EEN STUKJE HISTORIE EN HET DEBUUT VAN WESSEL

Door Tjapko Struik

Twee jaar geleden begon ik mijn verslag van de strijd tegen Purmerend - na wellicht een korte introductie van randzaken - met de woorden: “Wel eerder waren er onaangenaamheden tussen Philidor en Purmerend”. Zo zou ik ook dit verslag kunnen beginnen, maar tegenwoordig beperk ik mij tot positief nieuws. Positief is bijvoorbeeld een historisch inkijkje in het treffen van Philidor en Purmerend. Bewijs van onaangenaamheden reikte destijds niet verder dan een verwijzing naar oude verslagen, waarvan ik zei: “Een grote moeite, die ik zelf niet neem en ook niemand aan kan raden.”

Maar tijden veranderen. De ommezwaai begon toen de vaste verslaggever van ons tweede team mij in geuren en kleuren kwam vertellen dat er weer een voorval was geweest. Hij deed mij alvast de eerste details toekomen. Voor de rest moest ik mij tijdens het eten maar bij laten praten. Ik moet eerlijk bekennen dat ik op dat moment de drang had om even in de zaal te gaan kijken. Gelukkig kwam op dat moment de ware reporter in mij weer boven. Ik kan dan ook niet genoeg benadrukken dat al mijn beschrijvingen uit de tweede hand komen en geen enkel detail is beïnvloed door eigen gadeslaan. Bovendien heb ik, in tegenstelling tot twee jaar geleden, de moeite genomen om de historie door te nemen.

De afgelopen 14 jaar – sinds mijn debuut in 2001 – heeft Purmerend 3 jaren in de 2e klasse gespeeld. Even terzijde, ze promoveren dus vaker dan wij, dat moet ik ze nageven – deze opmerking in navolging van Eddie zijn voornemen om dit jaar meer complimenten uit te delen. Terug naar die beloofde historie. In deze periode van 14 jaar heb ik zelf slechts vier verslagen ingebracht. Het archief is verder gevuld met vier verslagen van Eddie, één van Jelmer en twee jaren zonder verslag. Van de onbeschreven incidenten kan ik mij er slechts één herinneren. In totaal kom ik daarmee – tot mijn verbazing – op slechts twee eerdere incidenten, waarvan één uit mijn geheugen en één uit het archief. Om over 14 jaar niet hetzelfde probleem te hebben, geef ik bij deze een korte verhandeling van het incident, puur en alleen bedoeld voor het archief – ik bericht, in principe, tenslotte alleen nog maar over positieve gebeurtenissen.

In riante stelling brengt Jan een pion van b2 naar b1, drukt de klok in en vervangt de pion door een dame. Het was geen secondenwerk – er was genoeg tijd om eerst de pion in te ruilen voor de dame – dus duidelijk moge zijn dat hier geen slechte intenties aanwezig waren. Toch staat de tegenstander in zijn recht als hij de zet onreglementair acht. In mijn opvoeding heb ik geleerd de klok dan stil te zetten en de wedstrijdleider erbij te roepen – deze kan dan een waarschuwing, een tijdstraf of tijdscompensatie geven en de wedstrijd kan worden vervolgd met de stelling voorafgaand aan de onreglementaire promotie. Persoonlijk vind ik dat erg omslachtig, maar je mag je beroepen op je rechten. Wat in ieder geval niet de bedoeling is dat een teamleider zich – luid schreeuwend – bemoeit met de partij. De wedstrijdleider inlichten is de gangbare actie. Ook een gangbare actie is om luid schreeuwende teamleiders uit de zaal te verwijderen. Vandaag hadden we een zeer sympathieke wedstrijdleider – die minder streng optrad – maar het zou kunnen zijn dat deze schreeuwgewoonte de goede man goed is bevallen. Gelukkig weet ik dat de wedstrijdleiders in de tweede klasse doorgaans iets strenger zijn.

Na de onaangename bemoeienis werd alsnog de normale gang van zaken ingezet. Jan was echter niet van het incident gecharmeerd en nam de beste beslissing van die dag: hij ging naar de bar en bestelde een biertje. Teruggekomen in de zaal bleek dat er gewoon verder gespeeld kon worden. Jan deed geërgerd nog wat zetten en het werd snel remise.

Nou is er wel wat aan te merken op het positiviteitsgehalte van deze anekdote, maar dit ga ik meer dan goed maken! We gaan even snel langs de borden 1-9 en dan kan het feest beginnen.

Migchiel kreeg aan bord 1 een rustige stelling tegen Nicky Law en probeerde het positioneel uit te spelen. Helaas was het tactisch niet waterdicht en een verloren eindspel was zijn lot.

Zelf werd ik in het zonnetje gezet aan bord 2 tegen Danny de Ruiter. Mijn tegenstander kreeg diezelfde zon echter in zijn gezicht dus een kleine verhuizing was noodzakelijk. Ondanks deze verhuizing hield ik het initiatief en hoewel het tot in het verre eindspel vrij gelijk was, kreeg ik op zet 46 de kans mijn loper te offeren en met twee verbonden vrijpionnen door te breken.

