PHILIDOR III OVERTUIGT NIET ECHT, MAAR WINT WEL

Door Siegbert de Jong

De wedstrijd tegen F-PION werd in Kimswerd gespeeld. Het was voor verreweg de meesten van ons de eerste keer dat wij in Kimswerd een officiële partij speelden. Kimswerd is bij iedereen natuurlijk vooral bekend vanwege Grutte Pier. Het is ook de plek waar Jan Roelof Kruithof over een kluunmat struikelde tijdens de Elfstedentocht van 1985. Wij waren er voor een keer dichtbij. Het multifunctioneel centrum waar wij speelden had een zeer Fries karakter. Zo hadden alle vertrekken een Friese naam gekregen. Wij speelden dus niet in de Muziekzaal, maar in de Muzykseal (weliswaar daarginds verkeerd gespeld als Musykseal). Ook de wedstrijdleider hield zijn openingswoordje in het Fries.

Jacques had deze toespraak gemist, omdat hij een kwartier te laat was. Het werd later allemaal nog erger voor hem. Het was echt vrijdag de 13de voor hem. Hij was dit seizoen met zes uit zes begonnen, maar afgelopen vrijdag kwam daar een eind aan. Eigenlijk ging alles mis. Het te laat komen op zich nog niet eens, toen bleek dat zijn klok bij binnenkomst nog steeds op 1.45 stond, omdat zijn tegenstander (die wit had) ook nog niet was verschenen. Wat er daarna misging, was (ik geloof dat het half negen was) dat zijn telefoon afging. Jacques haastte zich te zeggen dat het niet zijn telefoon was, maar zijn wekker. Gelukkig maakten zijn tegenstander noch de wedstrijdleider er een probleem van en de partij ging vrolijk verder. Jacques was in een scherpe variant van het Siciliaans terechtgekomen en wit was daar duidelijk beter in thuis dan zwart. Jacques verloor de rochade, maar het ergste moest toen nog komen: dameverlies! Na 12 zetten konden de stukken zodoende weer in de doos. In de analyseruimte werd hierna de hele avond nog naar de partij gekeken. Het wedstrijdreglement zegt dat een apparaat niet aan mag staan, al kon Jacques’ apparaat volgens hemzelf niet uitgezet worden. Daarover ontstond na afloop ook nog enige discussie. Hoe dat afliep, weet ik niet. Beide teams hielden zich zodoende bezig met in feite onbenullige dingen, terwijl op hetzelfde moment, zonder dat wij het wisten, zich veel ergere dingen afspeelden in Parijs. Wanneer een apparaat echt niet uitgezet kan worden, is het misschien raadzaam om de wedstrijdleider daar van tevoren van op de hoogte te stellen en het apparaat zelf tijdelijk bij de wedstrijdleider in te leveren. Een reglementaire nul werd ons dus bespaard, al had dat voor het resultaat natuurlijk niets uitgemaakt.

Eelke trok de stand gelukkig al snel weer gelijk. Hij vertelt zelf hieronder hoe dat in zijn werk ging. Hij bracht de stand op 1,5-1,5, omdat Catharinus al vrij snel remise was overeengekomen, toen het eigenlijke gevecht nog moest beginnen. Toen Jacques om acht uur achter zijn bord plaatsnam, had Erik, die inviel voor Jolle, zowaar al een stuk gewonnen. Sneller kan bijna niet! Hij speelde dan ook tegen iemand die gewoonlijk in de derde klasse van de FSB uitkomt. Door enige onnauwkeurigheid ging het stuk toch weer verloren, maar er bleef gelukkig nog wel een kwaliteit meer over, zodat de partij toch nog over de streep kon worden getrokken. Gerard speelde remise. Hoe die tot stand kwam, heb ik eerlijk gezegd gemist. De laatste keer dat ik bij zijn bord keek, had hij een stuk tegen een paar pionnen minder. Wel met mooie compensatie naar mijn gevoel. Dik was enigszins verrast dat hij aan bord 5 was gezet. Maar hij maakte dit wel waar door te winnen. Hij had het initiatief toen ik voor de laatste keer bij zijn bord keek, maar hoe de winst daadwerkelijk tot stand kwam, heb ik helaas gemist. Hij boekte wel de meeste ratingwinst van ons allemaal (+ 10.8).

Nu was de tussenstand 2-4, met mijn partij en die van Maarten nog aan de gang. Maarten was in mijn ogen prachtig uit de opening gekomen na Pg5 en Pxe6, maar het viel later toch enigszins tegen. Hij kwam zelfs twee pionnen achter, maar er was gelukkig genoeg compensatie, vooral dankzij de beruchte slechte Franse zwarte loper. Ikzelf was als laatste bezig. In de opening had ik in een optimistische bui een pion geofferd om een kwaliteit te winnen, maar twee zetten later durfde ik die kwaliteit toch niet te pakken. Pion achter dus zonder compensatie. Tegen het einde van de partij kreeg ik plotseling van mijn tegenstander de gelegenheid om mat in twee te geven, maar ik had weinig tijd meer om nog eens naar de verschillende varianten te kijken. Bovendien zag ik een mogelijkheid om af te wikkelen naar een eindspel met lopers van ongelijke kleur en elk nog twee pionnen. Bij thuiskomst (en nu nog steeds trouwens) had ik zodoende een dubbel gevoel. Aan de ene kant blij dat ik niet verloren had, maar aan de andere kant teleurgesteld over de gemiste winstkans aan het eind.

Enkele partijen en fragmenten zijn op de website van Franeker te vinden. Over vier weken de kraker tegen WES, dat nu samen met ons aan kop staat.

Banning dacht de partij al binnen te hebben met zijn mooi a-pion. Maar Siegbert heeft het duivelse Td7!! nog.

Ai ai ai! denkt Cees. Op 42 ... a2 volgt 43. Td6, de loper moet er tussen, wit slaat en stopt met Tf1 de pion. Als de loper speelt is het mat op h7. De enige zet is hier 42...Te3.
Cees speelde echter 42 ...Tg3? Dat had moeten verliezen na 43. Kxg3 a2 44. Td6! Siegbert speelde echter 44. Td1 met remise.