PHILIDOR SLUIT SEIZOEN AF MET WINST

Door Siegbert de Jong

08-04-17 Westergoo
1557
-
Philidor 3
1859
-
1. NO
-
Catharinus Mulder
1914
0
-
1R
2. Jan Nota
1845
-
Egbert Wind
1820
0
-
1
3. Harm Jan Dijkstra
1736
-
Hette van Popta
1918
½
-
½
4. Hidde Sinia
1745
-
Siegbert de Jong
1887
½
-
½
5. Johan Leeverink
1703
-
Erik Kruit
1884
1
-
0
6. Jos Dolle
1757
-
Gerard Baars
1841
½
-
½
7. Jappie de Leeuw
1096
-
Aeilko Bakema
1796
0
-
1
8. Tine Stapersma
1018
-
Dik Kruithof
1815
0
-
1

 

In de laatste wedstrijd van dit zo glorieus verlopen seizoen wist Philidor 3 ook van het al bijna gedegradeerde Westergoo te winnen. Het ging voor ons dus nergens meer om en Westergoo had zich al bij een nederlaag en daarmee degradatie neergelegd. Zij verschenen met slechts zeven man aan de borden, mede omdat het tweede team nog in de strijd was om (ook) niet te degraderen. Invallers konden dan ook niet uit dit team gehaald worden. Westergoo had enkele dagen voor de wedstrijd al aangekondigd dat ze met zeven man zouden komen en ze hadden bovendien aangegeven dat zij het eerste bord open zouden laten. Catharinus kon dus thuisblijven. Aan het begin van de wedstrijd wees Westergoo er ook nog op dat de beide invallers aan bord 7 en 8 uit de onderste geledingen van de club waren gerekruteerd. Na afloop ontdekten wij dat het zelfs spelers bleken te zijn met een rating van nog geen 1100. Maar het moet gezegd worden: tijdens de partijen was daar weinig van te merken. Het werden dan ook echte partijen.

Dik won een stuk toen een paard op d5 geen velden meer had toen het door een pion werd aangevallen, maar doordat de stelling lange tijd gesloten bleef, kon de partij nog geruime tijd doorgaan. Aeilko won al na luttele zetten een pion en enige tijd later nog eentje. Ook deze partij duurde hierna nog een tijd voort, zodat Aeilko pas klaar was bij de stand 4-1. Egbert haalde als enige aan de eerste zes borden een resultaat dat ratingpunten opleverde. Hij had besloten om Eelkes favoriete openingssysteem eens te proberen. En met succes! Zijn tegenstander koos voor een koningsaanval in combinatie met de lange rokade. Volgens kenners een slechte keus. En dat bleek inderdaad het geval. De remises aan bord 3, 4 en 6 kostten zoals gezegd ratingpunten, terwijl Erik zelfs verloor. Ikzelf kwam in een paardeneindspel terecht met aanvankelijk een pion minder en later zelfs twee. Het lukte mijn tegenstander gelukkig niet om zijn laatst overgebleven pion te laten promoveren. Gerard ging met zwart al spoedig in de aanval, maar zijn tegenstander kon afwikkelen naar een dubbel toreneindspel met pluspion. Toen Gerard remise aanbood, werd dit aangenomen. Kennelijk had wit er weinig fiducie meer in om door te spelen.

Ook bij Hette werd het remise. Hij leek mooi spel te hebben, maar toen zwart opeens mat dreigde met twee paarden, werd de vrede getekend. Erik leek zijn tegenstander vanuit de opening te overspelen, toen zijn paarden op d6 en g5 de zwarte pion op f7 aanvielen, die met geen mogelijkheid meer gedekt kon worden. Een loperoffer moest de genadeklap betekenen, maar de verwikkelingen die ontstonden kostten Erik zoveel tijd dat hij zijn laatste zetten met behulp van de vijftien seconden extra per zet moest uitvoeren. Stukoffers zijn wij van hem natuurlijk wel gewend, maar tijdnood … dat zien wij bij hem toch zelden. Zijn aanval sloeg niet door en hij kwam zelfs een toren achter. Het punt ging zodoende naar zijn tegenstander.

Een terugblik op het afgelopen seizoen is binnenkort te lezen in het nieuwe jaarboek.