zeker niet kansloos

Door Eelke Heidinga; foto's Rein de Boer

Nieuw seizoen, nieuwe kansen, nieuw team. In de trein naar Enschede gebeurden weer mooie dingen. Allereerst de voorbeschouwing van het seizoen. Hoe gaan we het er af brengen?

Oene:                   “Ik wil alle 9 wedstrijden spelen. Enne ja, ik zou meer willen maar ik denk dat 50% wel mijn max is. Maar, als ik gemiddeld rond bord 5 speel dan mag je van mij wel 5 uit 9 verwachten.
Eelke:                   “4.5 uit 9. Net als in Gent zeg maar.”
Marcel:                “Ik ben blij met 50%.”
Egbert:                 “Ervan uitgaande dat ik aan bord5 speel zou ik met 4.5 uit 8 tevreden zijn.”
Gerard:                “Minimaal 3 uit 9.”
Rein:                     “Ik ga voor 5.5 uit 9. Wellicht te ambitieus, maar daar hou ik van.”

De eerste wedstrijd voerde ons naar het verre Enschede, ergens in Duitsland zeg maar. Drie vaste krachten waren helaas verhinderd. Niets ten nadele van deze vaste krachten, maar de invallers waren een schot in de roos. Qua gezelligheid en qua schaakkracht. Hartelijk dank, Kees, Leo en Jeppe!

Op het stuk tussen Zwolle en Enschede zaten we in een sta-coupé. Een lege coupé met twee statafels en 20 stoeltjes langs de randen. Een soort ALV-opstelling, zeg maar. Daar reikte de gezelligheid tot grote hoogte. Naast 8 schakers waren er aanwezig een visser, een geluidstechnicus, een wielrenster en een hiphop-danseres. En een dame die stug in haar boek bleef lezen; later nog een moeder met twee zoontjes waar Rein zijn hele pedagogische kunnen over uit stortte. De conducteur was een grumpy old man, maar in zijn hartje vond hij het wel zo gezellig in onze coupé dat hij voortdurend langs kwam, en uiteindelijk ook maar bleef hangen. We hebben veel geleerd over vissen, wielrennen en vooral hiphop. We spraken nog af dat de hiphop-danseres die middag met haar hele dansgroep zou langskomen in de speelzaal; helaas hebben ze de speelzaal niet kunnen vinden.

Op het traject Leeuwarden - Zwolle was het nog relatief rustig

Maar na de rit Zwolle - Enschede was het feest in de stadsbus in Enschede

De wedstrijd. Max Euwe II is pas gedegradeerd; ze hebben de hoogste gemiddelde rating van de klasse. Philidor III kan daar iets heel anders tegenoverstellen: de hoogste gemiddelde leeftijd van de klasse. En de op één na hoogste gemiddelde leeftijd van alle KNSB-teams. En waar gaat het dan eigenlijk om in het leven: die vergankelijke ratingcijfertjes, of de rijpheid die het leven ons met grote bakken geschonken heeft? Het eerste toch?

Van het ratingverschil was niets te merken. Sterker nog, we deden niets voor de tegenstanders onder. Rein speelde tegen Anne Veltman, die we al jaren in Gent tegen komen. Anne was ook captain van het derde team, dat ook speelde, en toen Anne eindelijk zat en even kon ontspannen was de concentratie er niet. Hij gaf na 12 zetten een stuk weg (Rein speelde simpel Db5 schaak en DxLc5) - puntje voor Rein.

Voorzitter Kees was uit tactische overwegingen aan het eerste bord geposteerd. Niet als kanonnenvoer, maar omdat we weten dat in dit soort situaties het allerbeste uit Kees naar boven komt. Kees zette de partij lekker agressief op. Tegengestelde rokades, h4, g4, f4 met witte druk. En toen deed Kees iets opmerkelijks: hij ging consolideren. GIng rustig zijn verdediging organiseren en zijn stelling versterken. De oude Kees zou direct beginnen te offeren om vervolgens de draad te verliezen, maar deze rijpe Kees toonde hoogstaand spelinzicht. Nu vermoeden wij dat zijn tegenstander niet op de hoogte was van het ratingverschil, dat 674 punten bedraagt. De goede witte stelling en het strenge voorkomen van Kees was voldoende voor de zwartspeler om remise aan te bieden. Kees volgde trouw de teaminstructie en zei: "ik moet dat even met de captain overleggen." Captain Marcel keek niet op van zijn partij. "Aannemen! Direct!" En zo was Kees de held van de dag.

Deze goede start kreeg helaas niet het gehoopte en tijdens de middag verwachte vervolg. Door onachtzaamheidjes gingen de partijen van Leo, Jeppe en Gerard verloren. Kansloos waren zij zeker niet! Alleen deze middag zat het er niet in.

Oene en Marcel speelden remise. Marcel kon een herhaling van zetten niet voorkomen, en Oene had de partij zo degelijk opgezet dat er weinig muziek overbleef. Daarmee was de wedstrijd verloren. U kunt hier dus stoppen met lezen.

Jeppe en Gerard kwamen prima uit de opening.


Oene gaat een degelijk jaar tegemoet.


Captain, Leo, Kees.

Zwart heeft een zo goed als gewonnen stelling.

Deze keer was Eelke de laatste. Daar zag het halverwege niet naar uit. Na 14 zetten (zie foto hierboven) stond ik zo goed als gewonnen. Er waren vele mogelijkheden om te winnen, ik vond echter een mogelijkheid om de stelling gelijk te houden. En raakte vervolgens de draad kwijt. Het went nooit, dit.