Door Siegbert de Jong

Iedereen heeft inmiddels op de FSB-site of op de site van Schaakwoude kunnen lezen hoe de wedstrijd verliep. Dit is dus al  het derde verslag binnen enkele dagen. Teveel van het goede? Zeker niet, want dit verslag bevat twee partijen en bovendien gaat het over broodjes smeren en over de invloed van de zon.

Bij Schaakwoude beginnen de KNSB-wedstrijden al om 12.00 uur, maar ieder van ons was keurig op tijd. Het was gelukkig geen verre uitwedstrijd. Aanvankelijk leek het geen gemakkelijke middag te worden. Jan was dan wel veelbelovend uit de opening gekomen, maar dat gold niet voor Auke en zeker niet voor Franke. Gelukkig wist Jippe snel voor het eerste punt te zorgen dankzij een grove blunder van zijn tegenstander. 

Wessel is de laatste tijd goed in vorm. Hij was zelfs op tijd bij het vertrek vanaf het station. In de eerste ronde was hij nog niet verder gekomen dan remise, maar nu leek een overwinning tot de mogelijkheden te behoren. In Damwoude was echter van zijn goede vorm weinig te zien. Hij won op een gegeven moment een pion, nadat hij – liefst vier zetten diep – had berekend dat hij die kon slaan. Punt voor Wessel zou je zeggen, maar nee… Wessels tegenstander had één zet dieper gekeken en hierdoor verloor Wessel een toren of een loper. Zulke dingen overkomen iedereen natuurlijk wel eens. Gelukkig bracht Rein ons al gauw weer op voorsprong.

Wij speelden in een gebouwtje bij de plaatselijke ijsbaan. Voor schaatsplezier was natuurlijk het nog te vroeg. Nu graasden er slechts schapen. In de speelzaal was het prettig vertoeven. Het materiaal was ook prima in orde. Philidor had daar in het verleden wel eens kritiek op,  maar daar kon nu geen sprake van zijn. Het was zelfs mooier dan ons eigen materiaal. Ook waren er mooie grote tafels. Bijzonder om te zien was dat de spelers in de speelzaal hun broodjes mochten smeren. Ik kreeg niet de indruk dat er veel gebruik van werd gemaakt. Van ons heb ik alleen Wessel een broodje zien smeren. Wij moesten er beide nog om lachen. Een analyseruimte was er echter niet.

Een ander bezwaar aan de zaal was het ontbreken van een gordijn aan de kant van de nooduitgang. In het begin was dit nog niet erg. Immers, de temperatuur was toen nog niet bijzonder aangenaam en dan is een beetje zonlicht erbij natuurlijk wel prettig. Het eerste bord kreeg, naarmate de temperatuur steeg, het meeste zonlicht te verwerken en van dat eerste bord vooral de witspeler en dat was Jan. Op een gegeven moment kon hij een pion winnen, maar hij verkoos de aanval te zoeken. Zo’n type speler is hij nu eenmaal. Het komt dan op nauwkeurig rekenen aan en dat vergt concentratie. Blijkbaar was Jans concentratie niet helemaal optimaal, want hij miste ergens een sterke zet van zijn tegenstander. Kwam het door de zon? Wij zullen het nooit weten. Zijn stelling verslechterde in ieder geval. Van de mogelijkheid om ergens te gaan zitten waar hij geen last van de zon zou hebben – de borden 4, 5 en 6 waren bijvoorbeeld al uitgespeeld – maakte hij geen gebruik. Waarschijnlijk had het ook weinig meer uitgemaakt.

Het bracht de stand op 3-2 in ons voordeel, want Franke had inmiddels ook gewonnen en dat was gezien het verloop van zijn partij verrassend te noemen. Het initiatief was namelijk al snel in handen van zwart. De analyse na afloop kon niet duidelijk maken of hij ook ergens de winst had gemist. Franke wist zijn tegenstander – net als vorig jaar was dat Roel Hazenberg – op een gegeven moment gelukkig te verleiden om een ingesloten paard op h4 aan te vallen. Na het fraaie Ta1-h1 bleek niet de witte, maar de zwarte koning opeens zo slecht te staan dat zwart luttele zetten later moest opgeven. Een mooie meevaller. Maarten bracht de stand op 4-2, nadat zijn tegenstander hem in een partij met weinig vuurwerk zomaar een pion cadeau had gedaan.

Nick bracht de overwinning binnen. Iedereen was na afloop vol lof over de manier waarop hij dit deed. Zijn tegenstander zat al vroeg in de partij opgescheept met een geisoleerde pion op d4. Eigen schuld natuurlijk, maar toen begon wel een lange, lange lijdensweg voor hem. Het enige waar hij zich mee bezig kon houden was die zwakke pion. Verder moest hij machteloos toekijken. Het kwaliteitsoffer dat hij bracht redde hem ook niet. In het verre eindspel offerde Nick de kwaliteit terug om een gewonnen pionneneindspel te bereiken.

Toen was Auke als laatste nog bezig. Hij vocht nog steeds om te overleven, maar deed dit met verve, zodat zijn tegenstander niets anders kon bedenken dan remise aan te bieden.

Al met al een verdiende overwinning.  Ook onze tegenstanders moesten erkennen dat een gelijkspel zoals vorig jaar er deze keer niet in zat. Het zal voor Schaakwoude wel weer een moeizaam gevecht tegen degradatie worden, maar laten wij hopen dat het hun opnieuw lukt om zich te handhaven.

Verslag Schaakwoude