vier nullen is te veel

Door Eelke Heidinga

Invaller Siem trok met wit fel van leer. Tegengestelde rokades, mooie witte aanval. Maar zwart had evenzo een mooie aanval. Net toen Siem de overhand kreeg overzag hij een zwarte matcombinatie. Jammer, de partij had meer verdiend. Marcel trok de stand gelijk. Hij kwam niet heel bijzonder uit de opening, maar wit maakte een paar foutjes en kwam er toen niet meer aan te pas.

Rob speelde zijn eerste partij in bijna een jaar. Het was niet te merken: met fris spel kwam hij overwegend te staan. Hij moet nog wel wennen aan de teamafspraken: hij gaf die betere stelling remise omdat hij geen goed winstplan zag. Maar zijn tijd komt nog; goed dat Rob er weer bij is. Vervolgens vielen er drie nullen, hetgeen de hoop op matchpunten snel de grond in boorde. Egbert kon zware druk op de damevleugel niet weerstaan, Rein sneefde een pion in de opening hetgeen wit in een paard - loper eindspel voorbeeldig uitbuitte, en Oene ging ten onder aan een vrije zwarte a-pion.

Dan de partij van mijzelf. Daar valt heel veel over te vertellen, wat ik ook ga doen. Te beginnen met de wedstrijdleider. Trouwe lezers van mijn verslagen hebben het verslag van de vorige wedstrijd ongetwijfeld nog vers in het geheugen, en dan met name de treinreis naar Enschede. De speciale verslaggever van Lasker gaf zelfs aan dat hij van die passage stevig moest schuddebuiken. Maar in dat verslag staat niet de terugreis genoemd. Die was ook buitengewoon gezellig, en we hebben de tijd voornamelijk gedood met het oplossen van het cryptogram in de Volkskrant. De mooiste omschrijving + oplossing was deze: "dit gebrek leidt tot kleinere dierentuinen." De (uiteraard door Marcel gevonden) oplossing staat onderaan. Tijdens die terugreis werden we tot Zwolle vergezeld door de wedstrijdleider, Willem Schepers, die een kostelijke reis beleefde. Afgelopen zaterdag hadden we dezelfde wedstrijdleider, en bij binnenkomst kwam hij direct naar me toe. "Gaan we vanmiddag nog puzzels oplossen?" Natuurlijk! Allleen het kwam er niet van deze dag. Deze wedstrijdleider sprak mij halverwege de partij aan. "Je notatie loopt een zet achter bij je tegenstander." Het klopte: ik was twee slagzetten vergeten. Later vroeg ik hem of hij verplicht is om dit te melden. "Nou nee, maar het voorkomt gedoe bij de 40e zet."

Maar het verhaal gaat verder. Mijn tegenstander was dhr. Kolakovic, ongetwijfeld afkomstig uit een Zahidland. Hij sprak alleen Duits. Hij noteerde op een notatiebiljet met twee kolommen van 25 zetten, en liet de regel bij de 25e zet leeg. Dit staat onderaan de kolom, dus dat valt nauwelijks op. Vanaf zet 25 liep de notatie van mijn tegenstander dus één zet op mij voor. Dat is uiterst gunstig voor mij: stel hij komt in tijdnood, meent 40 zetten gedaan te hebben en laat dan zijn vlag vallen. Dan verliest hij op tijd; en in een externe wedstrijd zou ik dat altijd claimen. Dus ik stap weer naar de wedstrijdleider en leg het geval uit. Wederom de vraag: "ben je verplicht om dit te melden bij de speler?" Wederom zei de wedstrijdleider dat dat niet hoeft. Daarop zei ik dat ik het op prijs zou stellen als hij dat dan ook maar niet zou doen. "Prima," zei Willem. Kijk, zo'n man voelt de wedstrijd aan. :-) Helaas had mijn tegenstander bij de 39e zet nog drie kwartier over, dus vervloog mijn hoop in dezen.

In de partij hieronder is de 60e zet van wit niet opgenomen. Die is ook niet uitgevoerd. Ik heb die zet genoteerd, heb toen de klok stilgezet en tegen mijn tegenstander gezegd: "ik ga Tf7 spelen en claim remise op grond van driemaal dezelfde stelling." Waarop mijn tegenstander: "nicht verstehen." Nu is "claim" in het Duits "claim" en "remise" is in het Duits "remise." Ik begreep niet wat daar niet aan te snappen valt, dus merkte ik op dat hij toch maar beter Nederlands kan leren. Ook dat begreep hij niet. De wedstrijdleider, die wel Duits spreekt, verklaarde even later de partij remise. Zo maak je wat mee op een zaterdagmiddag.

Onze Gerard speelde een trage partij waarin hij voortdurend het initiatief had, resulterend in een pion voorsprong. Er ontstond een paard-eindspel waarin Gerard het nog lang probeerde. Hij kon het helaas niet niet winnen.

Zo ging ook de tweede wedstrijd verloren. Onze tijd komt nog! Eddie kwam na afloop met een ragfijne analyse van het falen: "had je het geheime wapen Kees maar moeten inzetten." En daar is uiteraard geen speld tussen te krijgen.
Oplossing crypto: ontbering.