SPANNEND TOT HET LAATST

Door Leo van Maanen

Op een mistige maandagavond vertrokken wij naar het eetcafé de Kromme Knilis in Akkrum, het domicilie van Mid Fryslân waar we alleen of groepjes van twee of drie binnendruppelden en uiteraard direct plaats namen aan de bar. Het  schaakgebeuren zelf  vond achterin het café  plaats waar een groot aantal jeugdspelers nog luidruchtig aan het schaken was tot acht uur. Wij traden op volle oorlogssterkte aan , Mid Fryslân moest het doen met twee invallers.

Het begin was nog zo slecht niet. Bij Pieter  nam de tegenstander na e4-e5 Pf3-Pc6 Lc4-Lc5 0-0-Pf6 c3 de pion op e4 niet en  speelde Pieter d4 en even later ook e5 en kreeg zo een sterk centrum.

In een Siciliaanse partij kwam Henk met zwart in moeilijkheden door een te vroeg b5 waarna wit met  een dreigend De4 zowel mat op h7 als winst van de ongedekte  toren op a8 beschikbaar had. Het kostte zwart een pion om de dreigingen het hoofd te bieden  en na afruil van stukken resteerde een pionneneindspel met gelijke lopers  der witte velden .
Kees stond vanaf het begin beter. Na een paar voorzichtige pion zetten en een (volgens Kees te) vroege uitval van zijn dame, had Johny een positionele achterstand gekregen. Na een zet of twaalf had hij alleen een paard ontwikkeld en kon Kees  beschikken over vier actieve stukken.

Leo  pakte een Nimzo-Indisch opening met a3xLb4 op de vierde zet wat slap aan en stond na twintig zetten nog gelijk.
Wolter koos voor de Hongaarse Verdediging en Giuoco Pianissimo, tot de 22 zet ging het voortvarend en ook Peter en Juko begonnen  goed.

Na een kwartier ontstond er enig rumoer bij de tafel van Ivo, waar zijn  tegenstander onder het uitroepen van 'hij combineert mij gewoon weg'  het opgaf. Ivo kon direct zijn vader bellen, die waarschijnlijk net terug was uit Akkrum maar  om nu tot 12.00 uur te wachten met  tentamens voor de boeg was geen echte optie. Het eerste punt was binnen.
Vervolgens raakte Juko een stuk kwijt en verloor kansloos.

Wolter stond een pion voor en zijn stukken stonden  mooi gericht op de koningsvleugel. Een onnauwkeurige torenzet maakte echter een paardvork mogelijk. Hij koos nog voor een kamikaze aanval, maar kwam zelf een paar zetten later mat te staan. Pieter  speelde solide en kon  zijn stelling nog voortdurend verbeteren. Toen hij op de 27ste zet zijn torens op de e-lijn kon verdubbelen en kort daarna e6 kon spelen ontstonden er zoveel matdreigingen dat de tegenstander  het opgaf. Eindelijk weer eens een gewoon goede partij.

Leo zag tijdens zijn  partij mogelijkheden die  niet bestonden en nadat hij een kans op groot voordeel had gemist en  nog een paar kansen onbenut had gelaten, bood Geart Jacob in een voor hem betere stelling remise aan.
Toen begonnen zich donkere wolken samen te pakken. Peter was onderweg een stuk kwijtgeraakt en de stelling van Henk bleek toch minder solide dan gedacht. Na loperruil won Henk de pion terug maar zijn koning kwam een tempo te kort om het verlies van de partij te keren.

Het zou nog steeds een kleine overwinning kunnen worden maar de 2½ -3½ tussenstand en de stelling van Peter deden de de winstkansen er steeds slechter uit zien. Ik was al teksten aan het bedenken in de trant van vergeleken met het verlies van de vorige keer (6-2) geeft dit verlies toch een stijgende lijn te zien. Vervolgens sloeg Kees  in een betere stelling een remiseaanbod af en won daarna op overtuigende wijze. De achterstand in ontwikkeling bleek niet meer te overbruggen. In het eindspel had Johny nog wat pionnen en een loper, tegen wat pionnen en twee lopers van Kees. Voldoende voor de overwinning.

Het was nu net na elven maar een overwinning zou er vanavond niet inzitten was de algemene overtuiging.
Peter bleef alleen over en het werd middernacht  en later en Peter bleef stug en solide doorspelen. Langzaam raakte Trevin het spoor bijster en ruilde de torens af zodat er een remiseachtige stelling ontstond. Hij bleef hier zolang min of meer groggy naar kijken zonder remise aan te bieden  totdat  hij uiteindelijk door zijn vlag ging. 3½ -4½

Uiteraard was de vreugde groot  bij de overgebleven teamleden en onder het slaken van luide kreten werd deze onverwachte overwinning gevierd. Het scheelde niet veel of Peter was op de schouders gehesen maar de lage zoldering voorkwam dit. Na nog enige tijd  aan de bar te hebben vertoefd, werd  om 1.00 uur afscheid genomen  van Akkrum en werd in nog dichtere mist en in een zeer vrolijke stemming de thuisreis aanvaard.