PHILIDOR BEKERTEAM GLIJDT UIT IN VER LONNEKER

Door Ediie Scholl

Op een vrijdagavond met de auto naar het achter Enschede gelegen Lonneker, een potje schaken in een achteraf gelegen ijsbaankantine en dan om half drie  terug zijn. Een dergelijk ongerief  kan je treffen als je meespeelt in de landelijke bekercompetitie.

De vorige ronde verliep een heel stuk prettiger. Het bekerteam van Hoogeveen achtte zo’n avondlijke  reis  naar Leeuwarden te bezwaarlijk en trok zich terug.
Tjapko, Jippe K. en Erik S. toonden zich bereid mij te vergezellen op de verre tocht naar Twente; Migchiel had andere verplichtingen.

Al snel na aanvang  had ik enorme spijt van mijn deelname, want na een gewaagd openingsexperiment ontsnapte mij een onherstelbare  blunder. Mijn Duitse tegenstander speelde de partij onberispelijk uit. Dit betreurenswaardige voorval bevestigde de door mij vaker geponeerde  stelling  dat wedstrijdschaak- en zeker bekerschaak-  eigenlijk niets is voor de ouder wordende mens.

Het voorval had natuurlijk ook een deprimerende invloed op mijn medestrijders; zij kropen direct in hun schulp. Alleen Jippe kroop er langzaam maar zeker weer uit, nadat hij zijn tegenstander eerst dringend had uitgenodigd ten aanval te trekken. Die liet zich dat niet twee keer zeggen, overschatte zijn stelling en werd door Jippe keurig in een hopeloos eindspel geloodst. Jippe’s lievelingspaard dat zich tijdenlang op h1 schuil gehouden had, speelde daarbij een hoofdrol.

Maar toen was de wedstrijd al verloren, want Erik slaagde er niet in zijn goede openingsspel een vervolg te geven. Tjapko trof een sterke tegenspeler in de persoon van Thorben Koop, een Duitse jongeman, die onlangs een GM-norm schijnt te hebben gehaald. Tjapko toonde zich niet onder de indruk en wist zich in het eindspel keurig te redden.