PHILIDOR I ONTSNAPT

Door Eddie Scholl

Het was ongeveer kwart voor 12 afgelopen zaterdag, toen het vijftal dat in de auto van Bas op weg naar Haarlem het alarmerende telefoontje kreeg dat de auto van Auke, met daarin verder Maarten, Tjapko en Erik, bij Marssum was gestrand en dat er gewacht moest worden op de  Wegenwacht. Duidelijk was toen al dat ze nooit om één uur in Haarlem konden zijn. Vervolgtelefoontjes onthulden een nog triestere waarheid: de auto was weliswaar op eigen kracht naar Leeuwarden teruggekeerd, waar het gezelschap in de auto van Maarten was overgestapt, maar die zou niet voor twee uur, het uiterste moment van aankomst om reglementair verlies van de partijen te voorkomen, te bestemder plaatse kunnen zijn. Een geluk bij dit ongeluk was het feit dat het vereiste minimumaantal spelers van zes bij aanvang van de wedstrijd wel gehaald kon worden, want behalve het vijftal in de auto van Bas zou ook Addy, die in zijn eentje uit Amsterdam zou komen, wel op tijd aanwezig zou zijn. Daarmee werd in elk geval een puntenaftrek, die voor ons automatisch degradatie zou betekenen, voorkomen.

In Haarlem aangekomen, vernam het zestal dat teamleider Tjapko vanuit de auto telefonisch met de wedstrijdleider en de teamleider van DKC  een uiterst coulante regeling was overeengekomen: de wedstrijd zou aan zes borden gewoon van start gaan en de andere vier partijen zouden alsnog beginnen na aankomst van het ongelukkige viertal met voor de Philidorspelers een half uur bedenktijd (in plaats van anderhalf uur) voor de eerste 40 zetten. Of het competitiereglement deze regeling toelaat is zeer te betwijfelen, maar uiteraard waren we er uiterst tevreden over. Van te voren had Tjapko ook al goed werk gedaan door voor deze speciale gelegenheid  een tactische opstelling in elkaar te knutselen met Erik en Jippe aan bord 1 en 2 en Migchiel aan 5.

Om kwart voor drie kwam het viertal onder leiding van Tjapko dan toch eindelijk de speelzaal binnen en zette het zich achter de borden. De reis was opnieuw niet vlekkeloos verlopen, zo  begrepen we, want onderweg was niet alleen nog tijd verloren gegaan aan een noodzakelijke tankstop, maar ook de wagenziekte van onze teamleider had een vertragend effect gehad. Op dat moment stond van de zes al aan de gang zijnde partijen alleen Jippe slecht. Jan Boersma had door kundig openingsspel een kwaliteit tegen een pion gewonnen, Addy stond duidelijk beter en Migchiel en ikzelf stonden ook goed. Bas was weer bezig in een van zijn lijfvarianten en we weten inmiddels dat die vaak goed aflopen, ondanks objectieve tekortkomingen.

Twee uur later waren de kruitdampen grotendeels opgetrokken.  Voor het viertal laatkomers was de tijdhandicap te groot gebleken, want achtereenvolgens  waren Maarten, Tjapko en Erik ten onder gegaan en Auke zwoegde verder in een hopeloos eindspel. Zelf had ik het ook niet gered. Zo als zo vaak dit seizoen verloor ik de stellingcontrole  toen mijn tegenstander even aanzette. .
Toch zat het niet aan alle borden tegen. Zo strafte Migchiel een merkwaardiger winstpoging van zijn tegenstander overtuigend af en kwam ook Bas, eveneens met  medewerking uit onverwachte hoek, tot winst. En nadat Jan Boersma er niet in geslaagd zijn kleine voordeel te verzilveren, won Addy een eindspel dat er toch wel  remise-achtig uitzag. Daarmee bracht hij zijn score op een prachtige 6½ uit 8 (+5,=3), waarmee hij op de lijst van topscorers in klasse 1a met een TPR 2453,200 punten boven zijn rating, temidden van meesters en grootmeesters een eervolle 10e plaats inneemt.

Door de 6½-3½ overwinning waren de jongens van De Kennemer Combinatie kampioen geworden en keert de club terug in de Meesterklasse, waar het team zeker thuis hoort. Van hevige feestelijkheden viel overigens vooralsnog niet veel te bemerken. Voor ons restte nog het bange wachten op de uitslag van de wedstrijd Purmerend-Sopsweps’29. Bij een overwinning van de Amsterdammers zouden we gedegradeerd zijn.

Terwijl wij door Haarlem zwalkten op zoek naar een eetplek, duurde het nog geruime tijd  eer de verlossende mare van een 5½-4½ eindstand in het voordeel van de Purmerenders ons via het net bereikte. In het besef aan een grote afgang ontsnapt te zijn, aten we braaf onze bordjes leeg. Het had allemaal zoveel slechter kunnen uitpakken. Positief is ook dat ieder zijn toezegging voor volgend seizoen al weer heeft gegeven. Ondanks het moeizame seizoen was het weer fijn speler van Philidor 1 te zijn (trouwens ook van Philidor 2, 3, 4 en 5, geloof ik).