MOOI OP SCHEMA

Door Tjapko Struik

De dag begint al vroeg. Voor uw verslaggever althans. Nadat Eddie mij de eer van het teamleiderschap had gegund, kwamen ook de verantwoordelijkheden om de hoek kijken. Tijdig aanwezig zijn, borden en stukken klaar zetten – en meer van die ongein. Ook het meebrengen van een fototoestel voor de jaarlijkse groepsfoto hoort daarbij. Een fototoestel... u weet wel, zo'n ouderwets apparaat dat de nadruk legt op fotograferen in plaats van de op de ambitie een reglementaire nul te scoren. Ideaal vind ik dit apparaat. En sinds ik er ook Houdini op kan draaien, zelfs onmisbaar!

Van dat fotograferen kwam vervolgens weinig terecht. Een paar teamgenoten kwam iets later binnen dan het door mij voorgestelde kwartier voor de wedstrijd, maar slechts één – niet nader te noemen – persoon presteerde het om stipt bij aanvang te verschijnen. Deze sollicitatie naar bord 10 is overigens succesvol, dus vanaf ronde 2 zult u zien over wie ik het heb.

Dan nog even – voordat ik aan de wedstrijd zelf begin – een terugblik op vorig jaar. Ik mijn laatste verslag van het vorige seizoen heb ik vele schakers en niet-schakers bedankt, waarbij ik mensen heb opgeroepen zich te melden wanneer zij zich gepasseerd voelden. En gemeld hebben zij zich! Het gaat om de mannen die mijn morele steun vormen na iedere externe wedstrijd. Via de whats-appgroep 'Hakken en Schaken' –  in leven geroepen door niemand minder dan oud-Philidor 1-speler Harmen van den Berg – worden direct na de wedstrijd de uitslagen, complimenten en ongenoegens gedeeld. Deze groep wordt gecompleteerd door Jelmer Veltman – ook al oud-Philidor 1-speler – en David van Kerkhof – een verdwaalde Brabander, maar tevens goede vriend. Hoewel Jelmer al enkele jaren in Hong Kong zit en Harmen sinds enkele maanden in Mozambique, gaan de belangrijkste wetenswaardigheden nog dezelfde avond heen en weer. Zo eens per jaar komen wij bijeen. Dan komt er een schaakbord op tafel en worden alle belangrijke partijen van dat jaar geanalyseerd. Is er dan nog tijd over voor geneuzel, dan dalen wij – noodgedwongen – af naar gespreksonderwerpen van intermenselijke aard. Dank, heren!

De wedstrijd dus.

Op bord 1 geen vlotte start. Migchiel koos voor een vrij scherpe variant waarbij hij een nieuwtje voorgeschoteld kreeg. Gewoon lekker gaan schaken was een betere keuze geweest, vonden zijn teamgenoten – en ook de teamleider. Er waren ongetwijfeld kansen, maar het spelen van zijn stelling was simpelweg ellendig. Het liep niet goed af.

Op bord 2 speelde Bas voor het eerst sinds 3 jaar met wit. De oplettende lezer heeft misschien al geconcludeerd dat Bas de volgende ronde weer zwart heeft. Maar vandaag dus met wit. In een rustige opening zette hij zwart al vroeg onder druk en er is geen moment geweest dat ik over Bas bord in zat. Helaas wist hij niet op het juiste moment een beslissende tik te geven, waarna het geheel verzandde. Remise dus.

Eddie had het moeilijk met de openingstheorie. Voor de wedstrijd wist hij niet wat hij er mee aan moest. Het opvolgen van Bas zijn openingsadvies beviel hem slecht en dit moest dus maar niet weer. Ik knikte instemmend – wat kon ik anders. Vervolgens krijgt hij ook nog een tegenstander met een zeer brede kennis op dit gebied, een slecht voorteken. Toch wist Eddie zich na wat geploeter goed door de opening heen te slaan. Het eindspel leek vervolgens toch wat nadelig, maar leidde uiteindelijk tot een theoretische remise. Daarmee was het einde nog niet daar. Eddie maakte eerst nog een onnauwkeurigheid, dat gelukkig niet werd afgestraft, waarna vrij snel weer een theoretische remise ontstond. Ditmaal werden de handen ook daadwerkelijk geschud om het punt te delen.

