PHILIDOR 3 EN DE AUTO VAN ROBERT

Door Siegbert de Jong

Net als bij onze eerste wedstrijd kende de uitwedstrijd tegen Schaakwoude 2 een bijzondere start. Robert had Maarten opgehaald en samen waren ze vanuit Ferwerd op weg gegaan naar Damwoude. Ik had hen omstreeks kwart voor acht toch wel in de speelzaal verwacht. Omstreeks tien voor acht (de wedstrijd was nog niet begonnen) kreeg ik een telefoontje van Maarten. Hij vertelde in het kort wat er was gebeurd. Bij een benzinestation in Dokkum wilde de auto van Robert ineens niet meer verder. Ik heb begrepen dat er allerlei lampjes begonnen te branden die normaal nooit branden. Ik heb er geen verstand van, maar Robert dacht zelf aan het besturingssysteem. Gelukkig konden zij door Roberts vrouw opgehaald worden om hun reis te vervolgen. Logisch dat ze wel met een behoorlijke tijdsachterstand (pas tegen half negen) in de speelzaal arriveerden. Gelukkig had Schaakwoude tot acht uur gewacht met het aanzetten van de klokken. Maartens tegenstander was bovendien zo vriendelijk om daar nog eens drie minuten bij te doen. Met andere woorden: al drie personen die een woord van dank verdienen: Roberts vrouw, de wedstrijdleider en Maartens tegenstander.

Voor sportieve gebaren moest je donderdag toch in Damwoude zijn. Dat bleek ook nog eens na afloop, want Robert en Maarten moesten na de wedstrijd natuurlijk ook weer thuis zien te komen. Omdat het met Roberts vrouw niet nog eens lukte, moest er een andere oplossing gevonden worden. En die kwam er met dank opnieuw aan Schaakwoude en aan Hette. Robert werd door Jos Boers naar zijn auto in Dokkum teruggebracht (Wytze Visser had dat ook al aangeboden), waar het de bedoeling was om eerst de ANWB te bellen en daarna misschien met behulp van een garagebedrijf naar Ferwerd terug te reizen. Hette was zo vriendelijk om Maarten eerst thuis te brengen voordat hij terug zou rijden naar Heerenveen.

Er werd natuurlijk ook nog geschaakt in Damwoude. Robert en Maarten begonnen zoals gezegd met een behoorlijke tijdsachterstand, maar aan het bord van Robert was die toch al gauw weer verdwenen. Speelde Robert de openingsfase zo snel of dacht zijn tegenstander dat hij zeeën van tijd had? Ik weet het eigenlijk niet. De partij eindigde evenwel met een blunder die zwart een volle toren kostte. Bij Maarten duurde het allemaal wat langer. Veel van zijn partij heb ik niet goed kunnen volgen, omdat hij helemaal in een hoek van de speelzaal zat. Zijn tegenstander bracht op een gegeven moment een kwaliteitsoffer voor een matdreiging. Maar een matdreiging is nog geen mat wanneer er eenvoudig iets aan die dreiging gedaan kan worden en zwart blijft dan natuurlijk wel een kwaliteit achter. Ook een punt voor Maarten dus en 2 uit 2 voor onze pechvogels.

De wedstrijd was met een 1-0 achterstand begonnen, omdat Erik vooruitgespeeld en verloren had. Wij moesten zodoende een week lang tegen een achterstand aankijken en dat is zeker geen prettig gevoel. Op de speelavond zelf bleef die achterstand ook nog een hele poos op het wedstrijdformulier staan, want Schaakwoude 2 beet lange tijd uitstekend van zich af. Aan het eind zaten wij aan bijna alle borden aan de goede kant van de score, maar aan verschillende van die borden had er voor onze tegenstanders zeker meer in gezeten. Het was uiteindelijk Zahid die het eerste punt scoorde. Hij wist zijn tegenstander met weinig materiaal op het bord klem te zetten op de onderste rijen. Om zich te bevrijden moest zwart materiaal geven en dat is aan Zahid natuurlijk wel besteed. Wij konden trouwens opnieuw een kopje koffie (!) naast zijn bord zien staan dankzij de gratis eerste consumptie. Toen Jolle remise was overeengekomen (1,5-1,5), kon de zegereeks beginnen en wisten wij uit te lopen naar 1,5-6,5. Jolle leek een gemakkelijk gewonnen eindspel te bereiken, maar hij had zijn tegenstander daarbij toch iets teveel tegenspel gegeven. Zoveel dat ik zelfs dacht dat Jolle mat zou gaan, maar zo erg was het gelukkig niet.

Hoe het Robert en Maarten was vergaan, heb ik hierboven reeds beschreven. Hette had zijn tegenstander langzaam teruggedrukt op de onderste twee, drie rijen. Ik zag de witte dame op een gegeven moment zelfs op h1 staan. Wanneer met zo weinig ruimte een stuk wordt aangevallen, wil het wel eens voorkomen dat er geen weg terug is en het stuk verloren gaat. Zelf wist ik ook te winnen na mijn tegenstander in het middenspel onnodig veel te veel kansen te hebben gegeven waardoor deze waarschijnlijk ergens de winst heeft gemist. Hoe Aeilko tenslotte won, laat hij zelf zien. Het was voor hem een bijzondere dag, want het was maar liefst 781 (!) dagen geleden dat hij een partij had gewonnen. Iets voor het Guinness Book of Records misschien? Weinig gespeeld weliswaar, maar toch… Naspelen dus, want wie weet moeten wij opnieuw lang op een overwinning wachten.

Nog steeds de maximale score dus voor Philidor 3 en gedeeld bovenaan, maar de belangrijkste wedstrijden komen nog.