MEER DAN WAAR GEMAAKT!

Door Tjapko Struik

We waren niet favoriet vandaag. En dat hebben we meer dan waar gemaakt. Gelukkig hadden we de vorige ronde onze vierde positie al veiliggesteld, waardoor we bij voorbaat al niet meer konden verliezen. Nou ja, behalve de match dus. Hoe we dit klusje geklaard hebben? Leest u snel door.

Op het tiende bord hadden wij Jan Hania geplaatst. Hij is niet in vorm de laatste tijd en om niet teveel druk op hem te leggen, mocht hij afdalen naar het laatste bord. Niet dat dat veel zin heeft tegen een van de ratingfavorieten in klasse 1A. Het tiende bord van de Kennemer Combinatie bracht in de persoon van Jan Bakker nog steeds een 2200+ speler, en dus een zware middag voor onze Jan. Toen ik na een uurtje vroeg hoe het ging, wist ik na het moedeloos schudden van zijn hoofd genoeg. Met wit had hij al snel een positioneel nadeeltje en die trend werd rustig doorgezet. Gelukkig is het seizoen over, in september gaat het vast beter.

Jippe speelde op bord 9 tegen Daan in 't Veld en kreeg een geïsoleerde d-pion tegenover zich. Dit thema bespreek ik deze weken voor de clubavond op dinsdag. Jippe had nu toch wel spijt dat ie niet langs was gekomen bij de eerste sessie, maar weerde zich kranig. Plezierig vond ik het er niet uitzien, maar Jippe is altijd heel inventief onder druk en remise werd zonder blikken of blozen veiliggesteld.

Naast hem was de druk hoger dan de inventiviteit, wat resulteerde in een lange rochade over de borden 6 t/m 8. Jan Boersma deed, ondanks slechte gezondheid, zijn uiterste best om een aanval op te zetten tegen Rob Duijn. Helaas kwam dit niet goed van de grond, waarna het snel minder ging en de nederlaag een feit was. Jouke probeerde actief stukkenspel op de koningsvleugel te ontwikkelen tegen Pieter Roggeveen, maar deze vleugel was helemaal niet kwetsbaar. Zijn eigen pion op d6 was wel zwak en dit bleek hem fataal te worden. Over Auke zijn partij tegen Miguoel Admiraal zal ik niet teveel zeggen, dat zou zijn mooie score van 5,5 uit 9 dit seizoen teniet doen. Denkt u er dus zelf maar een samenhangend verhaal van hobbelende paarden, gatenkaas en een correcte slotcombinatie bij.

Op bord 4 en 5 hadden wij – zowaar – een heus ratingoverwicht. Addy leek tegen Max Kerkvliet de opening ook beter te kennen, maar getalsmatig werd dit niet waargemaakt in laten we zeggen... de pionnenverhouding. Hoewel Addy comfortabel spel had, leek het mij toch nadelig om een pion achter te staan. Eddie ondersteunde mijn gedachte volledig, dus daarmee staat de waarheid vast. Zelfs voor de enkeling die wel eens twijfelt aan Eddie zijn beoordelingsvermogen, vandaag kun je er niet omheen. De winnaar heeft namelijk altijd gelijk – en Eddie was vandaag onze enige winnaar! Tegen Lennart Dek probeerde hij wat nieuws in de opening. Hoewel dit vooral troep opleverde, gaf het zijn tegenstander wel de kans om tactisch de mist in te gaan – welke met beide handen werd aangegrepen. Hoewel dit niet de overwinningen zijn waar je het meest trots op moet zijn, tellen ze wel gewoon.

Op de hoogste drie borden kregen we de internationaal (groot)meesters voor onze kiezen. Dit ging relatief goed. Nick gaf helaas niet het goede voorbeeld tegen David Klein. De opening ging moeizaam en hoewel dit aardig hersteld werd nadat Nick het centrum wist te sluiten, bleef het initiatief voor de verkeerden. Een zwakke b1-h7 diagonaal maakte dat er passief verdedigd moest worden, waarna een afwikkeling naar het eindspel wel erg nadelig uitpakte. Migchiel deed het aanzienlijk beter tegen Quinten Ducarmon. Met zwart neutraliseerde hij de witte activiteit van stukken op ogenschijnlijk correcte wijze, waarna een gelijk middenspel of eindspel zou kunnen volgen. Migchiel maakte zich er met een remiseaanbod vervolgens wel wat makkelijk van af – deze  niet al te voorzichtige bewoording is enkel en alleen een weerspiegeling van de deskundige mening van non-captain en non-playing player Wietze, die ons steevast een hart onder de riem komt steken.

In schril contrast met de gemiddelden, de verwachtingen en mijn intenties was mijn eigen partij de meest spectaculaire van de dag. Mijn opzet was – en is meestal –  een rustige opening neer te zetten, waarna ik kan afwikkelen naar een eindspel waarin ik een klein initiatief heb. Naast ambitieus en overmoedig is dit tegen een grootmeester als Wouter Spoelman wellicht ook nog als een ronduit stompzinnige strategie te kwalificeren. Echter, dergelijke bevindingen hebben mij nog nooit van mijn plannen af kunnen brengen en ik was niet van plan daar vandaag mee te beginnen. Wat we hieruit wel af dienen te leiden, is dat alle spektakel te danken is aan mijn tegenstander – ik kan dit niet genoeg benadrukken. Zelf ging ik, na een eerlijk gejat idee uit de opening, als Pacman achter de zwarte pionnen aan, waarna het verdedigen kon beginnen. Dat gejatte idee, snel mijn slechte loper via b4 in het spel brengen, is overigens even matig als creatief, maar het leverde wel een leuke middag op. En bovendien een half punt.

Daarmee kwam de eindstand op 3-7. Dan rest mij enkel nog wat mensen te bedanken – naar goed voorbeeld van een slechte speech ga ik iedereen proberen te bedanken en er bij de  ALV in september achter komen dat ik de belangrijkste persoon natuurlijk vergeten ben. Wie dat is? U hoort het in het verslag van de eerste ronde van komend seizoen. Dan nu het dankwoord.

Op de eerste plaats wil ik Wietze bedanken. Als non-captain, soms zelfs non-eating, maar vooral non-playing player is hij de spil van ons team. Daarnaast draagt hij ook zorg voor de informatievoorziening van partijen naar uw verslaggever. Nadat enkele malen mijn verslag bij het verkeerde team werd gezet, groeide de noodzaak om mij iets minder vrij uit te drukken in wedstrijdverslagen. Mocht dat goed zijn uitgepakt, dan is dat dus aan hem te danken. Voorts dank aan de bierschenkers Danny en Louis en de meisjes van het Indiaas restaurant bij thuiswedstrijden. Voor het altijd strak regelen van de dagelijkse beslommeringen is teamcaptain Eddie verantwoordelijk en natuurlijk mag ik ook Eelke niet vergeten – hij verzorgt het maken van de foto's en het online weergeven en promoten van mijn verslagen. Tot slot wil ik ook de spelers en invallers van het eerste team dit jaar van harte danken voor hun punten en gezelligheid. Het kwalitatieve bewijs van hun inzet is terug te lezen in de vorige wedstrijdverslagen. Het kwantitatieve bewijs is hieronder te zien.