De vaste reporter van Philidor I, Tjapko, heeft ons verlaten. Om dit gemis op te vullen deze keer twee verslagen. Eerst Eddie en daaronder een verslag van Nick.

GOEDE START PHILIDOR I

Door Eddie Scholl

Debutant Jouke Algra

Bas en Nick oefenen nog even

De wedstrijd begint

Na afloop bij de Indiër was iedereen het erover eens: de eerste ronde van de KNSB-competitie had slechter kunnen aflopen dan de 6-4 overwinning die geboekstaafd zal worden.
Kijk b.v. naar mijn eigen partij tegen het jeugdtalent Mees van Osch, die bij een 5-4 stand in ons voordeel van beslissende betekenis was. Ik zal de partij hier niet publiceren, op vrijwel elke zet van beide kanten is milde tot vernietigende kritiek mogelijk.
In het kort:
Ik had mijn zeer goede stelling in de eerste tijdnoodfase grondig verknoeid (of misschien eerlijker: Mees zag het in die fase scherper) en was in een eindspel terechtgekomen dat er niet alleen kansloos uitzag, maar het ook was. Maar in de laatste minuten van de speeltijd gebeurden er, zoals vaker, vreemde dingen. Mees raakte de draad volledig kwijt en miste vele zetten lang de winst.
De stand hieronder ontstond na mijn (zwarts) 71e zet Th8-h2, met vooral wit in hevige tijdnood.

Daarmee was de Philidoroverwinning een feit.

Gelukkig was er ook een betere overwinning te aanschouwen. Bas was weer eens uiterst geïnspireerd bezig en leverde een pronkstuk af dat zo de leerboeken (te beginnen met de Philidorsite) in kan als een gaaf voorbeeld van de totale dominantie van de loper over de toren.

De overwinningen van Auke en Jippe vielen meer in de categorie nuttig.
Een uitblinker aan onze kant was zonder meer ook Nick Maatman, inmiddels al opgerukt naar het tweede bord, die grootmeester Ruud Janssen het vuur aan de schenen legde, al slaagde hij er niet in de beslissende tik uit te delen. Ook Migchiel kon tevreden zijn met zijn remise met zwart tegen de hoger gerate Etienne Goudriaan, maar Erik Sparenberg en Jan Hania slaagden er met wit niet in hun jeugdige tegenstanders van de sokken te schaken, hoewel Erik daartoe wel alle kans heeft gehad.
Debutant Jouke Algra kwam prima uit de opening, maar slaagde er vervolgens niet in het juiste plan te vinden, terwijl Harmen al snel na de opening verrast werd door een stukoffer op lange termijn van zijn tegenstander Willy Hendriks. Heel lang leek de afloop onduidelijk, maar allengs wist Hendriks steeds meer witte pionnen te verorberen, zodat er voor Harmen uiteindelijk geen houden meer aan was. Een mooie partij van de IM.

Al met al een hoopgevend begin, zeker nu we het voortaan zonder Babak Tondivar, Jelmer Veltman en Tjapko Struik zullen moeten stellen en Addy Lont slechts een enkele keer beschikbaar is.

EDDIE: "WE GAAN VOOR HET KAMPIOENSCHAP!"

Door Nick Maatman

Het nieuwe seizoen is weer begonnen en meestal gaat dat gepaard met de nodige wijzigingen. Wanneer we deze wedstrijd vergelijken met de eerste wedstrijd van vorig seizoen zien we dat er vier wijzigingen zijn opgetreden in de opstelling. En dat is niet de enige verandering. Voor het eerst in jaren werd de openingswedstrijd weer eens afgesloten met een overwinning! Dit is tevens ook het onderwerp van mij eerste verslag.

Aangezien ik niet precies weet in welke volgorde de partijen eindigen kies ik ervoor om te beginnen met de partij van Auke. Na een Hollandse opening waarin Auke de witte stukken hanteert vindt zijn tegenstander het ineens nodig om een remise aanbod te plaatsen. Na een kort overleg met een aantal teamgenoten besloot Auke om gewoon door te spelen. Hij heeft immers wit, speelt tegen een tegenstander met honderd punten minder en gezien het Elo geweld van Arnhem aan de eerste borden zou een overwinning toch wel nuttig zijn. Het enige probleem was de stelling. Deze was bij het remise aanbod nog ongeveer gelijk. Gelukkig bracht Auke hier verandering in en kon hij uiteindelijk een punt noteren.

Ook Jippe speelde een uitstekende wedstrijd. Er kwam dezelfde zeldzame variant van het Benko gambiet op het bord als in zijn partij tegen Wytze Wiersma op het FK van vorig jaar. In die partij wist Jippe een stelling met een toren minder remise te maken. Tegen Arnhem kon Jippe na met een gelijke stelling uit de opening te komen uiteindelijk een punt noteren.

Tussendoor mocht Migchiel een halfje noteren tegen Etienne Goudriaan. Migchiel zette de partij rustig op en nadat het leek dat Etienne een klein beetje druk aan het opbouwen was eindigde de partij na een goed getimed remise aanbod in remise. Migchiel zal hier ongetwijfeld tevreden mee zijn gezien Etienne zijn fantastische resultaten van de laatste tijd.

