is dit seizoen – vergeleken met vorig seizoen – op maar liefst vier plaatsen gewijzigd. Om te beginnen is Erik naar het eerste gegaan. Verder is Arjen teruggegaan naar Heerenveen. Gelukkig wordt dit verlies ruimschoots gecompenseerd – tenminste, dat mogen wij hopen – door de terugkeer van Maarten en Jippe. Ook was er geen plaats meer voor Geert en Zahid. Hun plaatsen worden ingenomen door Wessel en ons nieuwe lid Nick Maatman. Dankzij al deze versterkingen staat het tweede dit seizoen, als wij naar de teamratings kijken, op de tweede plaats achter Staunton, maar nog voor sterke teams als Emanuel Lasker en Haren.

Opvallend aan de eerste wedstrijd was het grote aantal snelle remises. Het begon allemaal bij Wessel. Hij kreeg het Traxler-gambiet tegen zich en bood – ook omdat hij zich niet lekker voelde – even na tweeën remise aan. Toen zijn tegenstander over het remise-aanbod nadacht, schreef Wessel op zijn notatiebiljet de woorden “Ik ben ziek” en liet mij dit zien. Zijn tegenstander mocht dit natuurlijk niet weten; hij zou anders misschien wel hebben doorgespeeld. Gelukkig voor Wessel nam hij het aanbod aan.

Het duurde niet lang of verschillende Almere-spelers begonnen ook remise aan te bieden. Als eerste Aukes tegenstander. Hij stond prima, maar kennelijk geïmponeerd door Aukes hogere rating wilde hij toch liever het halve ei dan de lege dop. Omdat Auke ook vond dat hij slechter stond, nam hij het aan. Daarna was het de beurt aan Jippe. Ook hij kreeg remise aangeboden. Was zijn tegenstander ook geïmponeerd door Jippes hogere rating? Hoe dan ook, van voordeel voor Jippe was al geen sprake meer, dus voor de derde maal remise. Drie van de vier witspelers waren zodoende al vroeg klaar en hadden niet meer dan 1,5 punt gescoord. Magertjes dus, maar als je bedenkt dat de een ziek was en de ander slechter stond, moet je misschien toch wel tevreden zijn. Aan het eerste bord leek Maarten niet bijzonder goed te staan, maar toen er een zetherhaling op het bord kwam waar beide spelers op in moesten gaan om niet in het nadeel te geraken, was de vierde puntendeling een feit. Nick was de enige witspeler die nog bezig was. Maar het wordt eentonig: ook hij kreeg remise aangeboden en het leek ook hem verstandig om het aan te nemen. De stelling was er niet meer naar om op winst te spelen. Bovendien had hij inmiddels een redelijk grote tijdsachterstand opgelopen. Toch een debuut dat vertrouwen geeft voor de rest van het seizoen.

Uw verslaggever blunderde in moeilijke, maar – zo bleek achteraf – houdbare stelling. Had hij nu ook maar remise aangeboden... Wat deed hij trouwens aan het vijfde bord? Het betekende een 2½-3½ achterstand, maar ik had toch nog goede hoop op een overwinning, want Jan had inmiddels materiaal gewonnen en Franke stond ook prima. Toen Jan had gewonnen, lag alles dus in Frankes handen. Hij speelde tegen Ada van der Giessen, in een ver verleden (1973) nog dameskampioene van Nederland. Franke had zwart gekregen, omdat hij vorig seizoen met die kleur uitstekend had gescoord. Wit speelde 1.f4 en vorig seizoen zou Franke dit hebben beäntwoord met e5, maar dit gambiet vertrouwt hij inmiddels niet meer. Zoals gezegd stond hij prima. Hij probeerde het nog heel lang – zijn partij was pas tegen zevenen afgelopen – maar meer dan remise zat er toch echt niet in.  

Als wij louter naar de ratings kijken, was dit geen bijzonder goede start van het tweede. Laten wij hopen dat het over twee weken beter gaat. Dan is Rein er weer bij en mag uw verslaggever toekijken.