ELKE OVERWINNING IS GOED!

Door Tjapko Struik

De beste manier om wat mee te krijgen van een schaakdag als deze, is meegaan met het gezamenlijke teametentje na afloop van de wedstrijd. Hierin wordt iedere gebeurtenis van belang tot in detail besproken. Bovendien gaan de allerbelangrijkste momenten gepaard met een welgemikt “dat moet in het verslag!”. Echter, aangezien ik u met moeite de restaurantkeuze kan navertellen – dit was overigens het Indiaas restaurant, waar we negen van de tien keer te vinden zijn na een thuiswedstrijd – en ik u niet nu al wil lastigvallen met mijn verbeelding in plaats van geheugen, zal ik u uit de doeken doen wat ik zelf met meegekregen tijdens de aanloop naar de wedstrijd en gedurende de wedstrijd zelf.

Allereerst de aanloop naar de wedstrijd. Het enthousiasme van onze teamcaptain is na een moeizame start van “we gaan kampioen worden” gereduceerd tot een oproep om “aan ons schrikbarend slechte doelsaldo” te werken. Gelukkig voor de onzekeren onder ons werd dit genuanceerd door de voormalige teamcaptain en tevens non-playing en non-present player Wietze, die ons op het hart drukte dat “elke overwinning goed is”. Deze laatste oproep werd iets te letterlijk genomen door onze 7e-bord-speler Jouke, maar hier kom ik later op terug.

De wedstrijd zelf begon goed. Migchiel (bord 1) had tijdens het kersttoernooi in Groningen redelijk wat moeite met Anne Veltman en kwam toen niet verder dan remise. Gesteund door de rest van het team ging het een stuk beter vandaag. Het gambiet van zijn tegenstander had weinig om het lijf en al vrij snel stond Migchiel duidelijk beter. Hij gaf de pion terug voor actief spel, wat binnen enkele zetten een toren opleverde. Het punt was binnen.

Zelf was ik niet veel later klaar, op bord 4 tegen Kambiz Sekandar. De opening leverde mij een prettig centrum op. Toen mijn tegenstander dit wilde ondermijnen, ontstond een kort tactisch duel. Naar mijn idee zou het resterende eindspel altijd beter zijn voor mij. Mijn tegenstander liet het niet zover komen – door onmiddellijk een stuk weg te geven. Ook het tweede punt was binnen.

Jippe kwam goed uit de opening tegen Andre Langendijk, op bord 10. Desondanks besloot ik mij geen zorgen te maken, wat terecht bleek. Ik zat even mee te rekenen tijdens het middenspel en dacht dat hij met actieve zetten als Pe5, Lg5 en Pf4 wel druk zou kunnen zetten. Twee minuten later zag ik Ph4 op het bord verschijnen – een kleine deceptie voor de toeschouwer. De zwartveldige lopers werden geruild en Jippe wist al zijn zware stukken op de de e-lijn te zetten. Tsja, als dat lukt, waarom dan een ander plan kiezen. Het enige wat toen nog nodig bleek, was er een volle toren tegenaan gooien. Iets waar Jippe zijn hand niet voor omdraait. En ook het derde punt was binnen.

Het vierde punt kostte ons iets meer borden. Jan en Addy hebben hieraan gewerkt op respectievelijk bord 6 en 9. Jan wist een klein voordeeltje te halen tegen Henk-Jan Paalman, maar kon dit uiteindelijk niet omzetten naar meer dan een half punt. Addy had iets meer moeite met tegenstander Christian Scho. Hij kwam één of twee pionnen achter, maar Addy had toen zijn dagelijkse dosis geluk nog niet gehad en manoeuvreerde zich netjes naar een halfje toe.

