ZWAAR BEVOCHTEN REMISE

Door Eelke Heidinga

Bovenstaande plaatjes zouden wel eens de laatste treinplaatjes kunnen zijn: de reiskostenregeling van Philidor gaat op de schop. Jammer, maar begrijpelijk. Overal moet bezuinigd worden. Het was weer een uiterst genoeglijk dagje uit, naar Hilversum. Zo raakten wij op de terugweg in gesprek met een mevrouw uit Steenwijk die Auke van Urk bleek te kennen. En Auke is weer de tegenstander van Hette komende maandag in het FK 60+. Kleine wereld. De vriendin van die mevrouw kwam uit Onna, "maar dat dorpje zullen jullie wel niet kennen." Maar natuurlijk kennen wij Onna! Daar heeft schaakclub Steenwijk zijn speelzaal.
We zullen het missen, die treinreizen.

Het eerste dat in Hilversum opviel, was de massale hoeveelheden hondepoep op straat. Werkelijk zeer opvallend! Kan Jan Nagel daar niet eens wat aan doen? Op straat vroegen we een mevrouw de weg naar de Vituskerk. Ze keek ons zeer ongelovig aan. Het bleek dat die kerk om de hoek stond, en van een niet te missen notre Dame - achtige grootte was.

Wij misten onze twee bovenste borden, Marcel en Rein, die zo nodig op wintersport moesten. Je kunt ook zeggen dat de KNSB deze datum niet handig gekozen heeft. Gelukkig hadden we twee zeer bekwame invallers: Wietze en Leo. Wieze zat aan het eerste bord en deed wat iedereen van hem verwachtte en wat hij al jaren doet. Niet veel later volgde Aeilko zijn voorbeeld.

Deze 1-1 stand bleef lang op het scorebord staan. In het vierde speeluur kwamen er drie uitslagen bij. Leo stond de hele partij wat gedrukt, en moest dat bekopen met verlies van enkele pionnen. Dat kostte hem de partij. Celine verloor wel heel erg sneu: bij het uitvoeren van haar 40e zet viel haar vlag. Ze stond toen wel moeilijk, maar er waren zeker nog vechtkansen. Jammerrr!

Oene zette hier een fraaie overwinning tegenover:

Egbert trok met zwart de stand weer gelijk. In een konings-indiër meende wit over de g-lijn actief te moeten worden; in de KI is de g-lijn meestal voor zwart. Zo ook hier: zwart won op die g-lijn een stuk. Egbert meende het toen rustig uit te kunnen tikken en speelde zijn paard in een hele reeks zetten van e7 naar f7. Dat had niet veel zin en wit kon mooi de boel reorganiseren en gevaarlijk oprukken met g- en h-pion. Egbert rechtte de rug, stopte de pionnen, vond het juiste plan en won overtuigend.

Hette was na de opening door al te intelligente manoeuvres in moelijkheden geraakt, en hij loste dat op door af te wikkelen naar een toreneindspel met een pion minder. Hier bleek de enorme ervaring van onze Hette in eindspelen; niet voor niets noemen we hem "mister Lucena." Hette hield het moeiteloos remise.

De stand was nu 3,5-3,5 en de laatste partij zag er niet goed uit. Na een wat al te frivole opening was ik in moeilijkheden geraakt, en stond tientallen zetten met de rug tegen de muur. Net toen ik dacht het ergste overleefd te hebben perste ik er op de 41e (!) zett met Kh3 een grafzet uit die me de kop had moeten kosten. Zwart kon met dame en paard op jacht naar de witte koning hetgeen hij had moeten winnen. Ik ontsnapte tweemaal met een Jippetruuk: tweemaal ruilde ik de dames waardoor mijn vrijpionnen garant stonden voor de remise. Bij de helsdeuren weggesleept.

Een kostbaar wedstrijdpunt.