Vervolgens was Bas aan de beurt om onze voorsprong nog even een extra boost te geven. Hij had zich ook ditmaal weer uitstekend voorbereid. Hiermee bedoel ik niet zijn openingsvoorbereiding, maar zijn gigantische voorraad wicky pakjes en ander voedsel wat hij met zich meegebracht had. Na een merkwaardige Sicliaanse opening kwam Bas al snel goed te staan. Dat voordeeltje hield Bas de hele partij vast en na een mooi kwaliteitsoffer had zijn tegenstander geen enkel tegenspel meer. Nadat hij enige pionnen mocht elimineren en zijn eigen pion tot de tweede rij mocht brengen had zijn tegenstander genoeg gezien en stonden we op een voorsprong van drie punten.

Toch was het gezien de stellingen op het bord nog lang niet gespeeld. De eerste tegenslag was er voor onze debutant Jouke Algra. Na een scherpe siciliaanse variant kwam hij uiteindelijk toch net even wat minder uit alle complicaties wat resulteerde in een achterstand van twee pionnen. Nadat Jouke dacht dat hij er één terug kon winnen was de partij helaas snel over. Een verschrikkelijke matdreiging zorgde ervoor dat Jouke fors materiaal moest inleveren.

Erik probeerde zijn slechte resultaten van vorig seizoen niet voort te zetten. Hij zette zijn partij tegen Rik Roelofs aanvankelijk rustig op. Toch kreeg hij al snel een positioneel voordeeltje te pakken wat ervoor zorgde dat hij een pluspion kreeg. Helaas was het voor hem net als vorig seizoen weer even net niet. Ondanks het feit dat hij met zijn pion helemaal kon doordringen tot de zevende rij was het voor hem onmogelijk om het laatste stapje te maken wegens een vreselijke eeuwig schaak dreiging. Dit liet Erik dan ook toe waarna de handen geschud konden worden.

De volgende partij die eindigde was de partij van Jan Hania. Hij werd net zoals vorig seizoen vaak het geval was, ingezet op een bord met aan onze kant de witte stukken. Ook dit maal koos Jan er weer voor om met de c-pion te openen. In een voor hem typerende stelling kon hij in het middenspel over een mooi plusje beschikken. Dit plusje verdween echter langzaam waarna er op het laatst een stelling overbleef waar beide partijen geen progressie meer konden boeken. Remise.

Dan zijn we nu aangekomen bij mijn eigen partij. nadat ik zag dat Etienne aan bord één en Willy Hendriks aan bord vier gingen zitten wist ik dat ik de zware taak kreeg om Ruud Janssen in bedwang te houden. In een Nimzo-Indische opening wist ik met een de opmars van mijn g-pion al snel het initiatief te grijpen. Dit resulteerde uiteindelijk in een eindspel waar ik een kwaliteit voor een pion had. Tegen mindere spelers had dit mij waarschijnlijk niet veel problemen opgeleverd, maar na de sterke verdediging van mijn tegenstander kon ik een tweede pion inleveren waardoor hij meer dan genoeg compensatie voor de kwaliteit had. Gelukkig ontstond er na de tijdnoodfase een gelijke stelling waarna de partij na een paar nauwkeurige zetten eindigde in een voor beiden onvermijdelijk eeuwig schaak.

Met nog twee partijen te gaan was het eerste matchpunt dus binnen. Aan bord vier kreeg Harmen van den Berg al in de opening een stuk aangeboden. Hij nam het stuk dapper aan, maar verloor na de enorme complicaties wel een aantal pionnen. Na uren tegenstand te hebben geboden kon Harmen zijn tegenstander uiteindelijk toch de hand schudden. Het was onvermijdelijk dat zijn tegenstander op a1 een tweede dame ging halen.

Hiermee komen we bij de laatste partij van de wedstrijd. In een Siciliaanse opening had Mees van Osch al snel een klein initiatief. Na allerlei afwikkelingen resulteerde dit uiteindelijk in een minus pion voor Eddie Schol. Hiermee was de partij natuurlijk nog lang niet beslist. Na langzaam te manoeuvreren wist Mees zijn torens naar de juiste velden te krijgen en kon hij vooruitgang boeken. Na een mooi kwaliteitsoffer leek de partij beslist. Mees had een groot aantal pionnen voor de kwaliteit, die ook nog eens akelig dichtbij de achterlijn kwamen. Eddie rechtte echter de rug en wist de partij in de tweede tijdnoodfase uiteindelijk richting een remise toreneindspel te loodsen. Door hevige pogingen om toch nog een matchpunt te redden ging Mees uiteindelijk gigantisch in de fout. Door met zijn koning voor zijn vrijpion te gaan staan gaf hij een pion weg waarna een eindspel ontstond waarin Eddie twee vrijpionnen in combinatie met een actieve koning had tegen een toren die het in zijn eentje moest doen. Eddie zijn pionnen bleken te sterk waardoor de einduitslag werd vastgesteld op 6-4.

Dan denk ik dat ik nu nog even enige uitleg moet geven voor de titel van dit verslag. waarschijnlijk was Eddie zo tevreden met zijn overwinning en daarbij behorende overwinning voor het team, dat hem tijdens het eten de volgende uitspraak ontglipte: We gaan voor het kampioenschap! na vorig jaar meerdere malen te hebben geroepen dat het volgend jaar lastig wordt om niet te degraderen lijkt dit mij een enorme vooruitgang. Dus als zelfs Eddie er al vertrouwen in begint te krijgen… Wie weet wat er dit seizoen allemaal wel niet gaat gebeuren. Nog acht ronden te gaan dus het kan nog alle kanten op!