COMEDY OF ERRORS IN ALMELO

Door Eelke Heidinga

Een ouderwetse uitwedstrijd: per trein naar Almelo. We hadden zowel heen als terug steeds overvolle treinen, maar dat verhoogde wel weer de gezelligheid. Zelfs Franke (die zijn eerste treinreis in 30 jaar maakte) was vol lof over deze wijze van vervoer. Schaakclub Almelo was verhuisd van hun speelzaal in een buitenwijk naar het Shamrock café in het centrum. Een grote verbetering! Het was vlak bij het station, zaal was uitstekend, gratis koffie en na afloop konden we er lekker eten.

De score werd zoals zo vaak geopend door Marcel. "Ze komen op het licht af." Een beroemde uitspraak van Lodewijk Prins op de vraag hoe hij toch soms zo makkelijk wint. Zo ook bij Marcel: een zeker niet zwakke tegenstander wordt met ogenschijnlijk gemak gevloerd.

BIj Eelke lukt dit seizoen extern tot nu toe alles, in tegenstelling tot het desastreuze vorige seizoen. Ook in Almelo ging het van een leien dakje. Met een standaardcombinatie won Eelke in het middenspel een stuk, en toen een dreigende witte aanval was opgevangen won zwart eenvoudig.

Hette was deze middag de enige die verloor. In het diagram hierboven had Hette met zwart een kwaliteit kunnen winnen met Dxe4. Dat verzuimde hij, waarna zwart lelijk in de verdrukking kwam. Wit miste een paar snelle afmakers en wikkelde uiteindelijk af naar een dame-eindspel met een ontstopbare vrije b-pion.

Oene aan bord 1 speelde zeer degelijk. Zette een partij op zonder zwaktes in de stelling. Omdat zwart dat ook al deed, bleef het evenwicht tot het einde gehandhaafd: een nuttige remise.

Wessel speelde een strakke partij; won een pion en nog een pion. Maar zag toen dat wit een onneembare vesting had: remise. Toen dit verslag al gereed was kwam er nog een mail van Wessel: "in plaats van mijn Dxa5 had ik Da4-d1 kunnen spelen wat wint voor mij (-6.5)." Een leermomentje.

Erik won een strakke partij. Erik opende met wit agressief; zwart moest alle zeilen bijzetten om bij te blijven. Toen zwart de boel onder controle leek te hebben kwam er een nieuwe aanvalsgolf van Erik: hij offerde een kwaliteit waarna hij een fraaie mataanval kreeg. Mooi potje.

De stand was nu 4-2 voor ons, met Egbert en Franke nog aan het bord. Gezien de stand op de borden en vooral gezien de gemiste kansen kon het alle kanten op. Het kon 4-4 worden, maar ook net zo goed 6-2. Uiteindelijk werden beide partijen na harde strijd remise. Egbert kreeg de eer om de match binnen te halen.

Bij Franke tenslotte moest de trukendoos volledig open. Zijn Russische tegenstander had een fraaie vriendin aan zijn zijde; wellicht leidde dat af want zwart miste tweemaal een winnende voortzetting.

De treinreis terug was weer van een ouderwets niveau. We hebben daar nog stevig aan ledenwerving gedaan: we raakten in gesprek met Sjoukje uit Leeuwarden, die pas is begonnen met schaken; uit een partij op het zakschaakspel van Wessel tussen Sjoukje/Marcel en Wessel/Egbert bleek dat Sjoukje veel talent heeft. Ze gaat ernstig overwegen de club eens te bezoeken, en daar komt bij dat ze een aantal talentvolle vriendinnen heeft die allen staan te trappelen om het schaakpeil bij Philidor eens stevig te verhogen. Als je wat meer informatie wilt, Sjoukje: mailen!

Intussen is Philidor II hoog op de ranglijst gekomen. Maar het seizoen is nog lang.