BEKERTEAM NAAR DE FINALE!

Door Siegbert de Jong

Philidor 3 heeft het kampioenschap inmiddels binnen, maar het bekerteam is ondertussen ook, net als vorig jaar, tot de finale doorgedrongen. Deze finale wordt ergens in april tegen Sneek gespeeld. In de halve finale wist het team De Donger met 2½-1½ te verslaan.

De reis in de auto van Catharinus verliep voorspoedig. Erik werd thuis in Tichelwurk opgehaald en weer thuisgebracht, waardoor Catharinus en ik het weggetje van Stiens naar Tichelwurk maar liefst vier keer konden verkennen. Er werd onderweg bovendien een kortere weg binnendoor naar Dokkum gevonden, waardoor wij zelfs in plekken als Bartlehiem en Sybrandahûs belandden. Het aantal hazen op de terugweg was bijna niet te tellen, maar ze hebben het gelukkig allemaal overleefd. Ook het keren van de auto op het smalle pad langs de Dokkumer Ee verliep goed, anders had ik dit verslag natuurlijk niet kunnen schrijven.

De wedstrijd verliep ook goed. De overwinning was zeker verdiend tegen het team van De Donger, dat gemiddeld een iets hogere rating had. Erik kwam in een eindspel terecht van paard en drie pionnen tegen loper en twee pionnen. Ik vond het moeilijk te beoordelen of dit verloren was voor wit, maar zoals het ging, kwam het punt wel bij Erik terecht. Wit dacht zijn loper te kunnen offeren om zodoende de laatste zwarte pion te kunnen oppeuzelen, maar die vlieger ging niet op.

Ikzelf behaalde een mooie overwinning op Robert Stallinga. Na 17. b6! bleek het witte initiatief op de damevleugel gelukkig meer op te leveren dan de zwarte dreigingen op de koningsvleugel.

Hette moest met zwart opboksen tegen Amir Nicolai en dat is natuurlijk nooit gemakkelijk. Hette experimenteerde wat in de opening. Tegen een sterke tegenstander leer je daar natuurlijk veel van, maar het gaat dan ook wel eens mis. De zwarte kansen op de damevleugel kwamen niet echt van de grond, terwijl wit langzaam maar zeker een koningsaanval kon opbouwen.

1-2 en alleen Catharinus nog aan de gang, die een prachtige, spannende en zenuwslopende partij tegen Cliteur speelde. In de tijdnoodfase moest zwart (Cliteur) natuurlijk op buigen of barsten spelen. En hij deed dit met verve. Het stukoffer op h3 was misschien niet goed, maar kansen tegen de witte koning waren er nog steeds. Na de zet Tb8 van Catharinus keerden de kansen opeens, want dit leverde hem slechts een pion voor een toren op. Zwart deed even later niet voor Catharinus onder door ook een toren in de aanbieding te doen, maar nog steeds zag het er dreigend uit, want nu werd de witte koning over het hele bord naar b5 gejaagd, waar steeds opnieuw mat dreigde. Toen zwart heel even een stille zet ertussendoor meende te kunnen doen, zag Catharinus zijn kans schoon. Hij was op de hoogte van de tussenstand en zo verstandig om niet meer naar een winstweg te zoeken, maar zich tevreden te stellen met eeuwig schaak.