EN PASSANT VERLOREN

Door Tjapko Struik

Wietze is een topteamleider! Maar schaken en schrijven... dat moet-ie gewoon niet doen. Na deze woorden gericht te hebben tot een man aan de bar, die voor Philidor net zo waardevol is als dat-ie herrie maakt, zat ik weer in het vak. Het vak van stukjes schrijven welteverstaan. In ieder geval voor deze wedstrijd. Na Wietzes verslag, de paar woorden tussen de vermelde partijen - een zwaar overgekwalificeerde  tak van sport die veelvuldig wordt beoefend in plaats van stukjes schrijven – van de hand van Wietze, had ik geen idee wat er die dag was gebeurd. Ik was er overigens wel bij. Daarom in een notendop die dag verslaand, in de wetenschap dat ik zometeen over de nederlaag tegen de Kennemer Combinatie kort zal zijn, het volgende:

Ruim op tijd arriveerde de helft van ons team in Bunschoten-Spakenburg. Een kleine, maar minstens zo prachtige locatie, waar het thuisspelende team En Passent zichzelf tegoed deed aan verse vis. Uit goedheid, of omdat ze anders alles weg moesten gooien, werd ons ook een ruime portie aangeboden. Het enige wat je dan kunt doen, om je dank te betuigen, is niet van ze winnen. Zoals het echte heren betaamt, hebben wij hen daarom een vol matchpunt geschonken. Als aankondiging hiervan had Wietze hiervoor zichzelf opgesteld. Zijn tegenstander was nog bang te vergaande voorbereiding op het bord te krijgen – niet een erg begrijpelijke angst tegen onze Wietze, die op zijn best is in de rol van non-playing captain. Voor de rest van wedstrijd, de partijen enzo, verwijs ik u door naar het 'echte' verslag van deze wedstrijd. Na afloop werd ik nog door de heer GM l'Ami (ik mag l'Ami zeggen) aangesproken. Hij verwachtte wel weer een creatief stuk van mijn hand. Wegens drukke omstandigheden heb ik hem niet kunnen geven waar hij op rekende, maar hopelijk maakt deze toespeling nog iets goed. Ik wil verder En Passant hartelijk danken voor de gastvrijheid en wij hopen van harte tweede te worden - ons gebruikelijk streven - onder jullie.

Ik was gebleven bij de thuiswedstrijd in de tweede ronde – aan de bar, het haardvuur van iedere competitiewedstrijd. In mijn gebruikelijke stijl zal ik iedere vorm van chronologie – wederom – volkomen negeren. Wie maalt er tenslotte om de tijdsfactor waar de verslaggeving voor minder dan de helft op waarheid is gebaseerd? Antwoord op de vraag komt van bord 4, waar Addy op tijd won. Zijn tegenstander had hier gemengde gevoelens bij. Denk ik. Hij was het er in ieder geval niet mee eens. Maar op de vraag wat een wedstrijdleider die erelid is van de thuisclub anders zou moeten beslissen, wist hij geen antwoord te verzinnen. Vooralsnog een overwinning van onze zijde dus.

Minder goed ging het aan de topborden. Migchiel leek een prima partij te leveren, maar richting eindspel leek het toch allemaal redelijk gelijk te worden, dan wel te blijven – beter geen oordeel dan een slecht oordeel. Hoe dan ook, hij verzuimde te simplificeren, waarna hij hard moest vechten en uiteindelijk zijn meerdere moest erkennen. Babak leek een rustig positioneel voordeel op te bouwen, wat je normaliter wel aan hem toe kunt vertrouwen. Vandaag werd de druk op zijn koning iets te hoog, waarna hij zich genoodzaakt voelde een verzwakking te maken. Een stukoffer van de kant van zijn tegenstander gaf voldoende aanval om af te wikkelen naar een gewonnen eindspel.

Op bord 3 speelt onze harde kern. Zo tegen zijn pensioen leek hij een schaaktechnische inzinking te hebben – details hiervan zal ik hem besparen – en wilden wij hem eigenlijk naar het derde team sturen, wat het einde van zijn schaakcarriere zou betekenen. Dat pensioen heeft hem echter goed gedaan, hij houdt nu zelfs tegen de opkomende jeugd tijdvoordeel. Zo ook vandaag, in een gecompliceerde stelling. Ik gaf hem een goede kans in deze wedstrijd. Zelf gaf hij voor de partij zijn eigen karakter weer als een typisch Leeuwardense, 't is niks, 't het nooit wat weest en 't sil nooit wat wurde. De gouden middenweg won vandaag, het werd remise.

