PHILIDOR I VERLAAT LAATSTE PLAATS

Door Eddie Scholl

19-03-16

Philidor 1847
2212
-
Caissa-Eenhoorn
2197
-
1. IM Migchiel de Jong
2390
-
Daan Zult
2328
½
-
½
2. FM Addy Lont
2285
-
Henk-Jan Visser
2271
1
-
0
3. Bas van der Lijn
2263
-
WIM Arlette van Weersel
2156
1
-
0
4. Tjapko Struik
2323
-
Ron Deen
2165
½
-
½
5. Eddie Scholl
2250
-
Arne Moll
2213
1
-
0
6. Jan Boersma
2058
-
Peter Doggers
2203
0
-
1
7. Jippe Kamstra
2101
-
FM Martijn Monteban
2242
0
-
1
8. Auke van der Heide
2150
-
Ardjan Langedijk
2124
½
-
½
9. Jan Hania
2146
-
Jerrel Thakoerdien
2157
0
-
1
10. Erik Sparenberg
2154
-
Alexander Geerts
2107
1
-
0

 

Dat we ons weinig misslagen meer konden permitteren, dat was ons allemaal wel duidelijk. Winnen tegen mededegradatiekandidaat Caïssa/Eenhoorn uit Hoorn, dat was de boodschap en de ervaring van de laatste jaren leerde dat dat nog een hele opgave zou  zijn. De Hoorners hebben een aardig team met dit seizoen Daan Zult (5 uit 6) als uitblinker en verder allemaal degelijke spelers uit de 2100/2200-ratingklasse. En een dame in de gelederen, Arlette van Weersel, die (excuus voor de afgesleten beeldspraak) haar mannetje staat.

Aan het eerste bord moest Migchiel het met zwart opnemen tegen Daan Zult. Al snel ontstond een stand zonder al te veel spanningen en na een uur of drie was de remise onvermijdelijk.
De teamleider zelf mocht het eerste volle punt bijschrijven. Niet dat er sprake was van een modelpartij, nee zeker niet, hij had te maken met een tegenstander die zichzelf met een tekort aan theoretische kennis, gekoppeld aan een bizar tijdsverbruik, de das omdeed.

Helaas ging de voorsprong al snel weer verloren doordat aan het belendende bord Jan Boersma onder tijdsdruk de controle over zijn oorspronkelijk helemaal niet slechte stelling verloor. Erik Sparenberg gaf ons opnieuw de leiding. Door een aardige wending wist hij de zwarte koning in het midden van het bord vast te pinnen, waarna er trouwens nog heel wat geduwd en gemasseerd moest worden aleer de kwetsbaarheid van de zwarte monarch echt manifest werd. Een mooie partij van onze man. Na een tamelijk rustige remise van Auke werd bij de eerste tijdcontrole een tussenstand van 3-2 bereikt.  

Een voorzichtige prognose wees in de richting van een kleine overwinning, maar ja, er is dit seizoen in het laatste speeluur al heel veel misgegaan …
Dat de partij van Tjapko in remise moest eindigen, dat stond eigenlijk vanaf het begin in de sterren geschreven. Vanaf zet 1 dansten de stukken van beide partijen om elkaar heen en deelden voorzichtige speldenprikjes uit, zonder blijvende schade aan te richten. Het deed me sterk denken aan een spiegelgevecht.

Toevallig kreeg de Hoornse dame te doen met de meest vrouwvriendelijke speler binnen onze club en zijn medespelers maakten zich dan ook zorgen of Bas het wel zou kunnen opbrengen haar met zijn gebruikelijke krachtdadige aanpak te confronteren. Dat leek er aanvankelijk niet op, want na een zet of 10 was een volledig symmetrische stand ontstaan. Maar toen die eenmaal doorbroken was, nam onze Bas de teugels gedecideerd in handen om Arlette eerst positioneel en vervolgens ook combinatoir te overweldigen.
Intussen was Jippe in een hopeloos eindspel verzeild geraakt en stapelden ook voor Jan Hania de moeilijkheden zich op. Maar gelukkig stond daar tegenover dat Addy zijn door mooi breed spel verkregen overwicht met vaste hand omzette in een gewonnen eindspel.
Daarmee waren de 5½ punt binnen en konden we de laatste plaats aan de Hoorners overdoen.

Na afloop bleek dat we ook het Haarlemse HWP voorbij zijn en nu de achtste plaats bezetten.
Onderaan in onze klasse is het met nog zes degradatiegegadigden ongemeen spannend. In de resterende wedstrijden tegen Max Euwe Enschede en HWP zullen er nog minstens twee punten moeten worden bijgeschreven om het vege lijf te redden. Dat moet kunnen.