PHILIDOR III LAAT OPNIEUW KANSEN LIGGEN

Door Jacques Malschaert

Op maandag 8 februari was de uitwedstrijd van het derde team in Heerenveen. De line up zag er veelbelovend uit. Met een iets hogere gemiddelde rating mochten we de wedstrijd gematigd optimistisch tegemoet zien. Het begon allemaal een beetje dubbel met het niet verschijnen van mijn tegenstander aan bord drie. Gratis een punt, maar toch een verloren avond. Door deze vrije avond werd ik wel geacht te volgen wat er zoal gebeurde aan de borden om er een gepast verslag van te maken.

Na een uur konden we dan het eerste punt noteren aan mijn bord, 0 - 1. Nog sneller kreeg Erik op bord 7 het punt in de schoot geworpen. Zo ongeveer na een kwartier spelen gaf zijn tegenstander op de zevende zet een stuk weg waarna er eigenlijk geen strijd meer was. Er werd nog een beetje gesparteld, maar dat duurde niet al te lang ( 0 – 2). Op bord 8 kreeg Leo ten koste van een pion heel makkelijk spel. Het terugwinnen van het kleinood was een kwestie van tijd. Leo hield een betere stelling over en won al snel een pion. Toen de tweede pion werd gewonnen was ook hier het pleit snel beslecht in ons voordeel: 0 – 3.

Zo ongeveer in deze fase noteerde ik als voorspelling 5 – 3 voor Philidor. Eelke (bord 4) speelde een goede partij. Dat werd beloond met een kwaliteitswinst en eigenlijk een simpele route naar de winst. Een afschuwelijke blunder gooide de zaak volledig in de war, mat of dameverlies (1 – 3). Siegbert en Gerard hadden het niet makkelijk. Gerard verloor onderweg een pion en wat erger was: de stelling was te eenvoudig voor zijn tegenstander. Er zat geen enkele complicatie in de stelling en geruisloos werd het punt door Heerenveen binnengehaald (2 – 3).

Siegbert had een pionnetje gepakt wat hij achteraf misschien beter niet had kunnen doen. Zijn koning kwam onder zwaar vuur te staan. Te zwaar ( 3 – 3). De meest spectaculaire partij speelde Dik tegen Carla Bruinenberg. Een klassieke Konings-Indiër waarbij Dik (met zwart) op een klassieke manier een koningsaanval opzette. Het torenoffer was waarschijnlijk al niet echt correct. Het leidde wel tot diepe overpeinzingen bij Carla waardoor Dik enige hoop kon koesteren in de tijdnood van zijn tegenstandster. Carla verdedigde zich erg goed. Dik gooide vrijwel al zijn stukken in de strijd, maalde niet om nog een loper. Kwam uiteindelijk tot de ontdekking dat hij zo ongeveer alles had geofferd en geen stukken meer over had ( 4- 3).

Het begon zo mooi. De eer kon nog worden gered door Maarten.  In de opening won Maarten met een openingstruc een pion. Wat daarna gebeurde, je mag het gerust een modelpartij noemen. Zijn tegenstander vond diverse complicaties die Maarten telkens vakkundig wist te pareren. Sterker, zijn stelling bleef erg goed. Na een lange zit en veel koelbloedigheid wist Maarten uiteindelijk de eer te redden (4-4). Punt binnen, het hadden er twee kunnen zijn.