PHILIDOR 3 KOMT NET TE KORT

Door Siegbert de Jong

Toen ik mijn partij had gewonnen (de stand was toen 2-0), ging ik met mijn tegenstander analyseren in de analyseruimte. Gelukkig werd ik zo af en toe op de hoogte gehouden van de tussenstand in de speelzaal. Eerst kwam ons oud-lid Dirk-Jan Dekker melden dat de stand bij Schaakwoude 1 tegen F-Pion 1,5-0,5 was. Een tijdje later wist Aeilko te vertellen dat wij met 4-0 voor stonden. Tevreden ging ik zodoende verder met analyseren. Het volgende wat ik hoorde was 5-1 met twee remises erbij aan bord 1 en 2. Dit was nog steeds helemaal volgens het scenario dat ik in mijn hoofd had: remises aan de beide hoogste borden (waar bij DSC twee spelers met een rating van boven de 2000 zaten) en aan de onderste borden zoveel mogelijk winnen, afhankelijk van het resultaat in de andere wedstrijd. Aan die onderste borden zaten bij DSC nl. tegenstanders met wel zo’n 300 ratingpunten minder dan wij. Dan was er nog Gerard Baars, met een vergelijkbare rating met die van ons. Ik wist niet aan welk bord hij zou zitten en of het nodig zou zijn om ook van hem te winnen. Het werd bord 3 tegen Hette en gelukkig zag het er daar al gauw positief uit. Er kwam een Ben-Oni op het bord die was begonnen met e2-e4. Je maakt wat mee in de FSB! Hette won een pion en wist de partij naar zich toe te trekken. Ook Aeilko had intussen gewonnen, terwijl Zahid ons eerder al op 1-0 had gebracht.

Bij de nieuwe tussenstand 5-1 was de prognose zelfs 7-1. Ook verheugend (en net zo belangrijk) was het bericht dat Schaakwoude nooit met meer dan 6-2 zou winnen. In dat geval zouden beide teams gelijk eindigen in zowel match- als bordpunten en zou het onderling resultaat bepalen dat Philidor 3 kampioen zou worden. Vol goede moed liep ik na de analyse dan ook de speelzaal weer in. Daar hoorde ik al gauw dat wij niet met 7-1 hadden gewonnen, maar ’slechts’ met 6-2 en dat tot overmaat van ramp Schaakwoude ook met 6-2 had gewonnen, zodat de kampioensschaal aan onze neus voorbijging. Toen ook Robert had gewonnen, liep alles nog steeds perfect, totdat aan het bord van Erik de beslissing moest vallen. Van een zinderende slotfase met tientallen toeschouwers om het laatste bord is volgens mij geen sprake geweest, al moet ik toegeven dat ik er niet bij was. Niet lang na de 6-2 bij Schaakwoude moest Erik het hoofd buigen en was alles ineens voorbij. Weg kampioenschap! Erik speelde een ingewikkelde Franse partij, zal het niet altijd goed hebben gedaan, maar ik had er, mede met het oog op de rating van zijn tegenstander, wel vertrouwen in dat het uiteindelijk allemaal goed zou komen. Het mocht helaas niet zo zijn.

Wij kunnen niemand iets verwijten. F-Pion was zonder invallers aan de start verschenen en deed aldus zijn sportieve plicht, net als DSC trouwens. Het ging afgelopen zaterdag weliswaar mis aan het bord van Erik, maar ieder van ons heeft dit seizoen wel ergens punten laten liggen. Tijdens de afsluitende maaltijd kwamen enkele van dergelijke gevallen weer te voorschijn: mijn weggeven kwaliteit meer tegen Emmeloord, het zelfmat van Robert tegen Steenwijk en Maartens enige nederlaag tegen hetzelfde Steenwijk. En de overige spelers zullen deze gevallen gemakkelijk kunnen aanvullen met eigen situaties, waardoor wij nu aan het eind een bordpunt tekort kwamen.

Positief was het meespelen van Robert. Ik schreef hier bijna ’de terugkeer van Robert’, maar dat is nog maar de vraag. Daarvoor is het nog te vroeg. Ik heb begrepen dat de combinatie werk-gezin-schaken nog steeds niet gemakkelijk is. Misschien kan hij lid blijven en zo nu en dan als invaller fungeren. Maar misschien zit er wel meer in. Ik kreeg in ieder geval niet de indruk dat het afscheid definitief was.

Na afloop werd door de spelers van Schaakwoude in de wandelgangen al voorzichtig gespeculeerd over het komende seizoen in de KNSB. Er werden al plannen gemaakt om enkele sterke oud-spelers terug te halen. Wat een luxe! Bij Philidor vertrekken de laatste jaren nl. alleen maar sterke spelers.

Een terugblik op het afgelopen seizoen volgt t.z.t. waarschijnlijk in het nieuwe jaarboek. Rest mij nog de supporters Leo, Migchiel, Marcel en Egbert te bedanken, die de reis naar Heerenveen hadden ondernomen om ons (en het vierde niet te vergeten) aan te moedigen. Ook Jan Boersma liet zijn gezicht zien. Ik hoop dat ik hierbij niemand vergeten ben.