DE OS, DE VOS, DE ROOS EN DE OS

Door Eelke Heidinga

Mooie namen hebben ze daar in Emmen. Naast twee Ossen, een Roos en een Vos nog een Winkel en een Mijnheer. En een Wageninger. Maar Emmen had de Wind mee, het was een niet te nemen Berg en voor ons werd het Schriemen.

Genoeg woordgrappen. Net als in de vorige wedstrijd verloren we met 4½-3½ en net als in de vorige wedstrijd had het dubbeltje makkelijk de andere kant op kunnen vallen. Emmen speelde tactisch: ze hadden de borden 1 en 3 omgedraaid. Dat was voor hen een succes en het bezorgde Marcel en Eelke een vervelende middag. Marcel kwam in een voorbereide variant terecht waarin hij moeite moest doen om remise te bereiken. Later in het Indiaas restaurant vond hij toch nog een winnende voortzetting. Maar dat telt niet: ik heb mijn hele leven achteraf al winnende voortzettingen gevonden, zowel bij het schaken als in vele andere facetten des levens. Mijn lot deze middag was treurig: pionverlies in de opening en dan de hele middag tegen de uiteindelijk onafwendbare nederlaag zitten aanhikken. Nee, dit is niet mijn seizoen.

Rowan wilde naar de dierentuin. Op de heenweg stelde hij voor allemaal snel remise te spelen en dan leuk naar de aapjes kijken. Helaas: de enige aapjes die Rowan zag deze middag waren zijn teamgenoten. Maar Rowan hield zich aan zijn woord en speelde snel remise. En ging toen maar een aardrijkskundetoets leren.

Herstel: ging toen maar zitten vluggeren

Onze Catharinus had zijn dag ook niet. Werd verrast met Lxh6 gxh6 Dxh6. Om het mat te verhinderen moest Catharinus vrij snel een stuk terug geven maar stond toen dus twee pionnen achter. Dat speelt onprettig. De 1-3 bleef lang op het scorebord. Bij de eerste tijdcontrole vielen er nog 2 beslissingen. Franke had via een gambiet in de opening een pion buitgemaakt, en speelde de hele partij met een pion meer. Kreeg ook een uiterst plezierige stelling. Zijn tegenstander zat in de periode tussen zet 30 en 40 in de 30-secondenmodus: hij dacht steeds 30 seconden na tot de klok op enkele seconden stond en deed dan zijn zet. Er zijn krachtiger naturen voor minder ter observatie opgenomen: het is zenuwslopend, ook voor de toeschouwer. De Emmenaar haalde het niet: op zet 39 viel de vlag. Althans: er verscheen een vlaggetje in beeld, en de tijd versprong naar 0:30. "Kijk! Nog 30 seconden!" Maar daar trapte Franke niet in.

Wat er bij Wessel gebeurde is niet te omschrijven, maar ik probeer het toch maar. Siciliaan, tegengestelde rokades, offers, penningen, witte matdreining, zwarte matdreiging. En moordende witte lopers. Uiteraard had Wessel het ergens beter kunnen doen, maar het was een heroIsche strijd die beide combattanten tot eer strekte. Maar Voss deelde de laatste beslissende klap uit.

Oene speelde een zware Oene-partij. Onderhuidse spanningen, tijdnood en rond de 40e zet pionverlies. Maar in een paard-loper-eindspel hield Oene zoals wel vaker de rug recht en vond de smalle weg naar de remise.

De wedstrijd was verloren. Er was nog één partij gaande: Wind - Winkel.

Egbert meende in het middelspel een stuk te winnen, maar met grote inventiviteit wist de 83-jarige Emmenaar met de voor ons zeer opvallende naam de schade te beperken tot pionverlies. Een vrije pion op a6 ondersteund door een loper op b7. De zwartspeler overleefde de tijdnoodfase tussen zet 30 en 40 op bewonderenswaardige wijze. Maar zijn handschrift, normaal bestaande uit nauwelijks leesbare hiëroglyfen veranderde in onleesbaar spijkerschrift, waar Egbert terecht tegen protesteerde. Toen kwamen de hiëroglyfen weer terug. Hier een filmpje van die fase. Niet opwindend op het bord, maar let vooral op die klok. Nagelbijttijd.

Na de 40e zet stelde Egbert rustig orde op zaken. Hij wist zijn koning van de onderste lijn te bevrijden, en snoerde zwarte geheel in. Na torenruil maakte Egbert het simpel uit.

Franke had een briljant idee: we gaan naar de Griek in Heerenveen! En toen kon je zien dat Franke lang in Philidor 2 heeft gespeeld voordat twee drie werd en drie twee, want wie troffen wij in het Griekse Restaurant in Heerenveen: Philidor 3! Helaas voor Philidor 3 was het restaurant vol, anders hadden we het heel gezellig voor die jongens kunnen maken, die toch wat zaten te sippen na de nederlaag + degradatie. Toen gingen we maar naar de Indiër, waar de bediening mooie jurkjes droeg, Franke een college isoleren gaf ("onder een hoed staat stilstaande lucht!") en Wessel een schaakles gaf over symmetrische stellingen. Of potentieeltjes, dat weet ik niet meer.