Door Eelke Heidinga

Het lijkt een eenvoudige zege, maar dat was het zeker niet. De wedstrijd ging gelijk op en lange tijd stond het 2-2. Pas om 23:30 uur werden binnen een kwartier de overige vier partijen gewonnen.

De eerste beslissing viel aan het bord Winkel - Lemsom, na 11 zetten, maar wel na 2 uur spelen. Gert plaatste zijn dame voor zijn troepen, waar zij hinderlijk achtervolgd kon worden door vijandelijke stukken. Een soort eeuwig dameschaak, dus. Bakema en Frankema maakten er wat meer van, maar na het middenspel en in een geheel gelijke stelling werd ook daar de vrede getekend.

Vervolgens kreeg Marcel een remiseaanbod. Marcel stond een tikje beter, maar hij schatte goed in dat remise voldoende zou zijn. Catharinus won in het middenspel een pion, maar moest toestaan dat Valkema afwikkelde naar een toreneindspel. En toreneindspelen zijn altijd remise, behalve bij Zahid. En inderdaad: Catharinus kon er niet door komen.

Eelke speelde tegen dezelfde tegenstander als twee jaar geleden, en vreesde enige openingsvoorbereiding, zodat er deze keer een Siciliaan op het bord kwam. In een zeer scherpe partij met wederzijdse aanval maakte wit de laatste fout: hij liet zich matzetten. Wel een heerlijke pot om te spelen. Achteraf heerlijk, dat is.

Egbert speelde ook een nieuwe opening: e6, d6, en daarachter proberen alle stukken te persen. Dat lukte: één grote klont zwarte stukken daar in het midden achterin. Vervolgens moest hij de halve avond besteden om die hele kluwen weer te ontwarren. Dit is het betere hogeschoolschaak: wit heeft geen enkel aanknopingspunt en wordt lekker in slaap gesust. En toen de boel uit de knoop was bij zwart, kwam Egbert plotseling met alle manschappen naar voren en overrompelde wit.

Hette is aan een tweede jeugd begonnen. Een paar jaar geleden werd het allemaal wat roestig, en kwam hij steevast in tijdnood, hetgeen het spelpeil ongunstig beïnvloedde. Maar zie: de Nieuwe Hette speelt vlot, en hij heeft nog steeds die fluwelen positionele hand van spelen. Hij won een pion en kreeg de meerderheid op de damevleugel. En toen wit trachtte de gaten in de stelling te dichten kwam Hette met een onweerstaanbare koningsaanval die snel doorsloeg. Celine kan tevreden zijn.

En wie was er deze keer de laatste? Oene!

In een Wolga weigerde wit het zwarte pionoffer, en hoewel Oene wel trachtte nog een paar keer een pion te offeren trapte wit daar niet in. Met een geraffineerde Jippetruuk won Oene toen zelf een pion, en na een urenlange geleidelijke afruil van alle stukken bleef er een lopereindspel over waarin die extra pion de doorslag gaf.

Philidor III heeft nog steeds goede kansen op het kampioenschap.