PHILIDOR 3 HOUDT DE MOED ER NOG STEEDS IN

Door Siegbert de Jong

Een nieuwe nederlaag, de vierde al weer, maar tegelijk eentje met perspectief. Hoopgevend is nl. dat de onderste borden deze keer punten scoorden. Nog niet genoeg (1½-4), maar het is dit seizoen wel eens slechter geweest. Nu lieten de bovenste borden het in vergelijking met de eerste wedstrijden enigszins zitten (1½-4). Ik kijk daarom nu uit naar wedstrijden waarin de onderste en de bovenste borden samen genoeg punten scoren. En wij leiden geen dikke nederlagen tot nu toe, zelfs niet tegen de koplopers. Met tot nu toe telkens drie bordpunten of meer moeten er ook wel eens vier of meer in zitten, toch?

Het begon afgelopen zaterdag net als in de vorige ronde slecht. Nog voor de eerste tijdcontrole keken wij tegen een 0,5-4,5 achterstand aan. Dirk-Jan begon met een ultrakorte remise (13 zetten), omdat zijn tegenstander de juiste motivatie miste en remise aanbood toen de dames van het bord waren verdwenen. Of wilde hij liever naar de 5000 meter in Sotchi kijken? Per slot van rekening stond er een televisietoestel te lonken in de analyseruimte en was om 12.30 de race van Sven, Jorrit en Jan begonnen. Zahid stond al heel spoedig een kwaliteit en een pion achter en was de eerste die kon opgeven. Dik viel in voor Jan, die voor een optreden met zijn koor had gekozen. Hij was na afloop vol bewondering voor het spel van zijn tegenstander en ontevreden over zijn eigen openingsbehandeling. Werk aan de winkel dus! De derde die verloor was Erik S. en dat was zeker niet nodig geweest. Stond hij op een gegeven moment niet twee pionnen voor? Op een gegeven moment zag hij de goede zet wel, maar hij zag ook een zet die er nog beter uitzag, maar in werkelijkheid de kansen deed keren in het voordeel van de witspeler. Erik K. speelde zijn eerste partij als 2000-speler. Hij voelde zich desondanks niet helemaal kiplekker, maar maakte het zijn jonge en sterke tegenstander toch behoorlijk lastig. Een te overmoedige damezet deed hem helaas de das om.
 
Toen waren alleen Maarten, Hette en Aeilko nog bezig. Zij moesten hun best doen om de uitslag een nog enigszins draaglijk aanzicht te geven. Maarten moest het met dame en twee paarden opnemen tegen dame en twee lopers. Ik zag het somber in, maar voor de witspeler was het toch moeilijk om verder te komen. Hij probeerde het wel en nam toen waarschijnlijk teveel risico. Zijn beide lopers bleven buitenspel staan op de damevleugel waardoor Maarten de kans kreeg om met dame en paard op de koningsvleugel de witte koning te lijf te gaan. Het kostte wit uiteindelijk een stuk en de partij. Ook Hette kwam in mijn ogen slecht uit de opening. Zijn tegenstander had op een gegeven moment een prachtige stelling met veel ruimtevoordeel en een mooi paard op d4. Gelukkig wist hij er niet veel mee te doen. Sterker nog, hij verloor een pion op de damevleugel en later nog een en toen zijn paard ook nog verloren dreigde te gaan, gaf hij er de brui aan. Aeilko speelde een wisselvallige en boeiende partij: pion achter, kwaliteit voor, toren voor, kwaliteit weer teruggeven, ga zo maar door. Uiteindelijk hield hij een paard meer tegen twee pionnen over aan alle schermutselingen, maar het was toch lastig om verder te komen. Omdat het voor de matchpunten toch niets meer uitmaakte en hij inmiddels een behoorlijke tijdsachterstand had, koos hij voor het halve punt.

Zo ziet de einduitslag er toch nog enigszins redelijk uit. Wij zijn nu op plaats 9 beland, wat aan het eind van het seizoen degradatie betekent. Gelukkig is er nog niets verloren, maar de tijd dat er punten gepakt zullen moeten worden komt wel steeds dichterbij.