GLORIEUZE DAG IN GOUDA

Door Wietze Jongsma

Bij het opmaken van de balans op weg naar huis bleken we een absolute topdag te hebben meegemaakt: een directe concurrent verslagen en gepasseerd; alle uitslagen in ons voordeel en handhaving heel dichtbij. Voor glorie moet je wat wel wat geluk hebben zoals Auke die in licht verdachte stelling een vol stuk in de schoot geworpen kreeg. Eddie zorgde voor het ultieme geluksmoment door in een slecht eindspel een "winnende" tussenzet te spelen, allen begrepen meteen dat de stand ondanks de minuspion potremise was, de matchpunten waren binnen.



Omdat we reeds 11.15 in de speelzaal arriveerden (het bekende erg ruime reisschema), ondanks tanken, Jan H. oppikken en een file voor Joure, besloot ik direct een wandeling naar het centrum te maken, het was mooi weer en zelfs Tjapko was er al-vanuit Amsterdam. Toen ik zo'n 75 minuten later terug was, moest ik wellicht invallen omdat Addy dacht dat het om 13.00 uur begon; het was zeer de vraag of hij binnen het reglementaire uur alsnog kon gaan spelen. En dat in de belangrijkste wedstrijd van het seizoen en nota bene zijn 250-ste partij! Koelbloedig, maar wel met het oog op de deur die in het slot viel, heb ik gewacht en waarachtig 6 minuten voor tijd kon ik A. verwelkomen met de woorden: mooi op tijd. Er rolde een volkomen gelijkwaardige remise uit, met zwart.

De anderen speelden redelijk onverstoorbaar hun partijtje, zo leek het; toen ik voor de 2e keer vertrok, stond alleen Erik verschrikkelijk aangekrant; gelukkig hield ik me in, zei niets en bood hem 2 stroopwafels aan omdat hij die misschien nog nodig zou hebben.

Bij terugkeer had Jan Hania al gewonnen en hoe! Een van hun beste spelers, Peter Ypma, was vanuit de opnening weggeofferd (zie partij). Jan Boersma maakte daarna vlot remise ; hij had weinig bereikt tegen het Frans. Niet lang daarna kreeg Auke het stuk cadeau, maar staakte Bas de ongelijke strijd met een kwaliteit minder. Niet op tijd verloren dus, maar na 10 zetten was de partij in hogere zin al gespeeld.

De stand van zaken in het laatste uur: Jeroen paste een wurggreep toe, kon niet verliezen, Tjapko had het lastig tegen het jeugdtalent Vrolijk, Eddie stond uiterst bedenkelijk, waarschijnlijk verloren; edoch Erik was helemaal terug in de wedstrijd en Migchiel had een pluspion tegen Scheeren.

Deze IM wist toch nog vlot de remisehaven te breiken, tegenvaller, maar Erik was met iets moois bezig: het overspelen van de tegenstander in het eindspel, miste nog een geforceerde stukwinst, maar speelde het paardeindspel met vaste hand naar winst. We hadden nog 1 punt nodig uit 3 partijen. Jeroen moest helaas in remise berusten, we hielden ons hart vast, totdat Eddie het glorieuze f5 speelde. Dat Tjapko verloor was onbelangrijk, de 2 matchpunten waren binnen.
Bij de Chinees werd Addy gehuldigd, 250 wedstrijden met bijna 60 procent!



Ik werd altijd licht onpasselijk bij het horen of lezen van de naam Messemaker 1847, een gefantaseerd jaartal, immers een jaar of 10 na het vieren van het 100-jarig bestaan ging men het 150-jarig bestaan vieren alsof er niets gebeurd was! Dit was de eerste onderlinge ooit en ik moet zeggen het leek een sympathiek stel mensen die we best een langer verblijf in 1A gunnen, maar dan wel graag zonder dat jaartal.