Op bord 4 dus een overwinning op tijd. Inhoudelijk wil ik niet te veel op de partij ingaan. Ik zat ernaast te spelen en mijn commentaar zou daarom te bevooroordeeld zijn. Zelf kreeg ik een interessante partij voorgeschoteld, waarin mijn tegenstander met loperpaar de stelling opengooide. Hierdoor kon ik een pionnetje meesnoepen en een sterke damevleugel creëren. Mijn tegenstander wist niet de beslissende stoot richting mijn koning uit te delen, waarna ik met mijn extra materiaal het punt veilig kon stellen. Aan mijn andere zijde wist Bas op eigen kracht het Frans te weerleggen. Bijna. Op activiteit en controle in het centrum na, had hij een mooie druk op de koningsvleugel. Toen het centrum open ging had zijn eigen koning echter grotere problemen. Enige afwikkelingen later konden de stukken in het doosje.

Jelmer bewees zijn strijdlust door er in het middenspel een kwaliteit tegen aan te gooien. Toen het eindspel bereikt werd, was winst niet direct een logisch gevolg, maar ik kon geen risico's vinden. Jelmer zelf was vindingrijker! Hij heeft tot in de late uurtjes doorgespeeld en uiteindelijk de weg naar de nul gevonden. Waarschijnlijk was het een poging de match nog te redden, maar de feiten spreken tegen hem. De feiten in de wind slaand wil ik Jelmer enkel complimenteren met zijn strijdlust.

Het lekkerste voor het laatst bewarend sla ik bord 8 over en vervolg met Erik. Toen ik in het middenspel een blik op zijn bord wierp, had hij een centrumpion veroverd in ruil voor een onbelangrijke pion, ergens ver weg op de damevleugel. De druk die hij in het centrum verkreeg wist hij helaas niet om te buigen tot permanent voordeel. Met dit psychologische nadeel, tezamen met het nadeel van een pion minder op de damevleugel, restte hem een weg heuvelafwaarts. De zoveelste nederlaag kon genoteerd worden. Aan het laatste bord wist Harmen in een volwaardige Siciliaan, ik wist niet dat hij die beheerste, flink wat druk te creëren. Naar mijn idee precies het type stelling dat Harmen nodig heeft. Daarom was ik des te meer verbaasd dat hij geen partij uit de categorie 'als een mes door de boter' afleverde. Misschien was het deels vanwege het objectieve stellingsoordeel, maar ik houd het op een devaluatie van speelstijl en nog geen deuk in een pakje boter kunnen slaan. Tot zover de partij van mijn waarde vriend Harmen.

Dan nu de man van de wedstrijd, waarbij ik alleen de spelende leden van ons topteam meereken – ja, u leest het goed, het droomteam is doorgegroeid tot een topteam, alleen de resultaten blijven nog even achter. In dit topteam, dat al jaren onder het officieuze bewind van oud-Nederlands kampioen Scholl alles op alles zet om tweede te worden, is er maar één persoon die daar ook daadwerkelijk voorbereiding voor wil leveren – Jan Hania. Voor de overige spelers van ons team, een voorbereiding houdt in dat je voorafgaand aan de partij nadenkt over bepaalde facetten van je partij die mogelijk resulteren in een voordeel voor jou ten opzichte van je tegenstander. Hoewel theoretisch niet goed verdedigbaar, worden in de praktijk de inspanningen gedurende de laatste vijf minuten voor de partij niet geaccepteerd als voorbereiding. Terug naar de voorbereiding van Jan. Jan is niet iemand die zich zomaar voorbereid op een partij. Als Jan zich voorbereid, doet hij dit grondig. Wat deze voorbereiding behelst, kunt u nalezen in het door hem geleverde commentaar bij zijn partij. Zelden zie ik een zo evenwichtige en aantrekkelijke partijanalyse - en ik ben hier uiterst kritisch op – dus leest allen grondig!

Voordat ik het vergeet, een kleine optelsom geeft ons voldoende informatie om te concluderen dat we met 4-6 hebben verloren. Voor wie na dit verslag een andere beeld heeft van het verloop, rekent u op basis van onderstaande persoonlijk uitslagen de de eindstand gerust nog even na.