PHILIDOR I WINT GEMAKKELIJK

Door Eddie Scholl

Voor de vierde ronde stond de uitwedstrijd tegen de reserves van de Groninger Combinatie op het programma. De Groninger Combinatie is een samenwerkingsverband van de gerenommeerde verenigingen SC Groningen en Unitas, die het op eigen kracht niet meer bol kunnen werken en tot overmaat van ramp ook nog sterke concurrentie ondervinden van het zwaar gesponsorde Sissa.

Het werd een wedstrijd zoals ik die graag zie, een rustgevende en eigenlijk al beslissende voorsprong voor de eerste tijdcontrole, gevolgd door consolidatie in de tweede periode.
Na zo’n drie en een half uur spelen keken we inderdaad met grote voldoening naar de 0-4 voorsprong. Daarvoor hadden Auke, Jouke, Migchiel en ikzelf zorg gedragen.
Auke leidde zijn tegenstander schijnbaar moeiteloos in een totaal verloren toreneindspel en Jouke pinde de witte dame vast op a1, waarna hij alleen nog maar zijn zwarte paard naar dit veld hoefde te geleiden. Een zeer bezienswaardig slot.

Migchiel wist zijn kleine stellingsvoordeel langzaam maar zeker uit te bouwen totdat er een beslissende klap viel uit te delen en ikzelf smaakte het genoegen om in duidelijk betere stand met een aardige (al zeg ik het zelf) petite combinaison een paar pionnen buit te maken.

0-4 dus en veel kon er niet meer misgaan, zeker toen Jan en Erik hun moeilijke standen remise wisten te houden en Nick, voor deze gelegenheid aan het eerste bord opgesteld, na een weinig opwindende partij ook een halfje inbracht.

Helaas ging Jippe tenonder. Hij verscheen in het aangename gezelschap van zijn vriendin en haar moeder in de speelzaal. Of er een oorzakelijk verband tussen deze begeleiding en zijn verlies bestaat of dat die er helemaal niets mee te maken heeft, we zullen het nooit weten, al hebben destijds grote denkers als Jan Hein Donner over de aanwezigheid van vrouwen in de omgeving van vooral jonge schakers wijze dingen gezegd. Om de dames te ontzien herhaal ik die hier niet. Jippe werd trouwens na afloop ook weer keurig door het duo, dat ongetwijfeld een leuke middag in het Groninger winkelgebied had doorgebracht, opgehaald. Gelukkig zijn er belangrijker zaken dan schaken.

Intussen was de overwinning veilig en waren alleen Addy en Bas nog in gevecht. Addy, voor een weekje overgekomen uit Zwitserland en met een periode van een half jaar schaakinactiviteit in de benen, spande zich uitermate in om de taaie Duitser Uwe Rau te vloeren, maar deze gaf geen krimp.

Toen was het wachten op Bas. Op Bassiaanse wijze had hij voor de eerste tijdcontrole door uiterst inventief en creatief spel een droomstelling opgebouwd om die vervolgens op even Lijnse wijze niet te verzilveren. Net zo kenmerkend voor hem is de chaotische aanblik van de omgeving van zijn bord, sinaasappelschillen, lege of halflege drinkkartonnetjes, halve bananen, het aanzicht wordt in de loop der partij steeds onsmakelijker. Nee, je kan maar beter niet naast Bassie zitten, of nog erger, tegenover hem. Toch gaf zijn tegenstander geen krimp. Zelfs leek het er door onhandig manoeuvreren in potremisestelling van Bas op dat deze Bosker er meer dan een halfje uit zou kunnen slepen, waardoor de partij nodeloos nog minstens een half uur uitliep.

Toch weer een mooie dag met een tevredenstellende overwinning, waarmee we ook onze geboren teamleider Wietze J., die zich in de loop van de middag met regelmatige tussenpozen liet zien om vervolgens weer op een piepklein vouwfietsje in de Groninger binnenstad te verdwijnen en onze enige supporter, de in Groningen woonachtige Xander Wadman, ongetwijfeld plezier hebben gedaan.

Erratum:
Een kenner van de huiselijke verhoudingen binnen de Kamstradynastie wijst me erop dat de oudere jongedame in het gezelschap van Jippe niet de moeder van zijn vriendin, edoch gewoon zijn eigen moeder was. De moeder van Jippe dus, dezelfde die zich telkenjare weer als lid van de Club van 1847 manifesteert, een dame met een grote naam binnen onze vereniging. Hoe heb ik mij zo kunnen vergissen! Hierbij mijn nederige excuses.