Aan bord 8 had het ook zomaar remise kunnen zijn. Zowel Auke als zijn tegenstander Michiel Snuverink hebben remise aangeboden toen ze zelf iets minder stonden, maar beiden wilden meer. Naar eigen zeggen heeft Auke nooit zoveel minder gestaan dat het ook echt verloren was. En ja, de winnaar heeft altijd gelijk, dus wie ben ik om aan deze woorden te twijfelen. Auke pakte in het eindspel een pion op h7, waarna zijn tegenstander een poging had moeten wagen deze loper tijdelijk in te sluiten met g7-g6. Zoals het ging wist Auke materiaal voor te blijven en uiteindelijk met loper en pion tegen twee pionnen net genoeg materiaal over te houden voor de winst.

Een vrij overtuigende overwinning werd binnengehaald door Bas, aan bord 5 tegen Paul Bierenbroodspot. Na de opening deed Bas enkele pionzetten. Absoluut gezien waren dit goede zetten. In vergelijking met de pionzetten van zijn tegenstander echter, waren het briljante zetten! In een mum van tijd nam Bas het gehele centrum over en de resterende mataanval bleek zo sterk dat het zelfs na dameruil dodelijk bleef.

Met de geruststellende voorsprong van 6-1 kwam bovendien Eddie (bord 3) mij nog melden dat hij net het beslissende halfje had binnengehaald. Het is mij vooralsnog onduidelijk wat er op basis van dat halfje werd besloten, maar ik ben er zeer blij om. Eddie is naar mijn bescheiden mening nooit in de problemen geweest tegen Jens Schulz, maar het eindspel met ongelijke lopers bood uiteindelijk net niet genoeg om nog een winstpoging te wagen.

Nick (bord 2) had na een wat tamme opening niet veel bereikt tegen Marieke Dirksen, maar op basis van gezond schaakvermogen kwam hij uiteindelijk toch twee pionnen voor. Tot zover leek het alsof hij redelijk bekomen was van de onaangename confrontatie met Jan Werle tijdens hun kerstmatch. Tijdens deze match heeft Nick een hoop geleerd, maar oogsten in hartje winter is een vaardigheid die Nick zich nog eigen moet maken. Tijdens het eten na afloop bood Bas nog aan om Nick de komende tijd te voorzien wat nuttig schaakadvies. Van dit royale gebaar van Bas zijn zijde heb ik in mijn beginjaren van Philidor 1 ook mogen profiteren. Op basis hiervan kan ik enkel het vermoeden uiten dat Nick zijn volgende match niet succesvoller zal verlopen. Maar laten we hopen dat Nick er zelf een mooie draai aan geeft... Zoals gezegd, hij was bekomen van de match en met weliswaar redelijk wat moeite wist hij de twee pionnen voorsprong te behouden tot in het verre eindspel en met een mooie truc stelde hij het punt veilig.

Daarmee kwamen op de mooie score van 7,5 punt. Niet genoeg! Zo moet Auke  (bord 7) gedacht hebben, getuige het lange doorspelen en het keer op keer afslaan van remise. Zijn stelling was naar mijn idee iets beter en de teamoverwinning was al veilig gesteld, dus het leek hem niet verkeerd om zijn tegenstander Dinant Postma op zijn minst nog even te laten zweten. Tot zover een goede analyse van de situatie, was mijn oordeel. Hoewel het langzaam ging, wist Jouke toch beetje bij beetje wat extra verzwakkingen te maken en druk uit te voeren. Maar het bleef toch moeilijk om te zwaktes op tijd aan te vallen en op een onbewaakt moment kwam ineens de vijandige dame de stelling binnenvallen. Niet alleen was dat even schrikken, het was ook meteen een kwestie van handjes schudden. Een erg zuur einde en we waren Jouke ook meteen kwijt na afloop. De relativerende woorden die bij een dergelijk voorval horen heb ik reeds gebezigd in de tweede alinea middels een speels verwijt. Wat kan in verder nog zeggen? Ach, laat ik eindigen met de oproep: kom op met die partij, Jouke! Geef een winnende variant in je eindspel en speel de volgende partij weer met evenveel hartstocht. Tenslotte: elke overwinning is goed!

De scibent observeert, een milde glimlach.