ONDANKS NEDERLAAG NOG STEEDS AAN KOP!

Door Siegbert de Jong

16-02-13
Lonneker
2075
Philidor 1847 2
1915
1.
IM Bernd Kohlweyer
2460
Jan Boersma
2036
1
0
2.
Thorben Koop
1988
Wessel van der Berg
2035
1
0
3.
Paul ten Vergert
2227
Arjen Pragt
1935
½
½
4.
Timo Oehne
1920
Rowan van Dijk
1803
½
½
5.
Menno Monsma
2110
Catharinus Mulder
1913
1
0
6.
Arno van Akkeren
2007
Siegbert de Jong
1852
1
0
7.
Willem Bulter
1928
Rob van der Meer
1875
½
½
8.
Jokim van den Bos
1963
Zahid Dzaferspahic
1872
1
0

In mijn vorige verslag had ik al geschreven dat verlies tegen Lonneker geen dramatische gevolgen zou hebben. De nederlaag kwam dan ook niet erg hard aan. De ratings van onze tegenstanders waren stukken hoger dan die van ons en wij misten Maarten deze keer. Bovendien stond Lonneker tenslotte al drie punten achter, zodat zij ons bij een overwinning niet voorbij zouden gaan in de stand.  

Vooraf wisten weinigen van ons waar Lonneker ligt. Het bleek iets oostelijker van Enschede te zijn. Kortom, een verre reis en op weg er naar toe was de keuze dan ook niet altijd eenvoudig: moet je voor de kortste route kiezen en niet over de snelweg gaan of moet je voor de snelweg kiezen waardoor je sneller opschiet maar de afstand langer is? Hoe het ook zij, wij waren ruim op tijd in de speelzaal. Lonneker speelt in de kantine van een ijsbaan. Het deed denken aan het zaaltje in Damwoude. Als er geschaatst kan worden, zal het er zeker erg sfeervol zijn, nu zag het er allemaal niet erg comfortabel uit. Het deed ook wat denken aan het hok waar Hardenberg speelt. Bediening was er ook niet, iedereen moest bijvoorbeeld zijn eigen koffie inschenken.

Lonneker is een kleine, maar sterke schaakclub met behoorlijk wat Duitse inbreng. Er werd vooraf dan ook heel wat Duits gesproken. Tegen ons deden drie Duitse spelers mee. Omgekeerd komt  ook voor: spelers van Lonneker die aan de Duitse competitie meedoen. 

Meer dan drie remises zaten er zaterdagmiddag niet in. Arjen was de eerste. Hij kreeg in een Wolga-gambiet al redelijk vroeg een remise-aanbod van zijn tegenstander. Hij nam het aan omdat hij op dat moment een flinke tijdsachterstand had ondanks dat hij nog steeds een pion voorstond. De tweede remise kwam van Rob. Hij was achteraf gezien de enige die waarschijnlijk ergens gewonnen heeft gestaan. Uit de analyse achteraf kwam dat wel aan het licht, maar achter het bord kwam het er niet van. Rowan speelde remise toen de nederlaag al lang een feit was. Hij was er achteraf wel tevreden mee, omdat hij dacht dat hij op een gegeven moment verloren had gestaan.

Hiermee was de koek op, want de rest moest de koning omleggen. Zahid verloor in het eindspel. Omdat hij zoals altijd snel speelt, was hij toch als een van de eersten klaar. Het verbaasde ons opnieuw dat hij gewoon met zijn volle verstand afwikkelt naar een slechter of verloren eindspel. Ikzelf vergat in de opening een zet die ik normaal in die stelling wel speel en liet in het middenspel ook nog eens een paard insluiten. Ik viel deze keer in voor Maarten die vanwege droevige familie-omstandigheden een dag voor de wedstrijd moest afzeggen. Het lijkt wel of het noodlot het op ons heeft voorzien dit seizoen. Het is ons namelijk nu al vier keer overkomen dat een of andere rampspoed een van ons een of twee dagen voor de wedstrijd bereikt. Waarom gebeurt zoiets bijv. niet op de zondag na de wedstrijd? Dat kan toch net zo goed?

Catharinus trof het aan bord 5 slecht met een speler van boven de 2100. Hij leek in een Siciliaan nog wel leuke aanvalskansen tegen de zwarte koningsvleugel te hebben, maar toen zwart zijn dame + loper op de diagonaal a1-h8 wist te krijgen (de witte koning stond op b1) was het over en uit. Wessel speelde tegen een jonge Duitse speler met een niet al te hoge KNSB-rating, maar met een FIDE-rating van boven de 2100, welke volgens Lonneker zijn werkelijke speelsterkte beter benaderde dan zijn Nederlandse rating. Wessel kwam volgens eigen zeggen nog wel goed uit de opening, maar toen het enigszins gecompliceerd werd, ging het mis. Jan moest het opnemen tegen een heuse IM. Hij verweerde zich kranig, leek tot na zessen stand te houden, maar een verkeerde torenzet deed hem uiteindelijk toch de das om.

Al met al een dikke nederlaag – de eerste nederlaag van het tweede na vijftien wedstrijden en bijna twee jaar ongeslagen te zijn geweest – maar zoals gezegd zonder dramatische gevolgen. Winnen is natuurlijk altijd beter, maar wij hebben alles nog steeds in eigen hand. Na afloop bleek DSG Pallas verloren te hebben van Staunton, zodat wij zelfs nog steeds aan kop staan. Zelfs al zou Pallas gewonnen hebben, dan was er nog geen man overboord geweest. Waarschijnlijk moet er nu nog drie keer gewonnen worden. Een gelijkspel in een van de drie laatste wedstrijden zou wel eens fataal kunnen zijn, omdat wij nu minder bordpunten hebben dan onze concurrenten. Eerst dus DSG Pallas verslaan en daarna Doetinchem en Almere, zo ziet onze planning er uit.