Na de opening keek Eddie erg bedenkelijk naar mijn stelling. Aanvankelijk dacht ik dat hij het maar niets vond – vermoedelijk waar, vermoedelijk terecht – maar de meest logische verklaring voor zijn blik zal zijn eigen stelling zijn geweest. Met de combinatie van h7-h6, g7-g5 en Pf6-h5xg3 won hij het loperpaar, maar de half-open h-lijn en de verzwakte diagonaal b1-h7 maakte dat wel dan goed. Meer dan goed zelfs toen Eddie 'tegen de wind in' ging rocheren. Hier wist tegenstander Pieter Hopman wel raad mee. Eddie was duidelijk aan vakantie toe.

Nick had aan bord 4 alle troeven in handen tegen Wim Luberti. Het uitspelen ervan ging moeizamer. Op sommige dagen lukt het gewoon niet. Maar goed, in ieder geval een half punt en duidelijk huiswerk voor Nick.

Op bord 5 had Bas duidelijk door dat tegenstander Enrico Blees de opening wel erg rustig aanpakte. Bas nam het initiatief over en zette dit soepel om in een eindspel met één of twee pionnen meer. Niet veel later was het punt binnen. Bas liet zich duidelijk van zijn beste kant zien vandaag. Niet alleen op het bord trouwens. Waar we de vorige wedstrijd met geen mogelijkheid Bas zover kregen om zijn jas uit te doen tijdens het eten, was ditmaal Jippe zijn eenmalige exclamatie “en nou doe je die jas uit!” afdoende.

Auke speelt een goed seizoen, maar kwam er vandaag niet aan te pas. Tegen de solide opzet van Warner de Weerd bleef er weinig over van een klein ruimtevoordeeltje. Auke werd langzaam teruggedrongen en vocht vergeefs nog voor een halfje. Ook huiswerk voor Auke dus en dan zien we vanzelf weer vuurwerk – de goede kant op gericht.

Aan bord 7 mocht Jan zijn kunsten tonen. Dit deed hij voorbeeldig tot bovenstaand beschreven incident. Hier gaan we verder geen woorden aan vuil maken. Een knap opgezette partij – ik zie dit de volgende ronde graag weer zo!

Aan bord 8 aanzienlijk meer vreugde. Om te voorkomen dat deze overwinning van Jouke – op IM Piet Peelen – ondergesneeuwd raakt door het reeds aangekondigde feestje waarmee ik het verslag zal besluiten, let goed op! Jouke speelde met wit zijn lijfopening – niets nieuws onder de zon tot hier – en dat is waar je de meeste punten mee pakt – veel mensen onderschatten deze wijsheid. Waar Eddie zich nog wel eens bediend van een opening uit het Bas-repertoire – ik kan mensen hier niet vaak genoeg voor waarschuwen – houdt Jouke vast aan waar hij goed in is. Wat is dat? Geen idee. Welke opening speelt hij dan? Ga ik niet verklappen, maar het werkt in ieder geval niet omdat de opening zelf zo goed is. Kan ik dit ook leren? Natuurlijk, iedereen kan het, maar zonder de vasthoudendheid van Jouke gaat het wel wat tijd kosten. Kortom, je had erbij moeten zijn! Tijdens het schrijven van deze wijsheden zie ik dat Jouke zijn partij inmiddels al heeft ingezonden. De geheimen zijn dus minder geheim dan ik deed vermoeden. Aanschouw!

Het wonder aan bord 9 heb ik nauwelijks woorden voor. Letterlijk. Ik ga dit heel kort beschrijven. Jippe stond de hele partij iets minder. In het eindspel was er een schijndreiging en zijn tegenstander Lucas van Mil deed een onnodige noodgreep waarna hij werd uitgetempeerd en een belangrijke pion verloor. Dit soort dingen lukt alleen Jippe.

Dan nu het echte feestje! We hebben een debutant in ons midden en zijn naam is Wessel. Volgens non-playing player Wietze werd dit ook hoog tijd. Er hadden al heel wat mindere goden in het eerste gevallen – ter bescherming van Wietze ga ik geen namen noemen, maar ik ben ervan overtuigd dat hij in de eerste plaats op zichzelf doelt – terwijl Wessel zich inmiddels duidelijk bewezen heeft.

Zelf beleefde Wessel het als iets minder spannend dan ik mijn eigen debuut beleefde. “Aan de topborden van het tweede zijn ze net zo sterk als aan de laatste borden bij het eerste”, aldus onze kersverse invaller. Dit is volkomen absurd natuurlijk! Ik heb het even nagezocht, maar bij mijn eigen debuut speelde ik tegen een 1700-speler – wat nog geen gemakkelijke klus was, aangezien ik zelf ook een 1700-speler was – maar mijn bezwaar bestaat eruit  dat je die echt niet tegenkomt aan de topborden in de 3e klasse.

Hoe het ook zij, laten we het belangrijkste niet onvermeld laten. Wessel maakte zijn debuut zoals je een debuut hoort te maken. Met een overwinning! Ten koste van Anton Bakels wist hij het volle punt binnen te halen. Een mooie pot van Wessel en een belangrijke bijdrage in de 6-4 overwinning van vandaag. Ik ben een groot voorstander van tradities, dus een analyse van de debuutpartij mag niet missen. Nadat Wietze in 2001 mijn partij in het verslag heeft behandeld op verzoek van Eddie – “hier is de partij van Tjapko, het was niet veel, maar zet er hier en daar maar wat positiefs bij” – is het nu mijn beurt om Wessel in het zonnetje te zetten.