PHILIDOR I IN ZWAAR WEER

Door Migchiel de Jong

Het begon allemaal zo goed… Na een wandeling van ongeveer 20 minuten in de regen vanaf het Sciencepark, waar we onze auto’s geparkeerd hadden en gek genoeg bijna tegelijk aankwamen, konden we beginnen aan deze belangrijke wedstrijd. Het speellokaal was nauwelijks een speellokaal te noemen: Een nauwe ruimte met maar 1 wc, wel goede catering trouwens! Wat mij opviel was dat het laminaat in deze ruimte precies hetzelfde was als het net gelegde laminaat bij mij thuis. Blijkbaar voelde ik mij daardoor zo op mijn gemak, dat ik in sneltreinvaart Marc Overeem oprolde. Binnen anderhalf uur en 19 zetten, gaf Marc op en na het handen schudden beende hij op karakteristieke wijze de speelzaal uit. We hebben hem die middag niet meer gezien.

Gelijk werd ik tot verslaggever gebombardeerd door een langslopende Addy. Diezelfde Addy speelde aan bord 1 tot dan toe een prima partij tegen grootmeester Paul van der Sterren. Voor de mensen die niet bekend zijn met deze man: Paul had een piekrating van boven de 2600 (2604, januari 1994) en bereikte in 1993 de kwartfinale van de kandidatenmatches en vond hier zijn Waterloo in Gata Kamsky. Na een periode van afwezigheid heeft hij zich een paar jaar geleden weer gemeld in het strijdperk. De zestigjarige van der Sterren speelde een sterk tweede deel van de partij en na een aantal onnauwkeurigheden van Addy, won hij de kwaliteit en niet veel later de partij. Even daarvoor, ongeveer na tweeëneenhalf uur spelen was uw verslaggever nog zeer optimistisch over de wedstrijd: Jan Boersma stond een stuk voor, Tjapko stond een pion voor zonder compensatie, Bas stond zeer goed tegen de andere grootmeester: Hans Ree. Erik en Auke hadden prima stellingen, alleen Jeroen en Wietze stonden minder. Een overwinning zat er ook zeker in, maar hoe anders zou het lopen...

Zoals gezegd maakte Paul van der Sterren de gelijkmaker voor de Caissanen. Onder het toeziend oog van oude bekende en net vader van een gezonde zoon Theo, Erik Jan Wagenmakers, gebruikte Bas erg veel tijd. Erik Jan en ik waren het erover eens dat Bas veel te lang over logische zetten zat na te denken. Hans Ree kon door het tijdsverbruik van Bas in samenwerking met de kwaliteit van de zetten van Bas, terugkomen vanuit benarde positie. Op zet 35, toen het al de verkeerde kant op dreigde te gaan, kwam er opeens geen zet meer uit de handen van Bas. Met 30 seconden increment door de vlag gaan vind ik heel knap en ja dat is inderdaad cynisch bedoeld. Toch ben ik ervan overtuigd dat Bas zich gaat herpakken dit seizoen en zijn gebruikelijke zwarte pronkstukjes gaat afleveren.

Vanaf het moment dat we achter kwamen, ging het heel hard. Auke kon aan het laatste bord tegen Enrico Vroombout een vrijwel winnende zet doen. In plaats daarvan kwam hij uiteindelijk in een minder, maar wellicht houdbaar eindspel. De tendens van de middag zette zich echter voort: Het eindspel werd niet gehouden. Jeroen Weggen had in de opening een pion geofferd voor initiatief, maar na het onnauwkeurige e4, was de pion achterstand niet te compenseren. Tegenstander Arno Bezemer speelde een sterke partij en kon de zwarten na een kleine combinatie een winnend eindspel bezorgen.

Erik speelde tegen Alje Hovenga in eerste instantie een goede partij, maar hij liet in het middenspel te veel stukken toe richting zijn koning en werd ook daadwerkelijk mat gezet. Gelukkig maakte Tjapko de reeds verloren wedstrijd een beetje dragelijker door gedecideerd te winnen van Robert Kikkert. De witte koning ging al vroeg naar f1 en sloot de toren op h1 op. Toen deze toren in het spel werd gebracht, was dat al ten koste van een pion gegaan. Tjapko had geen enkele moeite met de afwerking. Jan Boersma speelde lange tijd een prima partij. Zoals eerder vermeld had hij een stuk gewonnen. Rob Witt had in eerste instantie goede compensatie, maar toen Jan een stel torens kon afruilen had hij even later de overwinning voor het grijpen. Het ging echter van kwaad tot erger: Na een blunder in een stelling die al niet meer beter was, kwam Jan in een matnet.

Wietze had zijn dag niet, zowel hij als zijn tegenstander boden niet remise aan en dan is Wietze van slag. Hij verloor een pion en hoewel hij volgens uw verslaggever goede compensatie had, kwam hij nooit echt in de partij en verloor uiteindelijk. Dit leverde wel een gewonnen weddenschap op voor Erik Sparenberg, want er werden wel degelijk meer dan 15 zetten gespeeld Jeroen!

Eddie had een vervelende middag. Geheel onnodig verloor hij een pion, maar hij wikkelde wel naar een remise-eindspel af. Dat dit trouwens remise is geworden is een wonder, want Eddie raakte onderweg een belangrijke pion kwijt en stond glad verloren. Na een kort bezoek aan de Thai gingen we, teruglopend in het donker op de tast in een naburig park, weer terug naar Leeuwarden. In Leeuwarden zullen we over 3 weken moeten winnen van SSC 1922 uit Soest om van de inmiddels laatste plaats af te komen!

                                                                                                                                                      .