NOOIT ECHT SPANNEND

Door Egbert WInd

Toen we aankwamen bij het Arbeidscentrum, een fantastische speellocatie, fraai gelegen aan de rand van de Sneek, werden we verwelkomd met de woorden: “We hebben speciaal voor jullie een extra kratje Palm ingekocht”. Een betere motivatie konden we ons niet wensen.
Gezien mijn resultaten tegen Sneek de laatste jaren, had Marcel ervoor gekozen mij uit de basisopstelling te laten, een wijs besluit. Maar ja, hoe kom je die eerste uren van zo’n wedstrijd door? Ik besloot Sneek even in te gaan, wat boodschappen te doen en even kijken of vriend en drinkebroer Willem ook thuis was. Dat was inderdaad het geval en zo rond een uur of 15:30 dronken we ons eerste Palmpje in het Arbeidscentrum.
Om 12:00 uur al was de wedstrijd begonnen, “dan hebben we ook nog wat aan de avond”.  De titel van dit stukje doet vermoeden dat de wedstrijd nooit echt spannend geweest is en eigenlijk is dat ook zo.

Hette had al snel de vrede getekend met Wytse Wiersma. Hette had een optisch overwicht, maar wilde geen risico’s nemen. (0.5 – 0.5) Dick Stavast vond het nodig zijn Dame voor Paard en Toren te offeren, hetgeen hem een kansloze stelling opleverde. Gert maakte het mooi af. (0.5 – 1.5)

Aeilko stond steeds wat minder, maar een slimme lopermanoeuvre zorgde voor een gelijke stelling en er werd besloten tot remise. (1 – 2) Catharinus stond ook erg goed,  heeft een zeer sterke partij gespeeld. Won eerst één pionnetje, later nog één, en zette Jan vervolgens fraai mat. (1 – 3)

Na 17 zetten theorie stond Marcel in mijn ogen al praktisch gewonnen, hoewel andere deskundigen daar een andere mening over hadden, vooral Johnny zelf. Marcel stond op een gegeven moment een volle Toren voor, moest nog wel even oppassen, deed dat en Johnny gaf op. (1 – 4)

Zoals gezegd: nooit echt spannend. Of toch nog? Eelke moest eigenlijk de hele partij keepen. Een moment van onoplettendheid kostte hem een stuk. Toen Christian weigerde in het laatste trucje te trappen gaf Eelke op. (2 – 4).

We hebben nog een halfje nodig en er zijn nog twee partijen bezig. In de partij van Celine gebeurde erg weinig; elk een Toren en een serie pionnen. Dat soort stellingen eindigt eigenlijk altijd in remise. Oene stond minimaal remise en had een stelling die je eigenlijk niet kunt verliezen, tenzij je wat al te fanatiek op winst speelt.

Wim had tegen Celine met h4! een goede kans op winst, althans dat dachten velen. En velen hadden gelijk. (3 – 4)
Zoals te doen gebruikelijk was Oene als laatste klaar, hij ging voor de winst, had die ook kunnen pakken, echter in de slotfase was hij even niet scherp genoeg en kon Tjitze met remise ontsnappen. (3.5 – 4.5)

Na afloop zijn we onder leiding van Willem nog naar de plaatselijke Chinees geweest, waar we genoten hebben van een heerlijk wandelend Chinees buffet.