Addy kreeg op bord 4 een geïsoleerde d-pion te bestrijden. Voordat onze webmaster mijn trainingen van voor de zomer weer aan gaat halen, wil ik benadrukken dat Addy dit volledig op eigen kracht heeft omgezet naar een gewonnen eindspel. Vakkundig won hij een pion – en even later sloot hij zelfs een stuk in van zijn tegenstander. Het eerste punt was binnen.

Zelf ik had ik – nadat Bas graag met wit speelde – het tweede bord verruild voor bord 5. Dat ik daar de hoogste ratinghouder van Caïssa-Eenhoorn zou treffen, kon ik niet op voorhand weten. Ik kreeg het erg lastig en heb zeker minder gestaan. In het drie-rijensysteem had ik met zwart voor de verandering mijn loper op e8 gezet, omdat ik 'm niet zo goed op de lange diagonaal kreeg. Inventief, maar tevens goed voor een inferieure stelling. Nadat ik de eerste aanval had overleeft, deden mijn stukken weer mee. Ik mocht vervolgens een pionnetje meepakken – dit laat ik mij doorgaans geen tweemaal zeggen – en mijn stukken gingen plotseling meedoen. Inmiddels stond de witte koning op de tocht en de tactiek bleek al snel in mijn voordeel te werken. Een tweede punt voor Philidor.

Als laatste klaar was Erik. Hij bouwde een mooi positioneel voordeel op. Daarna toverden beide spelers enkele onnavolgbare manoeuvres op het bord en het eindspel bleek gewonnen voor Erik. Een vrij vage analyse, dus bekijkt u liever de partij. Of vraag aan Eddie wat hij van de partij vond. Zijn commentaar bij de computeranalyse – direct na de wedstrijd in het Indiaas restaurant – was: “dat apparaat snapt er niets van”. Eddie was sowieso op dreef en liet overal zijn heldere licht over schijnen. Zo concludeerde hij, nadat we wel erg lang hadden gewacht op het eten, ook dat ons favoriete restaurant – de vaste stek bij thuiswedstrijden – “eigenlijk niet op eters is ingesteld”.

Vanaf bord 7 heb ik eigenlijk geen goed nieuws meer te vertellen. Houdt uw hart vast, want er gaan zware woorden vallen. Jan zette een rustige partij op en er leek weinig aan de hand. Kort nadat hij, zonder raadpleging bij de teamleider, remise aanbood – deze sollicitatie naar bord 9 is overigens ook succesvol – maakte Jan een blunder. Zonder enige compensatie ging er een pion af. Dit is later niet meer goedgekomen.

Auke kwam daarentegen een pion voor in de laatste afwikkeling voor het eindspel. Met een paard tegen een loper – en beiden nog een toren – is dit lastig spelen. Toch leek het mij dat hij slechts voor twee uitslagen speelden. Dit bleek niet terecht, want Auke overspeelde zijn hand en de randpion van zijn tegenstander was onhoudbaar. De uitgesloten derde werd werkelijkheid. Een nederlaag.

Op bord 9 gaf Jippe wel erg veel ruimte prijs. Hij wist nog wel het centrum aan te tasten, maar bleef vervolgens de enige met zwaktes. Samen met het witte loperpaar dat hij te bestrijden kreeg, was het geen fijn aangezicht. Conform deze uiterlijke kenmerken heeft Jippe ook de uitslag laten noteren.

Maarten wist aan bord 10 niet veel beter te presteren. Al kort na de opening was hij met wit voortdurend aan het verdedigen. Tot aan het eindspel had hij de materiaalverhouding in evenwicht weten te houden, maar hij gaf zijn tegenstander de mogelijkheid de laatste twee stukken eenvoudig af te ruilen, waarna zwart een 'verst verwijderde vrijpion' overhield. Dit werd netjes uitgespeeld, waarmee een treurige 4-6 opgetekend kon worden.

Het ergste moest toen nog komen. Ik moest namelijk – als kersverse teamleider – die nederlaag ondertekenen. Aangezien ik niet voornemens ben dit een nogmaals te gaan doen dit seizoen, is de tweede plaats in klasse 1A zeer realistisch. Wat betreft doelstelling is er dus weinig veranderd bij het overdragen van het teamleiderschap. Ook het optimisme van Eddie neem ik klakkeloos over en ik besluit dit verslag dan ook met de observatie dat we mooi op schema liggen!